De Kindertelefoon.nl

Hey,

Ik kan me heel goed voorstellen dat het lastig is om je moeder te vertellen over iets waar jij al een tijdje mee bezig bent  en waarmee je nu je draai hebt gevonden. Persoonlijk vond ik het ook lastig, ik had het gevoel dat mijn seksualiteit iets van mij was en dat hoefde niet iedereen te weten, toch? Toch kan het goed zijn om mensen in je omgeving te vertellen hoe jij je het fijnst voelt, en als dat op een non-binaire manier is, dan zal iedereen dat accepteren. Het is en blijft lastig om ouders te vertellen over geslacht en seksualiteit, maar ik denk dat het je in de toekomst erg kan helpen! Mocht het voor jou helpen, schrijf dan eerst op hoe je het wilt vertellen, en lees dat voor of leer het uit je hoofd. Op die manier weet je wat je wilt zeggen!

Veel succes, en je kan het!

Xx Liesjepiesje 

Hoi i.love.sushi,

ik ken je moeder natuurlijk niet, maar ik denk echt niet dat ze boos gaat worden om wie je bent. Ik bedoel jij bent haar kind (hoe zeg je dat eigenlijk? Als je non binary bent? Zeg je zoon? Dochter? Eenanderwoordwatiknognietken?) en dat blijf je altijd. Vertel het gewoon, en als je het echt eng vindt kan je haar altijd eerst uithoren over wat ze eigenlijk van het onderwerp vindt. En het dan pas vertellen.

Maar eerlijk gezegd veranderd er, op je aanspreekvorm na, vrij weinig aan het mens zelf. Dus wat zou het probleem zijn? Ik heb zelf een vriend die op den duur ontdekte non binary te zijn. Dat was eerst natuurlijk even wennen. Ik zei het de hele tijd verkeerd (jep, ik voel de geuite boosheid nog op mijn hoofd) maar verder bleef alles normaal. Ik vind het maar vreemd, mensen die kritiek hebben op andere mensen alleen omdat die mensen mensen zijn. (volg je t nog?) 

Volgensmij zit het zo: op den duur is het, zonder verklaarbare redenen, vreemd geworden om iets te zijn wat anders was dan hetero en als vrouw vrouw en als man man. Hierdoor durfden mensen die dat dus niet waren niet openlijk te zeggen dat ze dat niet waren. Hierdoor dachten andere mensen die "anders” waren ook weer dat ze alleen waren en durfden zij het ook niet meer te zeggen. Enz, enz, enz… 

Dit is trouwens niet waar, gewoon een uit mijn duim gezogen, opzich best realistisch klinkend verhaal.

Veel succes met het vertellen! Je zult zien dat het oplucht!

Groetjes,

Paardebloem