Skip to main content

Ik was afgelopen woensdag naar het archeon geweest. Het was best interessant en alles. Op een gegeven moment kwamen we bij de Romeinse tijd. Daar was een man in een beige/gebroken wit gewaad een soort uitleg aan het geven. Ik had last van mijn knie en ben op een soort stoeprand gaan zitten. Met aan mijn linker kant het Romeinse badhuis en rechts een tempel. Door de enthousiaste geluiden die rechts van me vandaan kwamen keek op. In richting waar het geluid kwam. Op precies dat moment keek die man me recht in mijn ogen aan. (Als dat kan op minimaal 80 meter afstand) Ik keek snel terug. 

 

Wat later toen we bij dat badhuis wat gingen drinken kwam hij ook binnen. “Hallo!” Helemaal enthousiast keek hij rond. “Hooi” zei m’n zusje. “Ah dr is toch nog iemand die antwoord geeft!” Hij lachte en liep naar achter de balie om koffie te maken. Weer keek ik hem aan, hij keek op en glimlachte. Ik voelde me betrapt en keek snel weg. 

 

Weer later was er een soort bijeenkomst in een stadion. (Een soort ronde bak met een tribune waar 2 mensen gingen “vechten”) Ik zat daar al met papa want de rest kwam later. Ik zag dezelfde man bij de ingang heen en weer lopen. Met zijn bekertje koffie in z’n hand. Toen begonnen we twee mannen te trommelen, na 4 minuten ofz liep hij daar heen en pakte twee drumsticks en deed mee. Dat was maar kort, hij pakte zijn bekertje weer en dronk hem leeg. 

 

Nu had hij beide handen leeg. Hij liep naar het midden van de “cirkel “ en begon te klappen om de maat van het getrommel. Eerst de rechter tribune en daarna moest links op een ander ritme. Weer keek hij me aan. Ik werd rood, waarom geen idee. 

 

En nu, zit diezelfde man nog continu in mijn hoofd. Ik voelde een klik ofzo, het was vertrouwd terwijl we nog niks hadden gezegd. Dit heb ik vaker, een keer met een juf in groep 7. Het was zo erg dat ik dacht dat ze m’n “verloren “ zus was. En nu op school, met een docent. Terwijl ik nooit wat heb gedeeld voelt het bekend bij hem. Ik vind het raar, want hoort dit? En wat is dit? 

 

Zouden jullie me misschien kunnen helpen?

 

xx 🫠

Hi @E.vg ,

Wat een mogelijkheid zou zijn, is dat jij een bepaald soort contact mist in jouw leven dat deze mensen misschien een beetje opvullen. Dit geeft jou een fijn gevoel, waardoor je je misschien snel gehecht voelt aan iemand en er dus veel aan denkt en bij voelt. Dit is namelijk iets wat ik al eens eerder heb gezien bij een ander, dit hoeft overigens niet zo te zijn. Ik weet niet echt of je het ‘daddy issues’ kunt noemen, aangezien je verteld dat het ook bij een juf uit groep 7 zo was. Maar ik denk dat het wel vergelijkbaar is!

Helaas kan ik je moeilijk helpen voor mijn gevoel, je zou dit eventueel met een persoon kunnen bespreken (zoals een psycholoog) die hiervoor heeft gestudeerd en jou hiermee kan helpen!

Hopelijk heb je hier iets aan! <3

Liefs, Junia


Reageer