ik zeg niet dat je moet stoppen maar probeer iets anders.

ik heb vaak een strak elastiekje om. je kan ook proberen om je nagels super kort te knippen. 

ik probeer het toch te zeggen bel alstjeblieft de kindertelefoon. die staan een hele tijd voor je klaar.

Zoals @ikweethetnietmeer2009 zegt, zoek een minder schadelijke vervanger.

Ik heb soms een soort aanval waarbij ik me ook zo voel. Ik ga dan schrijven of tekenen. Dat helpt mij heel vaak. Ik maak dan verhalen/liedjes/gedichtjes/tekeningen over alles wat er door me heen gaat. Misschien kan je dat proberen? 

En bel/chat sowieso met de kindertelefoon. Dat is altijd goed.

Misschien kan je op therapie?

Liefs,

         M.

ik wil eigenlijk nog wat aan mijn reactie toevoegen.

zoals @Natureflower ook al zegt is dat je het best met iemand kan praten. ik zit zelf in een depressie en heb door mijn gevoelens hartkloppingen gekregen. elke keer als ik een emotie sterk voelde begon mijn bloeddruk omhoog te gaan en had ik het gevoel dat mijn hart in mijn keel zat. ik ben daarvoor meerdere keren naar het ziekenhuis gegaan maar die konden niks vinden. de kinderarts heeft me toen verwezen naar een therapeut. het is een volwassene van waarschijnlijk boven de 50. zij mag niks over andere kinderen vertellen, niks over haarzelf vertellen en niks over het bedrijf. daardoor heb ik het gevoel dat ik haar niet kan vertrouwen. elke keer als ik bij haar ben geweest bel ik daarna mijn broer omdat ik daar bij therapie alles op het puntje van mijn tong krijg maar het niet tegen haar durf te vertellen. puur omdat ik het gevoel heb dat zij mij niet vertrouwd waardoor ik haar niet kan vertrouwen.

ik weet het, het is een lang en nutteloos verhaal maar het komt erop neer dat je niet naar iemand moet gaan die je geen vertrouwen geeft. je moet iemand hebben waar jij het gevoel hebt dat jij diegene kan vertrouwen.

mijn broer vertrouwd mij ook niet met alles maar zoals ik hem beloofd heb om geen zm te plegen heeft hij mij beloofd mijn geheimen te bewaren.