Hoi,
Ik heb al sinds vorig jaar sterke zelfmoordgedachtes. Het is ook een tijdje beter gegaan met me, omdat ik een therapeut had om mee te praten, maar die gaat ergens anders werken en ik kan pas over een paar maanden een nieuwe krijgen. Het gaat niet alleen om de zelfmoordgedachtes, maar ook om al de emoties die ik de hele dag voel. Ik word er echt gek van, het is zo chaotisch in mijn hoofd, mijn schoolresultaten zijn enorm slecht, ik kan vaak niet slapen en als ik slaap krijg ik vaak nachtmerries. Ik voel me gewoon leeg, op. Maar dat is nog niet alles. Ik heb eigenlijk best een goed leven, ik heb ontzettend lieve ouders die me altijd willen helpen, ik heb fijne vrienden en eigenlijk gewoon een prima leventje. Daardoor voel ik me juist nog schuldiger dat ik me iedere dag zo down voel, omdat het voelt alsof ik er helemaal geen reden voor heb. En omdat ik me daardoor nog schuldiger voel, gaat het weer nog slechter met me.
Ook met school gaat het niet goed, ik had al benoemd dat ik slechte cijfers haal. Dat komt omdat ik eigenlijk in een soort vicieuze cirkel zit, waar ik niet uit kom. Ik haal slechte cijfers op school, ik voel me slecht, ik ga me afleiden door veel te gaan gamen en aan zelfbeschadiging doen, en dan haal ik weer slechte prestaties op school. Ik heb er niet met mijn therapeut over gepraat omdat ze dacht dat het juist heel goed met me ging, en ik wilde het niet verpesten omdat ze juist zo trots op me was. Natuurlijk weet ik wel dat daar een therapeut voor is, maar ik wilde gewoon dat ze zo trots op me bleef. Ik vind het moeilijk om hier over te praten en ik vraag me ook af wat het nut hier van is, wat er dan zou veranderen.
Hoe kan ik hiermee omgaan en wat kan ik doen om me weer beter te gaan voelen?