(ik had dit al een keer op een ander forum geplaatst maar dat paste niet bij dat forum dus misschien dat het hier wel past)
hallo allemaal, daar ben ik weer naar een lange tijd. en ik heb een paar vraagjes dus ik dacht ik kan best even langs gaan bij mijn goede vrienden van de Kindertelefoon.
ik ben de laatste tijd een beetje somber. geen idee waardoor het komt en mijn vriendin zei ook dat ik me ''anders'' gedroeg.
ik denk dat dit kan komen doordat ik me afvraag wat mijn geaardheid is, wat met mijn toekomst moet, of ik misschien wel depressief ben enz.
ding 1. geaardheid. zoals ik al zei heb ik een vriendin. maar de laatste tijd begin ik me steeds meer af te vragen hoe dat voelt. een knuffel van een jongen. misschien meer. dat komt ook door een film die ik (samen met mijn vriendin) laatst heb gezien. over een jongen die gaat experimenteren met het andere geslacht. maar ik heb een vriendin en ik wil haar zeker niet kwijt omdat ze misschien gaat denken dat ik alleen GAY ben en niet bijvoorbeeld BI. ook weet ik niet zeker wat anderen ervan vinden. of ik misschien vrienden ga kwijtraken enzo.
ding 2. toekomst. ik zit nu in de derde klas (havo) en ik moet een profielkeuze maken. voor mijn gevoel is het alsof ik mijn toekomst aan het kiezen ben, en als ik een verkeerde keuze maak, ik later een vuilnisman word. dat zegt mijn pa altijd als ik een laag punt haal. daar word ik helemaal gek van.ik weet wat ik kan maar ik doe het niet. ik ben al helemaal aan het plannen welke opleiding ik zou willen doen enzo. als ik daar over denk word ik bang. heel bang. wat nou als ik wel een putjesschepper word? ik word daar helemaal gek van. ster nou dat ik dood ben in de toekomst? stel nou dat ik ergens ben waar ik niet had moeten zijn. wat als ik geen vrienden heb?
ding 3. ben ik depressief? laatst had ik een test gedaan om te kijken of ik depressief was omdat ik met niet prettig voelde (onder andere over ding 1. en ding 2.). daar kwam uit dat ik waarschijnlijk depressief ben. kijk maar naar de vragen bij ding 2. daar heb ik er nog meer van dus ik kan nog even doorgaan als je wilt. maar ik heb ook altijd het gevoel dat ik een soort masker op heb. dat ik mijzelf niet ben. en dan altijd als ik iets doe of zeg, of dat zou raar is of niet, ik denk altijd ''Jezus man doe nou eens normaal dit ben jij toch niet?!''
dit is het voor nu. ik heb het gevoel dat ik iets mis als dat zo is laat ik het in de comments.
please help me
Xx
Bladzijde 1 / 1
Hi Open,
Oké, om maar ff met de deur in huis te vallen, er is volgens mij, niks raars met je aan de hand en ik heb hieronder de uitleg
Ja, ik dacht ik begin maar ff met een vraagje. Misschien gaat er al een lampje branden?
Lees gerust verder nu.
Ik moet eerst nog wel ff zeggen dat ik je natuurlijk alleen maar ken van het forum hier en niet hoe je echt bent. Verder kan ik wel leuk dingen opzoeken op google, maar ik ben geen dokter of psycholoog ofzo. Oh ja en soms ben ik misschien ook niet kritisch genoeg over dat wat ik allemaal opschrijf.
Dus, iedereen, lees alles hieronder kritisch en geef (liefst opbouwende) kritiek waarom iets niet klopt van wat ik opschrijf.
Open, je moet zelf natuurlijk ook kritisch zijn en kijken of dat wat ik zeg bij je zou kunnen passen.
Oké, here we go.
Ik heb je vorige topics ff gelezen en je komt op mij over als een aardige, gevoelige jongen, die er soms over twijfelt of hij alles wel goed doet. Een beetje zoals mijn twin en ik. Je hebt duidelijk een eigen mening over hoe je je haren wilt hebben en welke kleding je wilt dragen (wij ook) en je maakt graag muziek (gitaar en zingen, ja dat zouden wij ook wel willen, maar dat kunnen we echt niet), maar bij dit alles vraag je je af wat anderen daar van vinden.
