Hoi, ik ben Loïs. Ik ben bi en ik kwam een half jaartje gelden mijn beste vriendin tegen op Jong & Out (dat is een plek voor LGBTQ jongeren) Zij herkende mij wel maar ik haar niet omdat ze een schuilnaam gebruikte.
toen ze had verteld dat ze me op J&O had gezien, waren we allebei per ongelijk naar elkaar uit de kast gekomen. Ik als bi, en zij als lesbisch. We kunnen allebei thuis niet echt uit de kast komen, omdat onze ouders niet heel erg oké zijn met LGBTQ. Maar we kunnen vaak samen over gay dingen enzo praten en ook vinden we steun bij de vrienden die we via J&O hebben gemaakt.
vandaag vertelde ik heel vrolijk aan haar via Whatsapp over wat ik vandaag had gedaan en dat ik zo vrolijk was (het is niet relevant aan het verhaal) maar ze had de hele dag nog niet geantwoord. Dat vond ik vreemd, maar ik liet het gaan. Net, om 1 uur ‘s nachts (ja ik ben nog wakker, oops) stuurde ze een bericht: “hey.” Zei ze. Dus ik zei hoi terug en ze vroeg hoe het ging. Dus nou ja ik zei goed enzo en “hoe gaat het met jou?” En toen zei ze “slecht” waar ik ten eerste al een beetje van schrok omdat ze nooit echt slecht antwoordt op die vraag, en omdat het 1 uur in de nacht was. Dus ik vroeg “waarom?” En toen zei ze “omdat ik de hele dag al aan het huilen ben.” Ik dacht eerst dat ze misschien ongesteld was, dus vroeg ik “waarom? Of weet je dat niet?” En toen begin ze met typen. En toen zei ik, half voor de grap en half omdat ik het echt dacht: “gay sadness?” En toen zei ze “omdat ik gay ben.” En dat klinkt misschien raar, maar ik begreep wel meteen wat ze bedoelde. Normaal is ze heel bij met haar geaardheid enzo, en we sturen elkaar ook constant gay memes enzo.
En toen zei ik zo van: “Maar dat is helemaal niet erg, dat weet je toch?” En “ook al voelt het misschien niet zo, het is heel normaal om gay te zijn.” Enzo. Ik werd er ook verdrietig van omdat ik zo veel om haar geef. (Ze is mijn aller beste vriendin en we kunnen over alles praten.) en ik probeerde haar op te vrolijken. Ze zei ook nog “ik wil niet gay zijn” en “ik wil gewoon hetero zijn.” Dus toen stuurde ik haar een Foto tekening Van een tekening die ik een tijdje geleden heb gemaakt, van een stralende lesbische vlag. En een lesbische vlag in de vorm van een hart.
toen reageerde ze voor iets van 5 minuten niet meer, dus toen begon ik me zorgen maken.
toen zei ik: “Maar niet iets geks gaan doen nu, oké?” Em toen stuurde ze 2 minuten later terug: “nee.” En toen zei ik “oké” em “dat is goed.” En toen zei ze: “bedankt voor je berichten.” En toen zei ik “natuurlijk. Ik ben er voor je, (en toen haar naam)” en toen zei ik: “hé, je kan dan wel niet van jezelf houden, maar ik houd wel van je. En ik geef om je. En je gay-kant ook. Als je dat maar weet.” En toen antwoordde ze: “nu ga ik mezelf in slaap huilen.” En toen ging ze weg.
ik werd er heel verdrietig van, en ik ben normaal gesproken ook niet zo goed in het troosten van vrienden, maar ik weet dat ze niet echt anderen heeft waar ze mee hierover kan praten, omdat het óf mensen uit de GSA op haar school zijn, (Ze zit de GSA) waar ze nog niet bij uit de kast is gekomen (wat ze ook niet durft te doen, zegt ze), óf het zijn mensen die ze via J&O heeft leren kennen, maar die kent ze niet zo goed geloof ik.
Ik ben super blij dat we elkaar hebben, en dat ze mij aan dit kan vertellen. Maar heeft iemand tips die ik kan doen/zeggen om haar te troosten op zo’n moment? Ik wil haar namelijk het best helpen maar ik weet niet precies hoe dus daarom vraag ik om hulp om dit forum.
dag dag,
Loïs.
