Heyy

Probeer eens met je ouders te praten.  Over hoe je je voelt, waarom je je zo slecht voelt. zodat alles er een keertje uit is. Weet niet of je nu met een psycholoog praat, zo niet, kun je dat eens proberen. Baadt het niet dan schaadt het niet weet je. Je kunt het maar proberen.

Groetjs

Hi GevoeligeJongen,

Je moet hulp zoeken bij vertrouwde personen, zoals je vader, moeder, leerkracht of een vriend/vriendin.

Je bent nooit alleen, want op deze forum zijn meer mensen, die hetzelfde voelen. Je kan ook aan zo’n iemand vragen wat zijn zijn/haar ervaringen en hoe gingen ze ermee om?

Als je meer zelfmoordgedachten hebt, neem dan contact met 113, kun je anoniem chatten of bellen. Zij zijn gespecialiseerd in zulke gevallen en zijn klaar om mensen, zoals jij te helpen

Ik hoop dat het beter wordt met jou.

Sandy 

Hey,

Als ik jou was zou ik wel proberen met iemand te praten. Waarom? Omdat je weet dat het niet beter wordt als je zo door blijft gaan. Je gaat waarschijnlijk al een tijdje niet lekker, misschien al wel veel langer. Wat je je nu denk ik wel realiseert, is dat het eigenlijk alleen maar erger wordt het dan het heel moeilijk is om dit alleen te doen. Je hebt wel de behoefte gevoeld om het op het forum te delen. Dat is denk ik ook al wel een hint dat je er zelf niet meer uitkomt en hulp aan het zoeken bent. Super goed dat je dan in zo'n eerste stap naar het forum bent gekomen!

Als tweede stap zou je naar iemand in je omgeving kunnen gaan. Dit kunnen je ouders zijn, het kan een docent(e) zijn op school of een vertrouwenspersoon. Iemand waarbij je je comfortabel voelt. Diegene kan dan met jou verder kijken wat er aan de hand is en met wie je het beste kan praten. De kans bestaat dat je dan via de huisarts bij een hulpverlener uitkomt. Met die hulpverlener kun je kijken waarom je je zo voelt en dan kunnen jullie er iets aan doen. 

Ik snap dat je je nu waarschijnlijk heel alleen voelt, maar er zijn echt mensen om je heen waar je naartoe kan en die jou kunnen helpen!

Gr. Pin

Ik wil het wel bespreken maar wilt niet dat me ouders er achter komen ofz heb je een tip?

Hey GevoeligeJongen,

Goed dat je het wil bespreken!

Je kan beginnen door er met iemand over te praten, iemand die je vertrouwt. Waarmee je deelt hoe jij je nou eigenlijk echt voelt en je verhaal kwijt kan. Misschien kan die persoon jou ook helpen met hulp zoeken, want dat is soms best moeilijk en spannend om te doen.

Voor een verwijzing naar hulp kan je naar je huisarts gaan en het daarmee bespreken. De huisarts kan naar je verhaal luisteren en met je meedenken wat je het beste kan doen en welke hulp het beste bij je past, welke mogelijkheden je allemaal hebt. De huisarts kan je ook doorverwijzen naar een psycholoog of naar andere hulpverlening. 

Je kan een beroep doen op de geheimhoudingsplicht van de huisarts. Deze zal het dan niet met iemand anders bespreken, zoals je ouders. Als je 12-15 bent, kan je wel vragen om geheimhoudingsplicht maar beslist de huisarts of hij/zij het wel of niet met iemand bespreekt. Vanaf 16+ heb je recht op je eigen hulpvraag en zal de huisarts het geheimhouden. De huisarts kan je ook helpen als je het moeilijk vind om dit met iemand te bespreken, hij/zij kan het dan voor je vertellen, maar je kan het ook samen met de huisarts doen. Je kan dus samen met je huisarts dit met je ouders bespreken of je vraagt de huisarts of hij/zij het met je ouders bespreekt.

Ik snap dat het lastig is om met je ouders te bespreken, voor nu hoeft het misschien nog niet. Bedenk wel dat het goed is om er over te praten en dat je ouders je hierin waarschijnlijk graag willen helpen en steunen. En dat ze het fijn vinden als jij eerlijk bent en durft te zeggen dat het nu even niet lekker gaat. Het hoeft natuurlijk niet, maar het gaat je wel helpen.

