Hii!
Al een tijdje maak ik me zorgen dat ik misschien aromantisch ben?
Als ik op iemand ‘verliefd’ ben denk ik echt veel aan die persoon en mijn humeur hangt ook een beetje af van wat hun doen of hoe snel ze reageren. Als het na een tijdje voorbij is heb ik er nog wel een tijd last van en zit ik er echt mee in mijn hoofd.
Nu heb ik voor het eerst een vriendje sinds 2 dagen en ik ben nu de hele tijd aan het stressen of ik niet aromantisch ben. Ik wil zo graag een relatie en hou erg veel van knuffelen, maar zit me de hele tijd zorgen te maken of ik nou wel echt verliefd ben of ik gewoon de aandacht leuk vind?
Of is het misschien dat ik gewoon attachment issues hebt?
Ik heb 3 jongens in mijn leven echt heel leuk gevonden. Eentje op mijn school, maar dat is nooit iets geworden. De andere 20/30 minuten van mij vandaan en de 3e in Parijs.
Die contacten waren meer een beetje online en daardoor durfde ik ook meer te zeggen en te doen. Nu is mijn eerste echte vriendje bij mij in de buurt en dat vind ik eng? Nu komt het zo dichtbij en moet ik dus ook binnenkort echt ontgroend worden (wat ik ook echt doodeng vind).
Nu ben ik dus de hele tijd in twijfel of ik wel echt gevoelens voor hem heb
Vind ik de aandacht leuk of wil ik diep van binnen gewoon niet raar zijn en niet verliefd kunnen worden?
Ik zou het persoonlijk echt zwaar kut vinden als ik aromantisch was, want ik wil zo graag een schattige relatie en later ooit trouwen en like knuffelen enzo :’) Dus ik heb letterlijk geen idee meer. Zijn het attachment/commitment issues of gewoon aromantic?
