Hoi,
Ik ben geboren als meisje, maar heb altijd meer van “jongens dingen” gehouden. Ik vond altijd maar raar dat dit voor jongens was, waarom mocht ik als meisje van 4 niet met model treinen en auto’s spelen? M’n ouders vonden dat wel oké, maar anderen keken me soms raar aan als ik zei dat ik 2 robots had die ik programmeerde. Persoonlijk voel ik me dan ook wel eens aangevallen als een winkel bijv “speelgoed voor jongens” heet. Ik ben een keer een winkel binnengelopen en heb daar geklaagd haha. Wie ergens mee wil spelen, moet dat gewoon doen vind ik. Maar goed, dat is dat.
Mijn ouders vinden dat ik me vrouwelijker moet kleden, vrouwelijker moet praten, vrouwelijker moet lopen, vrouwelijker moet zitten, m’n haar vrouwelijker moet doen etc. Ik voel me daar echter niet prettig bij. Ik heb ook al een keer gezegd “Als ik me er fijn in voel, dan is dat toch juist beter? Dan voel ik me zelfverzekerder en ben ik meer mezelf.” Maar nee, ik zou me beter voelen als ik nettere dameskleding droeg volgens hen. Anders zouden mensen nog denken dat ik lesbisch of een jongen ben. En dat was iets wat ik niet wilde toch? Nou eig ben ik aan t twijfelen of ik hetero of bi ben, maar dat heb ik niet gezegd haha. Het liefst heb ik kleding dat van oorsprong voor jongens is, of “neutrale” kleding aan. Maar ik voel me niet een jongen. Maar ook maar half een meisje. Ik haat labels. En het liefst noem ik me gewoon ik. Maar om het aan mensen te kunnen zeggen is het fijn als ik een “label” heb. Dan snappen ze het misschien beter. Ook qua pronouns ben ik dr niet echt uit. Ik heb het tegen een aantal van m’n meest close friends gezegd. En zij reageerden positief en willen me wel helpen met uitproberen of ik liever she/her of they/them heb. Maar de rest van de buitenwereld hoeft het nog niet te weten.
Ik weet dat ik het wel moet gaan zeggen tegen m’n ouders. Maar ik heb gewoon echt nog geen idee hoe. M’n nichtje is altijd wat jongensachtiger geweest enz, toen ze een keer iets “meisjesachtiger” droeg zei m’n moeder gelijk dat het beter met haar ging. Like wat?! Daarom durf ik het echt niet te zeggen eigenlijk, maar aan de andere kant wil ik het ook wel, want miss mag ik dan meer doen waar ik me fijn bij voel. En misschien ben ik dan ook minder sad continue. Maar ja… Ik ben gewoon nog niet zeker hoe ik het wil / moet noemen.
Weten jullie hoe je dit kan noemen? En hebben jullie misschien tips hoe ik het kan zeggen tegen ze zonder boos of verdrietig te maken?
Alvast heel erg bedankt!!