Dat is natuurlijk heel normaal en ook wel verstandig om dingen aan je vrienden, familie enzo te vragen. Ik vind het ook wel stoer van je dat je voor je eigen dingen kiest. Maar soms is het ook lastig om dat te doen. Anderen hebben er een mening over en ik weet zelf ook ervaring dat die meningen niet altijd even leuk en aardig zijn. Het gevolg is dat je dan soms dingen maar anders doet. Heel herkenbaar, heb ik ook, maar ik heb ook een twinbroertje en samen staan we ook wel sterker en meer en meer, trekken we ons minder aan van opmerkingen van mensen die verder van ons af staan.
Maar in hoeverre moet je rekening houden met of je laten leiden door je omgeving? Wanneer ben je dan nog jezelf en wanneer ben je iemand zoals anderen je graag zien? Idk, ik vraag me dat zelf ook wel eens af.
Het makkelijkste is het als alles zo zijn gangetje gaat. Je gaat gewoon mee met de stroom en natuurlijk ben je een individu, maar je wilt ook weer niet teveel opvallen in de massa.
Makkelijkste is ook, dat je niet teveel keuzes hoeft te maken, want kies je voor het één dan kies je dus niet voor het andere en ja, wat voor gevolgen kan dat hebben. Maak je wel de goede keuze en wat als je de verkeerde hebt gemaakt. Komt het dan ooit nog goed?
Nou ja, tuurlijk komt het goed of iig loopt het bijna nooit slecht af. Alles komt uiteindelijk allemaal goed. Alleen, als je alles van tevoren had geweten, was er misschien een kortere weg geweest om daar te komen.
Is dat dan verspilde tijd en dom dat je die “goede” keuze niet al veel eerder hebt gemaakt. Nou nee, want je kunt niet altijd alles van tevoren weten.
Je maakt altijd een beslissing (keuze) op basis van wat je op dat moment weet en voelt etc. Keuzes moet je nou eenmaal maken.
Je leert ook van de hele weg die je aflegt. Interesses kunnen veranderen. Dingen kunnen anders zijn als je ze voorgesteld had. Soms heb je gwn pech en kom je de “verkeerde” mensen tegen. Mensen die, onterecht, jouw passie niet delen en daardoor de indruk geven dat jij de verkeerde keuze hebt gemaakt, terwijl ze zelf niet op de goede plek zitten.
Het “probleem” is dat we (iedereen, dus niet alleen jij) tegenwoordig heel veel keuzes moeten maken. Veel meer dan vroeger. Bij elke keuze vraag je je af, doe ik het wel goed. Doe ik het omdat ik het leuk vind of kan ik beter iets anders doen, omdat iemand anders zegt dat dat beter is. Dat zorgt voor twijfel. Hoe iedereen daar voor zichzelf mee om gaat kan nogal verschillen.
Er zijn mensen die zich niks aantrekken van anderen en doen wat zij willen.
Er zijn ook mensen die zich de kritiek en meningen van anderen zo erg “aantrekken”, dat ze alleen nog maar dingen doen, die anderen zeggen dat goed voor ze zijn.
Dat zijn de twee uitersten en dan is er nog een hele grote groep die daar tussen zit. Soms doe je wat je zelf wilt, maar bij andere beslissingen laat je je leiden door anderen. Ik zit in die laatste groep en ik denk jij ook.
Je moet voor jezelf nagaan in hoeverre je je eigen idealen terug ziet in je keuzes. Probeer te bedenken wat echt belangrijk is voor je, dingen waar je niet zomaar van af kunt stappen. Bijvoorbeeld als je heel creatief bent en graag bezig bent met je handen lijkt het me geen goede keuze om boekhouder te worden op een saai kantoor waar je alleen maar dingen moet doen die anderen zeggen dat je moet doen (das best wel een rare zin, maar ok, ik denk wel dat je begrijpt waar ik naartoe wil). Het zou wel zo kunnen zijn dat die boekhouder zeker is van zijn baantje en die creatieve jongen niet, maar ik denk dat je alleen van de zekerheid van een inkomen, niet gelukkig wordt. Het leven draait om veel meer dan dat.
Ik denk dat alle punten, die je genoemd hebt, met elkaar te maken hebben.
Onzekerheid over je geaardheid. Das heel normaal op onze leeftijd. Het liefst zou je voor jezelf geen keuze hoeven maken en gewoon in de loop van de tijd ontdekken of je jongens leuk vindt of niet en hetzelfde voor meisjes. Misschien vindt je ze wel allebei leuk. Misschien wordt je wel op beide verliefd of krijg je er een relatie mee.
