Een onderwerp die niet vaak opduikt tussen jongeren wanneer alles over liefde (de romantische), en seks gaat.
De puberteit ingaan betekent het ontwikkelen van je lichaam, en daarbij komen hormonen vrij die gevoelens opwekken. Gevoelens die (in ieder geval bij mij) thuis verzwegen worden, of maar heel oppervlakkig besproken worden.
“Het komt nog wel.” 
Zegt men tegen kinderen.
Ik had mezelf belooft na mijn 15e over seks te beginnen, want dat was een goede leeftijd, zei mijn moeder. Maar een ding had ik niet zien aankomen; al mijn vrienden gingen in het 2e leerjaar opeens over seksualiteit praten, alsof dat het enige onderwerp was dat bestond. Was het niet veel te vroeg?
Iedereen wist alle seks-termen te benoemen uit het niets, gebruikten obscure metaforen voor geslachtsdelen. Alsof die informatie zomaar ontgrendeld werd in je hoofd. Ik voelde me dom en buitengesloten, want ik kon er niet goed over meepraten, en iedereen vond het grappig dat ik zoveel dingen niet wist. En ja, ik werd gezien als een onwetend kind binnen de vriendengroep.
Er kwam naast plas ook nog wit spul uit de penis van een jongen? Hoe wisselt hij dat af?
Wacht, penissen blazen zichzelf op? Oh, ze worden ook echt lang… wat eng.
Menstrueren, masturberen… klinkt hetzelfde. Nogal wat komieken uitgehaald rond het door elkaar halen van die twee.
Een crush, maakte die je plat? Blij dat ik dat nooit heb gehad.
Scharen, meervoud van schaar, daarmee knip je papier.
Pijpen, roken, tabak, sigaar, …lisdodde –die overigens wel de perfecte vorm heeft.
Zoenen, liefde, romantisch, houden van, leuk vinden, een vriend hebben=seks (willen) hebben?
Het alledaags taalgebruik brokkelde weg, wie weet zeg ik iets dat opeens een term is die verkeerde opvattingen op kan wekken?
Ondertussen had ik met alle liefde gepraat over het mediterraan draaigatje, maar volgens de meeste kinderen van 12-14 jaar is dat saai en raar.
Een voor een gingen ze experimenteren met hun seksualiteit en kwamen in een rijtje uit de kast. Ze hadden behoefte labels op zich te nemen, en daarbij ook diegene zonder initiatief te labelen: “Jij bent aseksueel” –Dat was ergerlijk. Ik was er helemaal niet klaar voor, want ik had mezelf voorgenomen op mijn 15e te beginnen met seksuele identiteit en gevoelens, daarnaast was ik nog niet eens ongesteld. En ik vond het onlogisch om seksuele gevoelens te hebben wanneer je lichaam nog niet de juiste condities had bereikt om zich voort te planten.
Toen werd ik 15. Wat moest ik voelen?
Liefde… fall in love, dus je valt in Liefde. Er zitten vlinders in je buik. Dat zal wel kietelen. En wat kietelt nog meer in je buik? –Een vrije val. Wanneer je van een achtbaan gaat, of in zo’n wiegend piratenschip. Maar dat was het niet. Dat gevoel moet je krijgen bij het zien van een persoon. Ik vond dat onvoorstelbaar.
~ Kan iemand vertellen of verliefd worden werkelijk het gevoel geeft van een vrije val?
En seks… dat was dus wél een fijn gevoel. Maar mijn maag en darmen maken samen een platte knoop bij de gedachte ervan. Nog steeds heb ik eigenlijk geen idee wat er exact gebeurt tijdens seks. Wel komen mensen dicht bij elkaar, te dicht, ontoelaatbaar dicht als je het mij vraagt. Er is iets met op en neer bewegen, en er is slijm aanwezig. Waar die slijm vandaan komt, geen idee. Maar het maakt dingen vies, waarschijnlijk ruikt het naar de scherpe geur van pies. Slijm en droog textiel is sowieso een wrange combinatie.
Misschien is die knoop in de maag wel het gevoel voor liefde, dat voelt dan niet goed.
Het werd tijd dat ik mijn aseksualiteit aanvaardde. –Nog een heel paragraaf te schrijven over hoe riskant ik labels vind, maar ik ontdoe mezelf en anderen hiervan.
Deze identificatie riep wel een paar vragen op:
Is het ok/normaal om op de leeftijd van 17 nog
nooit gevingerd, gemasturbeerd, of gezoend te hebben? Nooit een crush gehad, of eigen schaamstreek ontdekt, geen idee heb hoe een vagina of penis eruitziet buiten plaatjes van biologie. (Waarbij ik me voorstel dat alles wat tussen je bilspleet zit het meest kreukelig en walgelijke geheel is dat ik mijn ogen aan wil doen.) En me erger aan hoe kwetsbaar genitaliën zijn; tieten en ballen doe je zo makkelijk pijn. Geen idee hebben van cupmaten, want ik heb er geen? En dat maar gelukkig vind? Want grote borsten hebben lijkt me echt een nachtmerrie.
Ben je zonder sensuele gevoelens wel volwaardig ‘mens’?
Mijn moeder help ook niet, omdat ik volgens haar, met volle overtuiging een “Ondankbaar monster” ben, omdat ik geen greintje ouderlijk liefde vertoon en ook niet kan vertonen, en daarom vertelt hoe ik me moet gedragen om me te ‘fixen’. Maar zal expressie makkelijker worden voor mij als ik, voor mijn gevoel, niet eens gezien wordt als mens thuis?
Maar dit onderwerp is voor later.
Ik ben tevreden met mijn seksualiteit en zou geen andere willen. Dat neemt niet weg dat ik wel een aspect van de menselijke ervaringen mis, en me daarom soms als buitenstaander voel.