Sterkte en succes gewenst,

Simply Me

Hoi Gevoelige Jongen,

Je wil niet dat je ouders het weten. Ik heb eigenlijk niet zo veel toe te voegen aan de reactie van Simply Me:

Simply Me schreef:

Je kan een beroep doen op de geheimhoudingsplicht van de huisarts. Deze zal het dan niet met iemand anders bespreken, zoals je ouders. Als je 12-15 bent, kan je wel vragen om geheimhoudingsplicht maar beslist de huisarts of hij/zij het wel of niet met iemand bespreekt. Vanaf 16+ heb je recht op je eigen hulpvraag en zal de huisarts het geheimhouden. De huisarts kan je ook helpen als je het moeilijk vind om dit met iemand te bespreken, hij/zij kan het dan voor je vertellen, maar je kan het ook samen met de huisarts doen. Je kan dus samen met je huisarts dit met je ouders bespreken of je vraagt de huisarts of hij/zij het met je ouders bespreekt.

Ik snap dat het lastig is om met je ouders te bespreken, voor nu hoeft het misschien nog niet. Bedenk wel dat het goed is om er over te praten en dat je ouders je hierin waarschijnlijk graag willen helpen en steunen. En dat ze het fijn vinden als jij eerlijk bent en durft te zeggen dat het nu even niet lekker gaat. Het hoeft natuurlijk niet, maar het gaat je wel helpen.

Waarom wil je niet dat je ouders het weten? Het is namelijk niks om je voor te schamen, dat je je wat slechter voelt. Dat kan iedereen overkomen. Denk je niet juist dat je ouders je willen helpen en steunen in deze moeilijke periode?

Gr. Pin

 
(onnodige quote verwijderd door de Kindertelefoon)

Het probleem is ik kan bijna niks meer zeggen vertrouw gewoon niet meer heel veel mensen bijv met docenten heb ik al sowieso vaak ruzie vertrouwen persoon wil ik niet en ja vrienden kan wel maar hun nemen niks sir en ja tegen me vader wil ik het niet zeggen omdat hij word alleen maar boos. Maar kan je er ook voor zorgen dat de huisarts er niks van door gaat vertellen? En als ik een psycholoog krijg dan komt het bij me moeder bedrijf uit

Hey GevoeligeJongen,

Je kan een beroep doen op de geheimhoudingsplicht van de huisarts. Deze zal het dan niet met iemand anders bespreken, zoals je ouders. Als je 12-15 bent, kan je wel vragen om geheimhoudingsplicht maar beslist de huisarts of hij/zij het wel of niet met iemand bespreekt. Vanaf 16+ heb je recht op je eigen hulpvraag en zal de huisarts het geheimhouden. De huisarts kan je ook helpen als je het moeilijk vind om dit met iemand te bespreken, hij/zij kan het dan voor je vertellen, maar je kan het ook samen met de huisarts doen. Je kan dus samen met je huisarts dit met je ouders bespreken of je vraagt de huisarts of hij/zij het met je ouders bespreekt.

Ik zag in je profiel staan dat je geboortejaar 2008 is, wat betekent dat je 12 jaar bent. Dan kun je dus vragen of de huisarts er met niemand over praat, dat is die geheimhoudingsplicht. Maar mocht de huisarts vinden dat het wel belangrijk is dat mensen weten van jouw situatie, kan hij/zij zelf beslissen om er wel met iemand over te praten. Daar heb jij geen invloed op. Dat is vanaf dat je 16 jaar bent. Je kunt het dus wel vragen, maar de huisarts beslist zelf of hij/zij dit met iemand anders bespreekt (bijvoorbeeldje ouders.)

De huisarts zal dit met je bespreken en ook uitleggen waarom hij/zij het wel of niet nodig vond om er met iemand anders contact over te hebben. De huisarts zal dit nooit zomaar doen, er moet echt wel een goede reden voor zijn. Bedenk dan ook dat de huisarts er juist is om jou te helpen en dus alles zal doen wat voor jou het beste is om jou te helpen.

Groetjes,

Simply Me

Maar dan word ik doorverwezen naar me moeders bedrijf als ik  het tegen de huisarts zeg en even een ding 113 helpt niet ze zeggen alleen ga naar de huisarts

Ik heb een video gekeken die heeft me goed geholpen voor de andere die er last van hebben ook een hint 

Hey GevoeligeJongen,

Hoe bedoel je dat je doorverwezen wordt naar je moeders bedrijf? Je kunt met je huisarts bespreken dat je dit liever niet wil, dan kan de huisarts samen met je kijken wat dan wel een oplossing of een idee zou kunnen zijn. Sowieso is het denk ik wel verstandig om met je ouders te bespreken, gewoon privé. Zonder dat je doorverwezen wordt naar je moeders bedrijf.

