Hi, 

Ik lees dat je in een hele moeilijke situatie zit. Ik wou dat ik meer voor je kon doen. Ik gun je zoveel beter. Als eerste wil ik even zeggen dat je altijd terecht kan bij de zelfmoordpreventielijn 113. Hier kun je anoniem praten over je zelfmoordgedachtes en -gevoelens. 
 

Ik snap wel dat je na 8 jaar niet nog meer therapie wil, maar ik lees dat het echt niet goed met je gaat en ik gun het je dat je hier met iemand over kunt praten. Ik  hoop dat er ergens nog een deel in je is die hulp wil accepteren en voor het leven wil kiezen. Zelfmoord is namelijk nooit de oplossing. Het leven is het waard en er zijn mensen die iets om je geven, ook al voelt het misschien nu niet zo voor je. Is het misschien toch een idee om naar je huisarts te gaan en te vertellen dat het weer zo slecht gaat en je suïcidale gedachtes weer zo veel opspelen? Het erover praten kan zoveel opluchten. Je kunt bv aangeven dat je liever niet weer zulke intensieve therapie zoals EMDR wil maar gewoon alleen wekelijkse gesprekken met een psycholoog ofzo? Het is jouw keuze natuurlijk en ik wil je absoluut niet pushen. Weet alleen dat er hulp beschikbaar is en dat ik het je gun dat je hier niet alleen mee rondloopt en erover kan praten met iemand. 
 

Als laatste wil ik zeggen dat je absoluut geen last bent. Je bent het waard en om hulp vragen of erover praten maakt je absoluut geen last. 
 

Heel veel sterkte! 

Wow dankjewel voor deze reactie,

Ik zit er wel evht aan te denken om het tegen mijn moeder te vertellen. Want ik prast heel goed met mijn moeder en ze is vorig jaar ook mee geweest naar therapie. Maar om opnieuw tegen haar te vertellen dat ik niet meer wil. Dat, ja is gewoon kut. Zwaar kut. Dus het gaat lastig zijn. Maar ik ga het toch maar doen. Dankjewel voor de hulp. Betekend heel veel

Hee Lola.lolo,

Wat een lastige situatie, je hebt het zwaar, maar wilt ook niet opgeven. Dapper dat je met je moeder wilt gaan praten! Uit eigen ervaring weet ik hoe lastig zoiets is. Ik zag er heel erg tegenop en heb het heel lang uitgesteld. Tot het niet meer ging, omdat ik helemaal op was en gesloopt werd door mijn eigen gedachten. 

Ik vond het wel heel moeilijk om te doen. Het is best zwaar om tegen je ouders te vertellen dat je eigenlijk niet meer wilt leven en zelfmoordgedachte n hebt. Maar nu ik het heb verteld weet ik dat ik er niet alleen mee hoef te zitten en dat als het niet gaat ik ergens terecht kan. En het is er echt niet mee opgelost en het is nog steeds heel zwaar. Maar toch wel iets anders. En mensen zijn niet teleurgesteld in je, dat denk/dacht ik ook. Vaak vinden ze het alleen maar fijn en knap dat je zo eerlijk bent en willen ze je met alle liefde helpen.

Ik zou je echt willen aanraden om erover te praten met je moeder. Je kunt ook een brief aan haar schrijven waarin je het vertelt of die je zelf voorleest. 

Je kunt ook eens contact opnemen met 113. Zij willen en kunnen met je meedenken over hoe je dit aan iemand kunt vertellen en wat jou bijvoorbeeld zou kunnen helpen of ook gewoon als je eens wilt praten over je gedachten en gevoel. Je kunt 24/7 bellen of chatten, www.113.nl

Praten helpt echt, het lucht op en je staat er niet meer alleen voor, succes!

Groetjes,

Simply Me