Skip to main content

Ik ben laatst uitgekomen bij m’n moeder als non-binair. Ik zei dat ik wilde dat ze me zou benoemen als ‘hun, hen’ en niet als ‘zij haar’ aangezien het me oncomfortabel maakt etc.

Vandaag misgenderde ze me, en benoemde ze me toch als ‘zij’. En ik vond dit erg zielig aangezien ik nog hoopte dat ze mijn gender en pronouns zou accepteren :(

 

Ze heeft er niks tegen, maar bij mij doet ze alsof het niet bestaat. Ik wil het met dr erover hebben, maar ik ben bang dat ze gaat zeggen dat ik in haar ogen altijd een ‘meisje’ blijf.

Hey! 
wat naar dat je je zo voelt. Ik snap dat het heel vervelend is om bij het verkeerde geslacht genoemd te worden, en al helemaal door je moeder. Maar misschien heeft het gewoon wat tijd nodig, je bent in haar ogen immers altijd een meisje geweest. Je zegt dat ze je accepteert, dus dan ga ik er van uit dat ze het per ongeluk deed en er gewoon niet bij nadacht. 
misschien voel je je daar niet prettig bij, maar ik denk dat het het beste is om duidelijk te zijn tegen je moeder, en het te verbeteren als ze een fout maakt. 
ik hoop dat je hier iets mee kunt, heel veel succes!

Groetjes,

Amie


Heyy

 

Waarschijnlijk moet je moeder nog wennen aan wat je hebt gezegd en misschien wilt ze dit nog niet helemaal geloven.

 

Ik zal nog een keer met je moeder hierover praten en haar dan duidelijk maken dat je graag wilt worden aangesproken als hen/hun omdat je je niet goed voelt om als meisje aangesproken te worden. Je kan haar dan ook duidelijk vertellen dat het verder natuurlijk niet veel aan je persoonlijkheid veranderd en jij gewoon jezelf blijft.

 

Dat je moeder in een keer alles goed zegt kan je denk ik niet verwachten. Je moeder zal de komende tijd dan nog wel een paar keer haar/zij zeggen, maar ze zal er aan gaan wennen. Het komt goed hoor!

 

Groetjes van mij!


Ik denk, dat je een beetje geduld moet hebben. Hoe lang is het geleden, dat je uitkwam als non-binary? Ik denk, over een paar weken zal iedereen d’r aan gewent zijn en je hun/hen noemen. Maar het is natuurlijk een behoorlijke omstelling, als je je kind in eens hun/hen moet noemen. 

 


Je wilt in feite bepalen hoe je moeder over jou praat als jij er niet bent. 

Deze voornaamwoorden klinken en voelen niet natuurlijk. De Nederlandse taal heeft woorden voor jongetjes en voor meisjes maar niet voor ‘geen van beide’.  Dat is niet de schuld van je moeder.

Je leent in feite andere, bestaande woorden en je wilt dat je moeder die gebruikt. Maar die woorden betekenen al iets. 

Ik denk dat je je energie beter kunt richten op wat je kunt veranderen dan om te proberen andere mensen zich aan te laten passen naar jouw wereldbeeld.

 


Reageer