Vraag

zelfmoordpoging mislukt, maar wat nu?

  • 22 June 2020
  • 3 reacties
  • 195 Bekeken

  • Anonymous
  • 0 reacties

Hallo,

Ik ben een meisje van 18 en heb ongeveer anderhalve maand geleden een zelfmoordpoging gedaan. Sindsdien heb ik helaas nog steeds negatieve gedachtes en ben ik bang dat het opnieuw gaat gebeuren. Mijn vader, psycholoog en psychiater zijn er van op de hoogte, maar doen vrijwel niks om te helpen. Mijn vader zit namelijk thuis met een burn-out en kan me daarom niet zoveel helpen. De psychiater zat te denken aan een opname, maar dat kon niet (waarom geen idee). Daarna begon hij over extra medicatie. Dit doe ik zelf liever niet omdat ik er vaak er ziek van wordt. Daarna hielden de opties op. Toch voel ik me niet echt geholpen. Ik word namelijk elke keer na een gesprek gewoon weer naar huis gestuurd. Ik krijg dus genoeg mogelijkheden om het opnieuw te proberen en hier ben ik dus ook erg bang voor. Heeft iemand een idee wat ik nu het beste kan doen, of wat voor hulp ik het beste kan zoeken. 

 

Xx heyitsme


3 reacties

Reputatie 3
Badge +2

Wat je zoiezo moet doen is denk ik hulp zoeken bij een vriend of vriendin mischien kan hij of zij er met je over praten.

het kan ook handig zijn om een lijst te maken van mensen die jou warderen. Bijvoorbeeld: je beste vriendin of vriend, je opa of oma, tante, de kinderen uit je klas, je vader en je moeder (ook al lijkt dat soms van niet) als jij zelfmoord pleegt dan zijn die mensen toch erg verdrietig? Dat kun je ze toch niet aandoen??

ik hoop dat je er wat aan hebt🙂

je bent een hele aardige meid

xxxxx van mij

bedankt voor je snelle reactie. Helemaal vergeten te zeggen, maar mijn vrienden zijn er al van op de hoogte. Het is alleen lastig om het er met hen over te hebben omdat ze het niet echt begrijpen. 

Een lijst maken is inderdaad wel een goed idee, maar ik merk dat op slechte momenten de negatieve gedachtes me een soort van overnemen. Zij bedenken dan voor alles wel een excuus, zoals vrienden zullen je niet missen want ze hebben mekaar nog, en je vader ook niet, die ben je nu alleen tot last. Als je er niet meer bent is z'n burnout zo over. Ik weet zelf natuurlijk ook wel dat dit allemaal niet klopt, maar op zo'n moment lijkt het opeens wel allemaal echt en daar ben ik dus heel bang voor. 

 

Xx

 

Onnodige quote verwijderd i.v.m. overzichtelijkheid forum

Reputatie 2
Badge +1

Hey @Heyitsme ,

Wat naar zeg! Je zit niet in een hele fijne situatie. Wat lijkt jou ervan als je eens met de kindertelefoon belt. Of je vertelt het op school aan een vertrouwenspersoon. Zij kunnen je stappen laten zetten, bijvoorbeeld naar een psycholoog. Ik hoop dat je het doet, het zal je lukken!

XXX mij

Reageer