Ik denk dus dat ik non binair ben, maar ik weet het alleen niet zeker. Zelf heb ik nooit echt een bepaalde relatie gehad met gender, ik ben altijd gewoon mezelf geweest. Ik ben als meisje geboren, en heb altijd gehouden van best “vrouwelijke” dingen, maar tegelijkertijd hield ik ook veel van “mannelijke” dingen. Kortom ik heb altijd gewoon gedaan wat ik leuk vond, en soms was dat met een roze jurk voetballen en ravotten.
 

Ik heb ook recent een diagnose voor autisme gekregen, en ik heb gelezen dat je door autisme gender veel minder goed kan snappen. Ik kan me daar wel in vinden, aangezien voor mij alles erg logisch en straight forward moet zijn, en gender juist een heel abstract concept is. 

Gelukkig accepteren mijn ouders (vooral m’n moeder, m’n vader vindt het maar een beetje raar) mij, m’n moeder gebruikt voor mij ook genderneutrale pronouns (voornaamwoorden) voor me, en online gebruik ik ze ook. Elke keer als ik de pronouns hoor word ik dus heel blij, maar als iemand me bijvoorbeeld een meisje noemt of zij/haar voor me gebruikt voel ik me echt oncomfortabel en best verdrietig. Ik weet niet of dit normaal is. 

Non binair zijn is ook best populair online enzo, daarom denk ik dus soms dat ik het gewoon allemaal fake en dat ik me gewoon zo voel omdat het een “trend” is.

Als er transgender/ non binaire mensen zijn die dit lezen, zouden jullie ook alsjeblieft kunnen uitleggen hoe gender dysphoria voelt, ik weet best zeker dat ik het heb, maar ik heb nooit echt lekker in m’n vel gezeten dus ik weet niet of het echt dysphoria is.

Sorry dat het zo lang is <3

Veel liefs een 13 jarige met een gender crisis