Ik identificeer me als enby omdat ik graag zo word gezien en gelukkig word als ik me zo voorstel en een androgyne lichaam heb. Ik hou van het genderseuforische gevoel. Mijn toekomst ziet er veel beter uit als ik mezelf zie als een non-binair iemand (als niemand mij ervoor zou haten natuurlijk aha). Euforie liet mij denken dat ik mijn geboorte gender niet was, niet per se dysforie. Ook wel, maar niet zo erg.
Ja, sommige mensen zeggen dat je geen dysforie hoeft te hebben om niet-cis te zijn (euforie zou al genoeg moeten zijn), maar dat geeft me het gevoel dat ik de transpersonen bespot die ernstige dysforie ervaren door me zo te identificeren. Als ik dysforie heb is het vrij mild? Het gaat vooral om sociale en lichamelijke dysforie. (Dus ja, ookal ben je trans en heb je geen dysforie, voel je vrij om je ervaar ook te delen! (Stond niet goed beschreven in de titel))
Beetje zoals
"Weet je wat, omdat ik het lichaam van een meisje heb, voel ik me een beetje vreemd. Het maakt dat ik me gescheiden voel van mezelf/lichaam en dat mensen me iets noemen dat ik niet noodzakelijkerwijs als een deel van mezelf voel. Of het geeft me het gevoel dat er iets is aan mijn lichaam dat ik niet beschouw als een deel van mezelf. Het voelt gewoon vreemd”. Het veroorzaakt geen onrust/angst/depressie/verlossingspijn en/of zelfmoord gedachtes. Het is meer ongemakkelijkheid, ergernis/irritatie, kribbigheid en/of dissociatie.
Soms veroorzaakt het ook onaangename fysieke sensaties in mijn onderbuik/borst/maag, afhankelijk van de omstandigheden (want ik kan meer/minder dysforie hebben, afhankelijk van de omstandigheden).
Dus, hoe ervaren jullie het?