Als ik het goed begrijp heb je contact gehad met 113. Goed dat je dat gedaan hebt, echt dapper! Helaas voor je hielp het niet. Ik denk alleen wel dat zij je willen helpen, maar dat je het zelf lastig vind om naar de huisarts te gaan. Wat ik natuurlijk helemaal kan begrijpen. Heb je ook met hun bespreken dat je dat moeilijk vind en dat je bang bent dat je doorverwezen wordt naar je moeders bedrijf? Waren er nog andere opties die jullie besproken hebben? 

Bedankt voor de video die je deelde, het is een zeer motiverende en inspirerende boodschap. Hopelijk hebben anderen er ook wat aan!

Groetjes,

Simply Me

Onnodige quotes verwijderd

Ik heb het tegen me vader gezegd hij neemt het na een poging niet sirieus zie het niet meer zitten reacties komen hier nog maar een paar 

Onnodige quotes verwijderd

Durf ook niet na school te gaan omdat het bij een Trijntje spoor is

Hey GevoeligeJongen,

Vervelend dat je vader je niet serieus neemt, weet je ook waarom hij het niet serieus neemt? Dan kan je misschien daarover met hem in gesprek. 

Ik snap dat het lastig is om naar school te gaan als dat vlak bij een treinspoor is, waarschijnlijk voel je dan een soort trigger. Misschien is het een idee als je samen met iemand naar school fietst? Dan ben je niet alleen en dan is die spanning waarschijnlijk wat minder. Of dat je eventueel een andere wegneemt naar school? 

Wat jou kan helpen is de online therapie van 113. Je hebt dan ongeveer 8 sessies met een vaste psycholoog, de therapie is gratis en anoniem. Je kunt het doen via de chat, mail of bellen. Je ouders hoeven hier niet achter te komen, maar jij kan wel werken aan jouw zelfmoordgedachten. Ook kan je in de therapie kijken wat jou zou helpen of wat voor mogelijkheden je hebt (bijvoorbeeld iets van hulp vragen). Het enige wat je nodig hebt is een mailadres om je te registreren en in te kunnen loggen. Ze hebben ook een zelfhulpcursus, die zou je ook kunnen volgen.

Meer informatie staat op www.113.nl

Groetjes,

Simply Me

Is bij de sessies ook dat je moet bellen ofz en is het van alle leeftijden 

Hey GevoeligeJongen,

Je hoeft niet te bellen. Je kunt kiezen of je de sessies wilt doen via de chat, mailen of bellen. Dat is jouw keuze en je bent niet verplicht om perse te bellen of perse te chatten of perse te mailen.

Je kiest dus zelf voor één van de drie mogelijkheden. Als je je aanmeld voor de therapie kun je een 1e, 2e en 3e keuze aanvinken. Bijvoorbeeld 1e keuze chat, 2e keuze bellen en 3e keuze mailen. Maar je kan ook alleen de chat aanvinken of alleen bellen of alleen mailen, net wat jij zelf prettig vind. Ook vragen ze in het aanmeldingsformulier om aan te geven waarom je voor die vorm van therapie kiest, dus om je keuze even te onderbouwen.

Je kunt trouwens altijd nog wisselen tijdens de therapie. Stel jij kiest voor chatten, maar komt erachter dat je liever belt kun je dat aangeven en dan kan je dus van therapie vorm wisselen. Je blijft dan natuurlijk bij dezelfde psycholoog.

De therapie is voor alle leeftijden. Zodra jij je aanmeld voor therapie kom je sowieso in aanmerking, ongeacht je situatie of leeftijd.

Hopelijk is het zo wat meer duidelijk en als je nog vragen hebt, stel ze gerust! Denk je dat de therapie iets voor je is?

Groetjes,
Simply Me

Dus is het privé en ook alle tijden?

Hey GevoeligeJongen,

Ja, het is echt privé/anoniem!
Volgens mij word de therapie alleen overdag gegeven. Als je je aanmeld kun je een aantal momenten aangeven wanneer je zou kunnen. Bijvoorbeeld dinsdag kan je om 10u en vrijdag kan je om 15u, dan kijkt een psycholoog of hij/zij dan ook kan en dan krijg je een berichtje met een voorstel voor een afspraak.

Misschien is het een idee als je je gaat aanmelden, dan zie je vanzelf hoe het gaat. Je kunt het altijd eens proberen. En als je het niks vind kun je dat altijd zeggen en dan samen met die psycholoog kijken wat je wel zou helpen. Die therapie is echt voor jou, het is wel anoniem dus zij kennen jou ook niet, maar ze doen echt hun best om te doen wat bij jou past en daaraan te werken. Dat kun je ook altijd gewoon zelf aangeven, wat jij wil bespreken en wat jij wel/niet prettig vind. Dan houden ze daar zoveel mogelijk rekening mee. 

