Hoi

de afgelopen tijd zit mijn leven op zijn kop. Mijn moeder is 4 jaar geleden in de 1e klas (vwo) gediagnosticeerd met een zeldzame botkanker genaamd ewing sarcoom. Ze had daarbij een tumor in haar rechter bovenrug. Dit werd extra moeilijk voor haar omdat ze zelf al leukemie had. Voor de leukemie waren ze even gestopt met haar chemotherapie, zodat ze de tumor konden behandelen. Daarvoor kreeg ze een operatie om de tumor te verwijderen waarbij ze ook een stukje van haar longen, schouderblad, zenuwstelsel, 1 rib en een stukje vlees hebben verwijderd. Het was een hele zware operatie waardoor het een paar maanden duurde totdat ze zich iets beter voelde, maar de operatie werd gevolgd door chemotherapie en bestralingen. Ze word al jaren behandeld in een plek die best ver is: 2 uur en 15 min.

ze werd behandeld tot dit jaar in de 4e klas. Totdat ze aan het begin van het jaar een onverwachte hartaanval kreeg net 1 dag voor mijn toetsweek. Dat was echt toen mijn leven op zijn kop sloeg. (Ik heb alles verteld aan mijn mentor) het ging steeds slechter met haar. Een week na deze gebeurtenis had ze weer een afspraak omdat haar kanker (allebei) nog niet behandeld was maar wel onder controle zat. Aangezien je dit niet kan genezen. Bij de controle kwam uit dat ze meerdere uitzaaiingen had en het erger dan normaal was. Ik had het op dat moment erg moeilijk en dacht dat het niet slechter kon. We waren toen begonnen met behandelen. Eerst chemotherapie, dan bestraling en weer chemotherapie. Na haar behandeltraject keken we weer of het minder is geworden. Het was minder, maar niet naar verwachting. Ze kreeg toen een andere soort chemotherapie met hogere dosis. Ook dat werkte niet. Onze laatste optie was een stamceltransplantatie. Om dat te toen moest ze er gezond genoeg voor zijn. Maar haar operatie aan haar tumor (van toen ik in de 1e klas zat) zat in de weg. Want door die operatie was haar rug scheef gaan staan. Omdat de ene kant zwaarder was dan de ander. Dus ze moest eerst geopereerd worden aan haar scoliose voordat ze de transplantatie kan krijgen. (Op dit moment was haar leukemie en haar botkanker gegroeid) na haar operatie kreeg ze eerst een chemo en bestralingstraject. Voor haar transplantatie. We waren erg bang met dat het weer niet aanslaat zoals de vorige 3x. Aangezien dit tijdens corona was, konden we haar niet bezoeken. Na een tijdje mochten 2 personen naar haar toe voor 1 uur. Aangezien we met zijn 4en zijn was dat best moeilijk. Een transplantatie was best zwaar en ik was bang met dat het niet werkte aangezien dit haar laatste kans was. 
op dit moment zat mijn broer en zus in het buitenland. Mijn zus heeft 2 dochters en is daar getrouwd. Mijn broer is daar voor werk. Mijn ouders denken er daarom om te verhuizen daar naartoe aangezien ik later alleen in Nederland zit. We moesten wel voor mijn 18e daar naartoe gaan. (Ivm school en verblijfsvergunning) om een verblijfsvergunning te krijgen moet je daar naartoe gaan voor papieren. Maar mijn vader had deze reis constant uitgesteld tot mei. Toen moest hij gaan, anders moesten we 5 jaar wachten. Toen hij weg ging zat ik alleen thuis. Met school, werk, mijn zieke moeder, huishoudelijke klusjes, koken etc… ik had 3 banen, maar ik moest mijn horeca baan helaas opgeven. Het was het einde van het 4e schooljaar, wat betekent dat de toetsweek er aan komt. De 3e toetsweek van het jaar had ze haar stamceltransplantatie. Ik was alleen thuis en het was moeilijk om constant met de trein te reizen met school enz. Ik kreeg veel steun van mijn mentor door middel van gesprekken en een aantal versoepelingen. Het goede is wel is dat ze sinds de hartaanval tot nu toe in het ziekenhuis ging slapen en sindsdien niet naar huis is gegaan. Ze was voor 2 weken naar ergens anders verplaatst ivm corona. Maar de hele tijd zat ze in een ander ziekenhuis. De week na de toetsweek kregen we de uitslag van de transplantatie: het heeft gewerkt! Maar alsnog had ze 7 chemotherapie nodig. Omdat er nog een aantal kwaadaardige cellen in zaten. Toen ze klaar daarmee was was inmiddels mijn 4e toetsweek begonnen. Mijn vader was nog steeds niet thuis en ik moest alles doen. Ik kreeg het verschrikkelijke nieuws toen: er waren zoveel uitzaaiingen dat er geen behandeling meer werkte. Ze zat nu in de terminale fase. Het was een van de ergste weken van mijn leven. Ik moest mijn moeder zelf met haar dokter het nieuws vertellen. Ik zat midden in mijn laatste toetsweek en mijn vader kon pas 2 weken later thuis komen door de stakingeN op Schiphol. Toen ik het mijn moeder vertelde zag ze het aankomen. Maar alsnog barste ze van het huilen. Ik had het heel erg moeilijk hier. Maar het enige wat we konden doen is er het beste van maken. Als ze zich beter voelde aan de chemotherapie. Zo trouwde mijn broer 2 weken later. 
Dit schooljaar had ik niet mijn best gedaan. Maar wonderbaarlijk genoeg, stond ik geen onvoldoendes en mocht ik gewoon over gaan. Het meeste wie mij had geholpen was mijn mentor en mijn maatschappij docent met gesprekjes voeren. Op dit moment had ik nauwelijks contact met mijn vriendinnen, omdat ze tegen mij zeiden dat ik geen tijd voor ze heb. Ik voelde me erg schuldig en wist niet wat ik moest doen. Maar inmiddels heb ik een nieuwe vriendin gemaakt. Die de tijd voor Mij neemt. Het engste voor mij, is de dag dat ze overlijd. Ze hadden haar Max 2 maanden gegeven. Wat het einde van de zomervakantie begin schooljaar voor mij zal zijn. Ik heb geen idee hoe ik het school moet vertellen als het is gebeurt. Ik heb wel het nummer van mijn mentor voor als ze overlijd zodat ik hem kan bellen en het nieuws kan vertellen. Zodat hij het aan de teamleiders kan doorgeven en dingen op gang kunnen zetten. Wat er dan zal gebeuren op school, geen idee (misschien dat iemand een idee heeft of een overleden ouder heeft. Die weet wat school doet als iemand overlijd) 

Ik vind het vooral erg moeilijk omdat ze waarschijnlijk mijn diplomauitreiking en (Misschien) bruiloft gaat missen. De 2 dromen in mijn leven.

maar aan de andere kant is het ook fijn. Omdat we dan weten dat alle pijn weg is aan haar. 
tot die dag weten we niet wat er allemaal nog kan gebeuren

heel erg bedankt voor het lezen.

De tekst is aangepast omdat deze in strijd was met forumregel 6. Plaats op het forum geen persoonsgegevens.