Het liefst zou je nog niet kiezen en volgens mij hoef je dat ook niet te doen. Maar vaak is het de omgeving die “duidelijkheid” van je vraagt en “geen genoegen” neemt met “ik ben er nog niet helemaal uit voor mezelf”.
Mijn twinbroertje en ik zijn 15 en we vallen allebei op jongens en hebben een vriendje sinds vorige zomer. We kennen genoeg jongens die er nog over twijfelen. De één weet het nou eenmaal eerder als de ander. Wij weten sws zeker dat we niet op meisjes vallen. Je kunt er niks aan veranderen. De tijd zal het leren. Ik kan me voorstellen dat die onzekerheid door je hoofd kan blijven gaan, maar probeer het een beetje los te laten. Pas als je echt verliefd bent op een jongen weet je het. Wij zijn smoorverliefd op ons vriendje. Ik weet niet of je dat gevoel al eens gehad hebt?
Onzekerheid over je toekomst. Kies ik wel de goede opleiding. Heb ik later wel vrienden en een baan. Wat als...?
Allemaal vragen die iedereen zichzelf wel eens stelt en ja, de antwoorden daar kunnen we naar raden. Maar in (bijna) alle gevallen komt het wel goed. Maar ik ben het eens met je dat keuzes gevolgen kunnen hebben.
Als ik jou was, dan zou ik bij mezelf nagaan waar je passie ligt, dus wat je echt leuk vindt. Verder zou ik nadenken over wat je kunt, dus welke vakken ben je goed in op school en vind je die ook leuk. Welke andere talenten heb je verder nog, bijv. in sport, wil je liever met je handen werken of liever met je hoofd of een combinatie. Wat zou je nog kunnen leren of verbeteren.
Als je al die dingen hierboven samenvoegt, kun je misschien wel een richting met een bijbehorend vakkenpakket kiezen. Je kunt daarbij natuurlijk wel aan een soort risicospreiding doen door, als je nog niet precies weet welke richting je op wilt, een breed pakket te kiezen, zodat je later meer keuzemogelijkheden hebt. Wil je iets specifieks, durf daar dan ook met volle overtuiging voor te kiezen.
Probeer daar eens over na te denken. Hoe je de dingen nu ziet. Je kunt alleen maar op basis hiervan een overwogen keuze maken. Mochten dingen in de toekomst anders blijken te zijn, dan kun je altijd aanpassingen maken.
Ik ga het ff teruglezen allemaal of het nog wel te volgen is en niet te vaag.
Oké, ik heb het gelezen en het moet maar zo. Ik kan hier ook nog wel uren over twijfelen, maar ja, dan volg ik niet wat ik jou hierboven uit probeer te leggen.
Als je er vragen over hebt, stel ze gerust. Dan probeer ik het beter uit te leggen.
Oh ja, nu nog het puntje van depressie.
Je hebt zelf ook al bedacht dat kiezen soms lastig is. In hoeverre kies je voor jezelf en in hoeverre laat je de mening van anderen de doorslag geven. Hoe ga je daarna om met de keuzes die je gemaakt hebt. Sta je er echt achter of heb je twijfels. Zijn die twijfels terecht en wat moet je dan doen.
Ja, kort samengevat kan er dus stress komen van keuzes maken en stress kan zorgen dat je niet zo lekker meer in je vel zit en als dat lang duurt, zou je er misschien wel een beetje depressief van kunnen worden. Je kunt je daardoor nog meer afvragen of je wel de goede keuzes hebt gemaakt. Voor je het in de gaten hebt, raak je in een neergaande spiraal.
Allemaal begrijpelijk en normaal in de puberteit. Iedereen moet keuzes maken of je nu wilt of niet. De ene keer geeft dat meer stress dan de andere keer.
Het is de kunst jezelf niet te verliezen door de keuzes die je maakt.
Das makkelijker gezegd dan gedaan, maar als je weet dat het zo kan werken, dan kun je er misschien makkelijker iets aan doen om het beter te krijgen.
Wat een verhaal is het weer geworden. Gedachten vliegen door mijn hoofd en letters en woorden komen op het scherm.
Nu nog een soort conclusie die alles samenvat.