Groetjes,
Simply Me

Ik wil het wel maar lukt niet meer heb te weinig energie lig al 4 dagen of 3 dagen wakker geen een oog dicht gedaan en kon niet meer naar school weet je nog iets anders 

Hey GevoeligeJongen,

Als eerste echt supergoed dat je het wel wilt! Alleen vervelend dat je nu zo weinig energie hebt en ook niet naar school bent gegaan.

Ik weet niet of je weleens iets van mindfulness hebt geprobeerd? Misschien is dat iets wat je zou kunnen helpen. Als je een moeilijk moment hebt, kan je dat proberen en het helpt je om die gedachten even weg te laten of in ieder geval minder zwaar te laten zijn op het moment. 113 (als voorbeeld) heeft daar verschillende oefeningen voor, je kunt het vinden via deze site: https://m.soundcloud.com/113-online

Maar ook als je op YouTube ofzoiets zoekt naar mindfulness of ontspanningsoefeningen kun je er heel veel vinden.

Verder zou ik je wel aanraden om je toch aan te melden voor die anonieme therapie of dat je bijvoorbeeld voor een oriënterend gesprek naar de huisarts gaat. Want je hebt hoop, dat merk ik aan dat je zegt dat je het wel wil en het bewijs is dat je het hier ook op het forum vraagt en deelt!

Ook al heb je nu weinig energie en voel je je zo, je kunt het altijd eens proberen. Ten eerste: niet geschoten is altijd mis, ten tweede: als je het probeert kun je het jezelf niet verwijten dat je het nooit hebt gedaan/geprobeerd en als laatste: je hebt altijd nog die andere uitweg.. Maar er zijn meer mogelijkheden dan die ene.. Denk er nog maar eens goed over na!

Groetjes,
Simply Me

Heb het vandaag meerdere keren het te vertellen tegen me ouders maar hun nemen het niet sir

Hey GevoeligeJongen,

Wat goed dat je het meerdere keren hebt geprobeerd te vertellen, echt dapper! Helaas lijken je ouders je echt niet serieus te nemen.

Weet je ook waarom ze je niet serieus nemen? Vinden ze het moeilijk om te geloven of begrijpen ze je niet, misschien moeilijk om zo geconfronteerd te worden? Heb je enig idee?

Kun je dit niet met iemand bespreken, bijvoorbeeld een ander familielid of een vriend of een vertrouwenspersoon op school?

Je kunt ook naar de huisarts gaan en het daarmee bespreken. De huisarts kan je helpen om dit met je ouders te bespreken of de huisarts kan namens jou met je ouders spreken. Het lijkt me dat ze het dan wel serieus moeten nemen.

Goed dat je het in ieder geval wel probeert!

Groetjes,
Simply Me

Nieuwe update wat ik ben vergeten te vertellen vlgm ik snij me zelf ook en gebruik pillen te vaak die niet van mij zijn 

Heel erg bedankt voor de reacties allemaal had me in het begin wel geholpen maar nu is het erger geworden heb al een paar zelfmoord plannen 

( deel van de tekst verwijderd door de Kindertelefoon )

Hey GevoeligeJongen,

Heb je al eens een gesprek gevoerd met iemand, bijvoorbeeld 113? Je geeft aan dat het heel erg slecht gaat en je lijkt wel echt definitieve plannen te hebben. Ik zag dat je ook twee andere topics hebt aangemaakt, ik heb er één gelezen en ik vond dat best heftig om te lezen.

Er zijn echt mensen die je willen helpen, dat weet ik zeker! Probeer echt met iemand te praten, bijvoorbeeld een anoniem gesprek met iemand van 113. Slechter word je er sowieso niet van, je kunt het altijd eens proberen.

Bekijk deze link ook eens: https://www.113.nl/over-suicidaliteit. Er wordt heel veel informatie gegeven en uitgelegd en ook tips wat je kan doen of hoe je met iemand kan praten.

Ik hoop heel erg dat je iets vind wat je helpt, helaas kunnen wij je hier niet mee helpen, behalve je stimuleren om alsjeblieft wat aan je situatie te doen.
Je mag er echt zijn, je verdient het niet om zo alleen te sterven en er een eind aan te maken..
Er is altijd licht aan het einde van de tunnel, hoe lang en donker die ook lijkt. Ik weet hoe je je nu voelt en dat dat moeilijk is om in te zien, maar het is wel echt zo.

Zijn er nog dingen waar je je hoop uit haalt?

Sterkte!

Simply Me