Hi
Ik weet al een tijdje dat ik aseksueel ben. Ik heb nooit iemand seksueel aantrekkelijk gevonden. Maar de laatste tijd vraag ik me af of ik misschien ook aromantisch ben. Er zijn wel mensen die ik erg interessant of knap vind. Dan ben ik wel zenuwachtig als ik met hun praat, en wil graag in hun buurt zijn. Maar als ik erover nadenk zou ik ze niet willen zoenen ofzo. Als ik uitgevraagd zou worden door hun zou ik eigenlijk niet echt weten wat we dan zouden doen en hoe dat anders is van vrienden zijn.
Het enige ding is dat ik wel graag een romantische relatie wil. Ik vind het helemaal niet erg om aseksueel te zijn, maar ik vind het wel vervelend als ik aromantisch zou zijn. Ik zou graag (in theorie) een relatie hebben en misschien later trouwen, maar ik heb dat nooit met echte mensen.
Beetje side info: ik heb de laatste tijd soms problemen met mijn mentale gezondheid. Ik heb vooral dat ik me leeg voel, en niet echt mezelf. Ik raak ook soms geïrriteerd van vrienden, en wil ze liever soms niet zien, terwijl ik wel weet dat ik van ze hou en ze op prijs stel. Heeft dat ermee te maken? Ben ik echt aromantisch? Kunnen die gevoelens nog komen? Want ik ben bijna 16 dus nog niet heel oud maar andere van mijn leeftijd voelen zich wel anders.