Ik heb al eerder gezegd, dat jij (Open) en iedereen verder, die dit leest, best wel even kritisch mag zijn op wat ik hier allemaal opschrijf. Ik ben geen deskundige, maar ik doe wel mijn best om te helpen zoeken naar een verklaring en ik vind het leuk om op internet te zoeken. Maar bepaal zelf of dit verhaal voor jou van toepassing zou kunnen zijn.
De conclusie zou volgens mij kunnen zijn, dat een heleboel van wat je noemt in je punten te maken heeft met keuzestress.
- begin quote
Keuzestress is een vorm van stress die veroorzaakt wordt doordat iemand overspoeld wordt met informatie die overwogen moet worden om een 'goede' keuze te kunnen maken (Schwartz, 2004)zbron?]. Niet alleen de complexiteit van de keuze speelt mee, ook het enorm toegenomen aantal keuzes in de laat moderne samenleving is een belangrijke oorzaak van keuzestress. Daarnaast hebben vele vaste denkkaders, tradities en voorgeschreven leefregels van weleer hun invloed deels verloren, en ordenen in veel mindere mate onze dagelijkse keuzes (Beck, 1992)
- einde quote
Op internet is meer te lezen in via onderstaande link
Bron: https://nl.wikipedia.org/wiki/Keuzestress
Tot zover.
Ik hoop dat je er iets aan hebt. Ik weet natuurlijk niet zeker of ik het bij het rechte eind heb, maar ik heb mijn best gedaan :P
Love to hear from you ;)
Groetjes,
M&M’s
Oké, om maar ff met de deur in huis te vallen, er is volgens mij, niks raars met je aan de hand en ik heb hieronder de uitleg
Ja, ik dacht ik begin maar ff met een vraagje. Misschien gaat er al een lampje branden?
Lees gerust verder nu.
Ik moet eerst nog wel ff zeggen dat ik je natuurlijk alleen maar ken van het forum hier en niet hoe je echt bent. Verder kan ik wel leuk dingen opzoeken op google, maar ik ben geen dokter of psycholoog ofzo. Oh ja en soms ben ik misschien ook niet kritisch genoeg over dat wat ik allemaal opschrijf.
Dus, iedereen, lees alles hieronder kritisch en geef (liefst opbouwende) kritiek waarom iets niet klopt van wat ik opschrijf.
Open, je moet zelf natuurlijk ook kritisch zijn en kijken of dat wat ik zeg bij je zou kunnen passen.
Oké, here we go.
Ik heb je vorige topics ff gelezen en je komt op mij over als een aardige, gevoelige jongen, die er soms over twijfelt of hij alles wel goed doet. Een beetje zoals mijn twin en ik. Je hebt duidelijk een eigen mening over hoe je je haren wilt hebben en welke kleding je wilt dragen (wij ook) en je maakt graag muziek (gitaar en zingen, ja dat zouden wij ook wel willen, maar dat kunnen we echt niet), maar bij dit alles vraag je je af wat anderen daar van vinden.
Dat is natuurlijk heel normaal en ook wel verstandig om dingen aan je vrienden, familie enzo te vragen. Ik vind het ook wel stoer van je dat je voor je eigen dingen kiest. Maar soms is het ook lastig om dat te doen. Anderen hebben er een mening over en ik weet zelf ook ervaring dat die meningen niet altijd even leuk en aardig zijn. Het gevolg is dat je dan soms dingen maar anders doet. Heel herkenbaar, heb ik ook, maar ik heb ook een twinbroertje en samen staan we ook wel sterker en meer en meer, trekken we ons minder aan van opmerkingen van mensen die verder van ons af staan.
Maar in hoeverre moet je rekening houden met of je laten leiden door je omgeving? Wanneer ben je dan nog jezelf en wanneer ben je iemand zoals anderen je graag zien? Idk, ik vraag me dat zelf ook wel eens af.
Het makkelijkste is het als alles zo zijn gangetje gaat. Je gaat gewoon mee met de stroom en natuurlijk ben je een individu, maar je wilt ook weer niet teveel opvallen in de massa.
Makkelijkste is ook, dat je niet teveel keuzes hoeft te maken, want kies je voor het één dan kies je dus niet voor het andere en ja, wat voor gevolgen kan dat hebben. Maak je wel de goede keuze en wat als je de verkeerde hebt gemaakt. Komt het dan ooit nog goed?
Nou ja, tuurlijk komt het goed of iig loopt het bijna nooit slecht af. Alles komt uiteindelijk allemaal goed. Alleen, als je alles van tevoren had geweten, was er misschien een kortere weg geweest om daar te komen.
