Ik ben genderfluid en heb jammer genoeg veel last van gender dysforie. Ik ben uit de kast moeten komen omdat ik mijn lichaam mij zo onconvertabel maakte dat ik mijzelf uit alles buitensloot. De begin van puberteit was echt hel, ik droeg dubbele sport bh's (geen aanrader, je komt onder de blauwe plekken na een tijdje) zodat ik mezelf niet meer ging verbergen onder meerdere dekens. Ik heb dagen in mijn bed gelegen omdat ik mijn eigen lichaam niet kon aanzien. Uiteindelijk ben ik uit de kast gekomen wat een shit periode was, maar uiteindelijk kwam dat goed. Koste veel tijd maar ik zit nu al anderhalf jaar op de wachtlijst bij de genderpoli. Ik ben niet tevreden met mijn meer vrouwelijke kenmerken. Ik heb een duidelijke kaaklijn, warrig haar, brede schouders maar heb wel borsten en veel meer figuur dan een man. Ik zou zelf een laage testosteron dosis en top surgery willen hebben zodat ik er meer genderneutraal uitzie.
Sociaal ga ik bij hen/hun voornaam woorden en wordt liever niet aangesproken bij mevrouw of meneer. Voorheen ging ik bij alle pronouns maar ik voel me alleen echt prettig bij hen/hun(they/them). Kleeding maakt een groot deel van mijn zelfexpressie, niet zozeer dat ik manlijke of vrouwelijke kleding draag maar meer dat ik kleeding draag waarin ik me wel comfortabel voel. Vaak is het oversized of een binder met veel laagjes. Een beroert grote hoeveelheid accessoires zodat all mijn lichaamelijke kenmerken op de achtergrond blijven, voor mijzelf en andere. Ik heb dagen dat ik me meer mannelijke, meer vrouwelijke, meer genderloos of meer genderneutraal voel maar altijd wil ik lichamelijk er genderneutraal uitzien.
In mijn toekomst beeld, dromen, maar ook oude herinneringen heb ik er altijd genderneutraal uit gezien. Om te voorkomen dat ik me met heftige genderdysforie opsta heb ik allemaal stickers op mijn spiegel geplakt, zodat alweer al mijn eigen kenmerken niet opvallen.
Om trans te zijn hoef je geen last te hebben van genderdysforie. Iedereen ervaart genderidentiteit anders. Je hebt wel een diagnose nodig van genderdysforie voor een medische ingrepen zoals hormonen nemen of plastisch chirurgie. Maar al ga je zo'n traject wel of niet in, hoe jij je voelt en sociaal wilt worden gezien en hoe je er fysiek uitziet staan allemaal los van elkaar. Je kunt er bvb. fysiek uitzien als een jongen en je voelen als non binair en sociaal gezien worden als non binair.
Ja.
Ik kwam erachter dat ik transgender was op mijn 12e. Ik had toen veel euphorie, maar dat kakt natuurlijk ook weer gauw in.
Mijn eerste soort dysforie was met namens mijn heupen, die groeien sinds mijn puberteit al het hardst, zo hard dat ze sinds 2020 verkeerd (scheef) groeien. Maar goed, ze zijn dus ook best breed, en daar had ik op mijn 12e vooral veel problemen mee. Toen had ik mezelf op mijn rechterheup gesneden (2x).
Op mijn 13e had ik er gelukkig minder last van, maar had ik wel dysforie door mijn borsten. Gelukkig niet erg, maar ik had wel de neiging om mijn borsten in te wikkelen met verband. (erg onveilig voor je borsten, ribben en longen. niet doen.)
Op mijn 14e haatte ik eigenlijk alles aan mijn lichaam wel. Ik ging door een periode waarin ik mezelf veel sneed doordat ik mezelf haatte voor mijn gedragsproblemen. Ik raakte erg verslaafd, maar probeerde op 1 oktober dat jaar te stoppen. Dat lukte, op 1 terugval na, in begin maart het jaar erna.
Rond diezelfde periode keerde ik naar een religie (die ik niet deel op het forum.) waardoor ik meer van mijn lichaam ben gaan houden en minder dysforie heb omdat ik vaker neutraal naar mijn lichaam kan kijken en het niet als “vrouwlijk” beschouw als ik bijv naar mijn heupen en borsten kijk. Nu ben ik 16.
Maar toch heb ik nog wel eens dysforie, en ga hopelijk vandaag de binder kopen waarvoor ik gespaard heb.
Update: Ik heb de binder gekocht
Hi @Pastel
Graag bij het oorspronkelijke onderwerp blijven.
Veel plezier verder op het forum!
Groetjes Finn,
De Kindertelefoon
