Hoi!

Allereerst wil ik je zeggen dat jij wél iets betekent, dat je wel talenten hebt en dat je lichaam wel mooi is. Je bent nog jong, en nog op zoek naar jezelf, en misschien ben je er nog niet helemaal uit wat je later wilt doen en waar je talenten liggen. Dat is ok, die dingen hoef je niet precies te weten.

Je bent heel perfectionistisch, en ik denk dat jij te hoge eisen aan jezelf stelt. Je wilt te snel te veel van jezelf. Je wilt graag belangrijk zijn, iets heel goed kunnen of voor een grote groep van de mensheid iets betekenen, maar je vindt jezelf klein en onzeker.

Probeer je leven niet als één grote opdracht te zien, maar als kleine stapjes. Als je een berg beklimt, sta je ook niet meteen op de top, maar je beklimt die berg in kleine stapjes, en misschien struikel je af en toe, loop je een paar wonden op, maar als je doorzet, kom je op die top, en ben je nog sterker geworden dan daarvoor.

Je doet aan zelfbeschadiging. Weet iemand hiervan? Het lijkt me aangewezen dit met iemand te delen. Het maakt niet uit wie deze persoon is, als je diegene maar vertrouwt. Hier alleen mee zitten is niet fijn, en je hart bij iemand luchten kan je hoofd al veel lichter maken. Is er iemand in jouw omgeving die je ziet als een vertrouwenspersoon?

Je hart luchten bij een onbekende kan ook fijn zijn. Je kunt bellen of chatten met de KinderTelefoon. Dat gebeurt anoniem, en wat je zegt blijft tussen jou en de persoon waar je mee belt/chat. Samen kunnen jullie naar een oplossing zoeken, of gewoonweg even praten. Je voelt je vast opgelucht achteraf.

Jij bent wel belangrijk, getalenteerd en mooi. Het kan dat je je belang niet inziet, dat je je talenten nog niet hebt ontdekt en dat je je schoonheden niet meer ziet door de littekens, maar er zit veel meer goeds in jou dan je denkt.

Groetjes
x

Goed dat je het aan je vriendin hebt verteld! Ook fijn om te horen dat jullie hierover kunnen praten. Je staat er niet alleen voor.

Je moeder is erachter gekomen. Hoe reageerde ze? Gaan jullie een manier zoeken waardoor jij je beter kan gaan voelen?

Je moeder snapt waarschijnlijk niet goed wat er in je omgaat. Je zou aan haar kunnen vragen om een gesprek met een psycholoog. Dat kan voor zowel jou als je moeder iets positief zijn. Jij kan met die psycholoog praten, de psycholoog kan jou helpen, en die psycholoog kan aan jouw moeder uitleggen hoe de situatie zit, zodat zij wat meer begrip kan opbrengen. Psychologen zijn niet alleen goed in het helpen van de patiënt, maar ook in het uitleggen van de situatie aan de naasten van die patiënt.