Is dat dan verspilde tijd en dom dat je die “goede” keuze niet al veel eerder hebt gemaakt. Nou nee, want je kunt niet altijd alles van tevoren weten.
Je maakt altijd een beslissing (keuze) op basis van wat je op dat moment weet en voelt etc. Keuzes moet je nou eenmaal maken.
Je leert ook van de hele weg die je aflegt. Interesses kunnen veranderen. Dingen kunnen anders zijn als je ze voorgesteld had. Soms heb je gwn pech en kom je de “verkeerde” mensen tegen. Mensen die, onterecht, jouw passie niet delen en daardoor de indruk geven dat jij de verkeerde keuze hebt gemaakt, terwijl ze zelf niet op de goede plek zitten.
Het “probleem” is dat we (iedereen, dus niet alleen jij) tegenwoordig heel veel keuzes moeten maken. Veel meer dan vroeger. Bij elke keuze vraag je je af, doe ik het wel goed. Doe ik het omdat ik het leuk vind of kan ik beter iets anders doen, omdat iemand anders zegt dat dat beter is. Dat zorgt voor twijfel. Hoe iedereen daar voor zichzelf mee om gaat kan nogal verschillen.
Er zijn mensen die zich niks aantrekken van anderen en doen wat zij willen.
Er zijn ook mensen die zich de kritiek en meningen van anderen zo erg “aantrekken”, dat ze alleen nog maar dingen doen, die anderen zeggen dat goed voor ze zijn.
Dat zijn de twee uitersten en dan is er nog een hele grote groep die daar tussen zit. Soms doe je wat je zelf wilt, maar bij andere beslissingen laat je je leiden door anderen. Ik zit in die laatste groep en ik denk jij ook.
Je moet voor jezelf nagaan in hoeverre je je eigen idealen terug ziet in je keuzes. Probeer te bedenken wat echt belangrijk is voor je, dingen waar je niet zomaar van af kunt stappen. Bijvoorbeeld als je heel creatief bent en graag bezig bent met je handen lijkt het me geen goede keuze om boekhouder te worden op een saai kantoor waar je alleen maar dingen moet doen die anderen zeggen dat je moet doen (das best wel een rare zin, maar ok, ik denk wel dat je begrijpt waar ik naartoe wil). Het zou wel zo kunnen zijn dat die boekhouder zeker is van zijn baantje en die creatieve jongen niet, maar ik denk dat je alleen van de zekerheid van een inkomen, niet gelukkig wordt. Het leven draait om veel meer dan dat.
Ik denk dat alle punten, die je genoemd hebt, met elkaar te maken hebben.
Onzekerheid over je geaardheid. Das heel normaal op onze leeftijd. Het liefst zou je voor jezelf geen keuze hoeven maken en gewoon in de loop van de tijd ontdekken of je jongens leuk vindt of niet en hetzelfde voor meisjes. Misschien vindt je ze wel allebei leuk. Misschien wordt je wel op beide verliefd of krijg je er een relatie mee.
Het liefst zou je nog niet kiezen en volgens mij hoef je dat ook niet te doen. Maar vaak is het de omgeving die “duidelijkheid” van je vraagt en “geen genoegen” neemt met “ik ben er nog niet helemaal uit voor mezelf”.
Mijn twinbroertje en ik zijn 15 en we vallen allebei op jongens en hebben een vriendje sinds vorige zomer. We kennen genoeg jongens die er nog over twijfelen. De één weet het nou eenmaal eerder als de ander. Wij weten sws zeker dat we niet op meisjes vallen. Je kunt er niks aan veranderen. De tijd zal het leren. Ik kan me voorstellen dat die onzekerheid door je hoofd kan blijven gaan, maar probeer het een beetje los te laten. Pas als je echt verliefd bent op een jongen weet je het. Wij zijn smoorverliefd op ons vriendje. Ik weet niet of je dat gevoel al eens gehad hebt?
Onzekerheid over je toekomst. Kies ik wel de goede opleiding. Heb ik later wel vrienden en een baan. Wat als...?
Allemaal vragen die iedereen zichzelf wel eens stelt en ja, de antwoorden daar kunnen we naar raden. Maar in (bijna) alle gevallen komt het wel goed. Maar ik ben het eens met je dat keuzes gevolgen kunnen hebben.
