Ik klink wrs heel cliché, maar de beste oplossing voor een angst is om het te doen. Hoe meer je mensen zal helpen, hoe makkelijker het zal gaan. Als je iets wilt waarbij je weinig moet praten kun je bv bij de post, of een krantenwijk ofzo. Je kunt dit probleem ook eens met je ouders bespreken, dan kunnen jullie samen eens op zoek naar een oplossing. En je moet je geen zorgen maken, de kans dat je geen job vindt is niet zo groot.
Groetjs
Ik sluit me aan bij @Kaas123 over dat om je angsten te overwinnen je het gewoon vaker moet doorstaan en doen. Hoe ouder he wordt en hoe meer je in sociale situaties wordt gezet, hoe beter je er uiteindelijk mee om zal gaan.
Dat gezegd hebbende, ik begrijp je heel goed. Mijn advies bestaat uit twee delen: heb je echt een bijbaan nodig of heb je het idee dat het eigenlijk zou moeten. Je hoeft namelijk niet per se een bijbaan te nemen tenzij je geld nodig hebt. Er is geen verplichting om er één te hebben. Verder hou je je veel met muziek bezig, en dat is hartstikke mooi! Heb je er al eens over nagedacht om daar te kijken voor een bijbaan. In coronatijd misschien nogal lastig, maar ik kan me voorstellen dat je geld kan verdienen met tutoren, of spelen op een feest of bruiloft, of op een muziekschool of winkel je kan afstellen, schoonmaken weet ik veel…
Wat ik probeer te zeggen is, je hoeft geen bijbaan tenzij het nodig is of je het echt graag wilt, en soms moet je opzoek naar een creatieve (dubbele betekenis: creatief als in 'outside the box' maar ook creatief als in 'muzikaal creatief') oplossing, zodat je je toch comfortabel voelt.
Ik heb een half jaar in de vulploeg van Appie gewerkt. Je krijgt wel af en toe vragen, maar dat went. Ik was heel zenuwachtig en wilde eigenlijk niet werken om dezelfde reden. Als je achter de kassa werkt verdien je meer, maar heb je dus wel voortdurend contact met klanten. In de vulploeg minder, je zou het kunnen proberen. Ik zou alleen niet bij de Albert Heijn of de Jumbo gaan werken, want dan heb je maar (met een beetje geluk) 1,5 jaar werk.
hey hey,
ik ben zelf ook 17 en werk nu bij de blokker. Ook heb ik zelf autisme dus vind ik hetb soms ook eng om met mensen in contact te komen die ik niet ken. Ik ben er deels overheen gekomen door het te oefenen en door bijvoorbeld geprekken in me hoofd te hebben hoe het kan gaan en mezelf erop voorbereiden en rustig adem te halen van te voren, ,maar ik snap dat het voor anderen moelijker kan zijn want iedereen is anders. Ik denk dat het beste is om bijvoorbeeld op te passen dan kan je bijvoorbeeld met kleine kinderen muziek maken, je zou honden uit kunnen laten.Ook zou je klusjes kunnen doen bij mensen thuis. je kan ook kijken op indeed.
En langzamer hand zou je kunnen oefenen om meer met mesnen in contact komen op werk. het kost alemaal tijd en het is bergijpelijk dat je het eng vind, maar ik ben er sws voor je en ik heb vertrouwen erin dat het goed komt.
liefs secretgril2003 :)
