Hai mensen, mag ik even zeuren? Ik heb namelijk een probleempje en weet niet waar ik het anders kwijt kan.
Het zit zo: een goeie vriendin en ik houden erg van elkaars gezelschap, we vertellen elkaar van alles en snappen elkaar grondig. We hebben wel vaker van die “superdiep” gesprekken, en soms voelt het alsof we gewoon tweeling zijn.
We hebben verder ook hetzelfde bezorgbijbaantje. Deze is afgestemd op waar je woont, dus je bezorgt alleen bij jou in de buurt. Nu zijn net onze lonen veranderd, “nieuwe wet”: die van mij met 33% omlaag gegaan, maar de hare zijn vervijfvuldigd! Ze verdient nu ongelofelijk veel per maand, en ik zowat niks... terwijl we hetzelfde werk doen en hetzelfde aantal uren werken. Ik wil blij voor haar zijn, maar ben slechts jaloers en boos... ik heb dat geld van mijn baantje namelijk echt nodig, gezien mijn familie het niet makkelijk heeft met geld. Zij komt van een rijke familie in een rijke buurt, waardoor ze nu echt heel veel betaald krijgt. Ze is nu tegen me aan het klagen dat ze een extra werkuur erbij heeft gehad, maar ik kan haar niet steunen, hoe graag ik het ook wil. Het voelt zo, zo oneerlijk en ik weet niet hoe ik van deze nare gevoelens af kan komen... weet iemand raad?