Als ik jou was, dan zou ik bij mezelf nagaan waar je passie ligt, dus wat je echt leuk vindt. Verder zou ik nadenken over wat je kunt, dus welke vakken ben je goed in op school en vind je die ook leuk. Welke andere talenten heb je verder nog, bijv. in sport, wil je liever met je handen werken of liever met je hoofd of een combinatie. Wat zou je nog kunnen leren of verbeteren.
Als je al die dingen hierboven samenvoegt, kun je misschien wel een richting met een bijbehorend vakkenpakket kiezen. Je kunt daarbij natuurlijk wel aan een soort risicospreiding doen door, als je nog niet precies weet welke richting je op wilt, een breed pakket te kiezen, zodat je later meer keuzemogelijkheden hebt. Wil je iets specifieks, durf daar dan ook met volle overtuiging voor te kiezen.
Probeer daar eens over na te denken. Hoe je de dingen nu ziet. Je kunt alleen maar op basis hiervan een overwogen keuze maken. Mochten dingen in de toekomst anders blijken te zijn, dan kun je altijd aanpassingen maken.
Ik ga het ff teruglezen allemaal of het nog wel te volgen is en niet te vaag.
Oké, ik heb het gelezen en het moet maar zo. Ik kan hier ook nog wel uren over twijfelen, maar ja, dan volg ik niet wat ik jou hierboven uit probeer te leggen.
Als je er vragen over hebt, stel ze gerust. Dan probeer ik het beter uit te leggen.
Oh ja, nu nog het puntje van depressie.
Je hebt zelf ook al bedacht dat kiezen soms lastig is. In hoeverre kies je voor jezelf en in hoeverre laat je de mening van anderen de doorslag geven. Hoe ga je daarna om met de keuzes die je gemaakt hebt. Sta je er echt achter of heb je twijfels. Zijn die twijfels terecht en wat moet je dan doen.
Ja, kort samengevat kan er dus stress komen van keuzes maken en stress kan zorgen dat je niet zo lekker meer in je vel zit en als dat lang duurt, zou je er misschien wel een beetje depressief van kunnen worden. Je kunt je daardoor nog meer afvragen of je wel de goede keuzes hebt gemaakt. Voor je het in de gaten hebt, raak je in een neergaande spiraal.
Allemaal begrijpelijk en normaal in de puberteit. Iedereen moet keuzes maken of je nu wilt of niet. De ene keer geeft dat meer stress dan de andere keer.
Het is de kunst jezelf niet te verliezen door de keuzes die je maakt.
Das makkelijker gezegd dan gedaan, maar als je weet dat het zo kan werken, dan kun je er misschien makkelijker iets aan doen om het beter te krijgen.
Wat een verhaal is het weer geworden. Gedachten vliegen door mijn hoofd en letters en woorden komen op het scherm.
Nu nog een soort conclusie die alles samenvat.
Ik heb al eerder gezegd, dat jij (Open) en iedereen verder, die dit leest, best wel even kritisch mag zijn op wat ik hier allemaal opschrijf. Ik ben geen deskundige, maar ik doe wel mijn best om te helpen zoeken naar een verklaring en ik vind het leuk om op internet te zoeken. Maar bepaal zelf of dit verhaal voor jou van toepassing zou kunnen zijn.
De conclusie zou volgens mij kunnen zijn, dat een heleboel van wat je noemt in je punten te maken heeft met keuzestress.
- begin quote
Keuzestress is een vorm van stress die veroorzaakt wordt doordat iemand overspoeld wordt met informatie die overwogen moet worden om een 'goede' keuze te kunnen maken (Schwartz, 2004)zbron?]. Niet alleen de complexiteit van de keuze speelt mee, ook het enorm toegenomen aantal keuzes in de laat moderne samenleving is een belangrijke oorzaak van keuzestress. Daarnaast hebben vele vaste denkkaders, tradities en voorgeschreven leefregels van weleer hun invloed deels verloren, en ordenen in veel mindere mate onze dagelijkse keuzes (Beck, 1992)
- einde quote
Op internet is meer te lezen in via onderstaande link
Bron: https://nl.wikipedia.org/wiki/Keuzestress
Tot zover.
