ik had pauze op de kinderboerderij waar ik vrijwilligers werk doe. Ik had al samen met deze jongen de dieren gevoerd en daarna zaten we een beetje te praten. En hij begint over hoe hij een vriendin heeft maar dat niemand het echt hoeft te weten. Maar hij wou het graag delen. Nou ik helemaal blij voor hem. Ze zag er ook heel aardig uit. En hij geeft aan dat niet iedereen echt veel persoonlijke dingen over hem weet op de boerderij. Hij vindt het niet van belang.
Ietsjes later had ik het over ballet omdat ik een proef lesje had gevolg en ik maakte de grap “ik wil je wel eens in een tutu zien”. Maar hij keek me een beetje aan zo van: huuuuh. En hij draait er een beetje over door “hoe kom je daar bij? wat gek. Ik? in een tutu?”
Nou we gaan dus samen naar de herten en schapen en hij is nogsteeds helemaal erover door aan het gaan. En ik ga erin mee. En ik begin nog wat tutu grapjes te maken. En hij zegt ook “Ja ik zou zo een jurk dragen hoor. Boeit mij niet zoveel.” en ik vond dat wel leuk toch. Hij ging erin mee. Maar na een tijdje zegt die ook “ja ik zou zo een jurk dragen maar niet in het openbaar. Ik pak zo de kruiwagen wel. Dan vertel ik je wel waarom maar niet iedereen hoeft het te weten.”
Ik snapte het niet echt maar begon te speculeren. Ik dacht “waarom hoeft niet iedereen te weten dat je het niet erg vind om een keertje een jurk te dragen?” maar toen kreeg ik wel wat ideeen.
Nou we lopen naar de kruiwagen en in alle serieusheid vertel hij me “Nou ik vind het niet erg omdat ik een meisje wil zijn”
Ik zeg “Oh, ik dacht dat je ging zeggen dat je een moordenaar was. Als je ooit wat wilt weten mag je me alles vragen”
Maar intern gingen er bellen af want “OH MIJN HEMEL IK WEET NU NIET WAT IK DIT MENS MOET NOEMEN. IK GA NO NAME NO PRONOUNS.
En uit eindelijk gingen we nog wel wat praten. Ik krijg de opdracht om een outfit te verzinnen en de volgende keer mee te nemen, liever geen tutu maar een jurk mag wel.
We delen elkaars snap en ik ga naar huis. Ik kijk naar de snap en het is een meisjes poppetje en een totaal andere naam maar ik herkende het meteen. Niet gek want ja, trans. Maar stilletjes komt de realisatie van “Jeetje, ik moet wel over dit mens praten en dan ga ik waarschijnlijk hij moeten zeggen en wat nou als ik dan overkom als een heks ofzo?”
En wanneer ik dit type, moet ik hij of zij zeggen? Want op dit moment is ie nog niet in transitie en alles en iedereen denkt dat dit mens een hij is. Ik ga dat denk ik nu wel doen maar ik vind het lastig. Toch ben ik ook zo blij dat iemand mij genoeg vertrouwt om iets zoals dit met mij te delen.
Maar nu weet ik dus niet helemaal hoe ik verder kan. De laatste dagen appen we gewoon wel als normaal. Het gaat wel vooral over geiten met hier en daar een varken of hert. Ik denk gewoon dat ik zo vaag mogelijk ga doen over namen, misschien niet bij de naam roepen als ik iets nodig heb en rondom andere mensen hem zeggen. Is dat gewoon goed? Tips over hoe ik dit kan aanpakken zijn welkom!!
Bedankt voor het lezen!!!