Hi,
Mijn vader heeft gisteren verteld dat m’n zus zich snijdt. Ik schrok me kapot, ook al wist ik al dat ze depressief is en het heel zwaar heeft. Ik zag een snee op haar pols, en zei: ‘Hé, je hebt daar een snee.’ Ze zei: ‘Nee, daar is mijn armbandje.’ ook al zag ik toch duidelijk een snee naast haar armbandje. Ik zag dat haar ogen nat werden, maar het was de eerste keer dat ik het zag, dus dan denk je (en hoop je) dat ze zich per ongeluk ergens aan heeft gesneden. Toen ging ze naar boven en vertelde mijn vader het. Het blijkt dus al een half jaar zo te zijn, zonder dat ik het wist, terwijl de rest van de familie het wel al wist. Ik denk dat ze me wilden beschermen tegen de pijn, maar anders was ik er zelf wel achtergekomen. Meestal zijn het kleine sneetjes maar ze heeft ook 2 keer een hele grote diepe gemaakt, met een keukenmes. Dat was de keer dat mijn vader haar betrapte. Ze zei wel gelijk: ‘Ik wil niet dood.’ , maar toch maak ik me zorgen, stel nou dat ze een keer per ongeluk een slagader doorsnijd? De moeder van mijn beste vriendin heeft laatst zm gepleegd, daardoor ben ik nu extra bang. Ik heb er wel met die vriendin over gepraat. Ik heb eigenlijk niet zoveel contact meer met mijn zus, omdat ze bijna de hele dag op haar kamer zit. Wat kan ik voor haar doen, hoe kan ik me zo min mogelijk zorgen maken en hoe kan ik laten weten dat ik van haar houd?