Ik hoop dat je er iets aan hebt. Ik weet natuurlijk niet zeker of ik het bij het rechte eind heb, maar ik heb mijn best gedaan :P
Love to hear from you ;)
Groetjes,
M&M’s
hey hey M&M's
ten eerste super bedankt voor je lange maar super hulpzaame bericht. dat dipje waar ik in zat ben ik (mede door jou bericht) weer bovenop.
echt heel erg bedankt ik weet niet wat ik moet zeggen. i love you. thank you.
als ik nog vragen heb hoor je van me x
Xx Open
ten eerste super bedankt voor je lange maar super hulpzaame bericht. dat dipje waar ik in zat ben ik (mede door jou bericht) weer bovenop.
echt heel erg bedankt ik weet niet wat ik moet zeggen. i love you. thank you.
als ik nog vragen heb hoor je van me x
Xx Open
Hi Open,
Ik hoop dat je niet geschrokken bent van die Loesje posters. En ja, mijn berichtjes worden meestal langer dan ik van tevoren plan, sorry :$
Ga het altijd vragen als er iets is en blijf niet met dingen rondlopen. Ik hoop dat ik je een volgende keer weer een beetje op weg kan helpen. En anders is er vast iemand anders die wil helpen hier op het forum.
Toen ik je topics aan het lezen was, had ik me een voorstelling van je gemaakt. Ja, sorry, zo zit in nou eenmaal in elkaar. Ik heb er geen bedoelingen bij, maar ik probeer een plaatje bij het verhaal te krijgen, voor mezelf.
Ik dacht aan een coole dude met een gitaar die liedjes zingt, tenminste ik hoop dat je dat nog steeds leuk vindt om te doen. Haartjes on fleak, nice outfit. Gevoelig, lief, betrokken bij anderen :)
Alleen soms een beetje aan het twijfelen, maar hé, hebben we dat niet allemaal soms. Ik heb ook vaak genoeg over dingen getwijfeld, maar tegenwoordig hak ik de knoop maar door met wat ik weet en voel op dat moment.
Verder denk ik dat je iemand bent, die af en toe gewoon een extra knuffel en een onverwacht complimentje kan gebruiken, als bevestiging van dat je goed bezig bent. Een soort extra waardering 😉 :)
Dus, ik stuur je een virtuele knuffel, tenminste als je die wilt. Een echte kan en mag hier niet, maar dan weet je toch een klein beetje hoe het is om met een jongen te knuffelen. Dat vroeg je je toch af in je topic?
Ik heb een paar vraagjes voor je. Ik zou het leuk vinden als je ze wilt beantwoorden, dus kijk maar ff.
1. Ik ben er wel benieuwd naar (omdat je het over jongens had in je topic) of je al eens een keertje echt het gevoel van verliefdheid bij een jongen hebt gehad? Of is het alleen nieuwsgierigheid naar hoe het zou voelen om samen met een jongen te zijn, dus meer iets lichamelijks?
Wil je proberen te omschrijven wat het is. Alle antwoorden zijn goed, dus maak je geen zorgen. Ik ben alleen maar benieuwd hoe het voelt voor jou of hoe je erover denkt.
Zelf word ik echt al blij als ik samen met mijn vriendje op de bank lig en hij legt zijn hoofd op mijn borst en ik streel zijn buikje, terwijl we elkaar aankijken en dan denk ik, met jou wil ik voor altijd zijn.
Genoeg over mij.
2. Wat zou je leuk vinden om in de toekomst te doen qua werk? Heb je al een beetje een idee van een richting? Je mag ook dingen noemen, die je super graag zou willen doen, maar waar je nog niet zeker over bent of dat wel gaat lukken.
Ook bij deze vraag geldt hetzelfde als bij die hier boven. Alle antwoorden zijn goed etc.
Ik zou wel iets samen met mijn twinbroertje willen doen. Iets creatiefs, iets waarbij je je hoofd en je handen kan gebruiken. Iets waar andere mensen ook iets aan hebben. Ik vind techniek leuk en knutselen, uitzoeken hoe iets werkt enzo. Daarom misschien arts/onderzoeker of architect of industrieel ontwerper of samen een eigen bedrijfje, maar weet nog niet precies waarin. Kan nog veranderen natuurlijk, we zijn pas 15, maar je kunt er maar over dromen toch?
3. Ok, wat else, nice quote (die handtekening bedoel ik onder je berichtjes). Heb je die film “Call Me By Your Name” gezien? Lijkt me wel een interessante film. Is het een aanrader?
Bedankt alvast :)
u2
Groetjes,
M&M’s
Ik hoop dat je niet geschrokken bent van die Loesje posters. En ja, mijn berichtjes worden meestal langer dan ik van tevoren plan, sorry :$
Ga het altijd vragen als er iets is en blijf niet met dingen rondlopen. Ik hoop dat ik je een volgende keer weer een beetje op weg kan helpen. En anders is er vast iemand anders die wil helpen hier op het forum.
Toen ik je topics aan het lezen was, had ik me een voorstelling van je gemaakt. Ja, sorry, zo zit in nou eenmaal in elkaar. Ik heb er geen bedoelingen bij, maar ik probeer een plaatje bij het verhaal te krijgen, voor mezelf.
Ik dacht aan een coole dude met een gitaar die liedjes zingt, tenminste ik hoop dat je dat nog steeds leuk vindt om te doen. Haartjes on fleak, nice outfit. Gevoelig, lief, betrokken bij anderen :)
Alleen soms een beetje aan het twijfelen, maar hé, hebben we dat niet allemaal soms. Ik heb ook vaak genoeg over dingen getwijfeld, maar tegenwoordig hak ik de knoop maar door met wat ik weet en voel op dat moment.
Verder denk ik dat je iemand bent, die af en toe gewoon een extra knuffel en een onverwacht complimentje kan gebruiken, als bevestiging van dat je goed bezig bent. Een soort extra waardering 😉 :)
Dus, ik stuur je een virtuele knuffel, tenminste als je die wilt. Een echte kan en mag hier niet, maar dan weet je toch een klein beetje hoe het is om met een jongen te knuffelen. Dat vroeg je je toch af in je topic?
Ik heb een paar vraagjes voor je. Ik zou het leuk vinden als je ze wilt beantwoorden, dus kijk maar ff.
1. Ik ben er wel benieuwd naar (omdat je het over jongens had in je topic) of je al eens een keertje echt het gevoel van verliefdheid bij een jongen hebt gehad? Of is het alleen nieuwsgierigheid naar hoe het zou voelen om samen met een jongen te zijn, dus meer iets lichamelijks?
Wil je proberen te omschrijven wat het is. Alle antwoorden zijn goed, dus maak je geen zorgen. Ik ben alleen maar benieuwd hoe het voelt voor jou of hoe je erover denkt.
Zelf word ik echt al blij als ik samen met mijn vriendje op de bank lig en hij legt zijn hoofd op mijn borst en ik streel zijn buikje, terwijl we elkaar aankijken en dan denk ik, met jou wil ik voor altijd zijn.
Genoeg over mij.
2. Wat zou je leuk vinden om in de toekomst te doen qua werk? Heb je al een beetje een idee van een richting? Je mag ook dingen noemen, die je super graag zou willen doen, maar waar je nog niet zeker over bent of dat wel gaat lukken.
Ook bij deze vraag geldt hetzelfde als bij die hier boven. Alle antwoorden zijn goed etc.
Ik zou wel iets samen met mijn twinbroertje willen doen. Iets creatiefs, iets waarbij je je hoofd en je handen kan gebruiken. Iets waar andere mensen ook iets aan hebben. Ik vind techniek leuk en knutselen, uitzoeken hoe iets werkt enzo. Daarom misschien arts/onderzoeker of architect of industrieel ontwerper of samen een eigen bedrijfje, maar weet nog niet precies waarin. Kan nog veranderen natuurlijk, we zijn pas 15, maar je kunt er maar over dromen toch?
3. Ok, wat else, nice quote (die handtekening bedoel ik onder je berichtjes). Heb je die film “Call Me By Your Name” gezien? Lijkt me wel een interessante film. Is het een aanrader?
Bedankt alvast :)
u2Groetjes,
M&M’s
Hi Open,
ik kwam toevallig dit oude topic tegen en ik zag dat je account nog steeds bestaat. Ik zag ook dat het al even geleden was dat je iets gepost hebt. Geen idee dus of je dit leest.
Ik vroeg me gewoon af hoe het met je gaat…
Als ik goed reken kan het zijn dat je je havo diploma dit jaar hebt gehaald, maar misschien ben je ondertussen wel heel iets anders gaan doen. Iets met muziek of mode of idk, ben wel benieuwd eigenlijk.
Nou ja, ik zie het wel als je nog iets post. Lijkt me leuk om iets te horen van je 
Sws alles goeds en succes met alles wat je doet.
Groetjes,
M&M's
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your E-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.