Op voorhand wil ik zeggen: dit is geen schreeuw om aandacht, maar ik weet helemaal niet wat te doen en ik zit vast.
Ik ben begonnen met coke te snuiven en ik verzweeg het voor mijn mama. Ik wou haar niet bang maken en ik was ervan overtuigd dat ik eens een probleem zelf kon oplossen zonder een last voor haar te zijn. Het oplossen is moeilijker dan ik dacht. Ik bleef het maar gebruiken en op een bepaalde moment beselfte ik dat ik dit niet alleen kan. Normaal gezien vertel ik alles tegen haar en kan bij niemand anders terecht. Ik heb haar zo hard nodig, maar ik kan het haar nu niet meer vertellen want ik lieg al een paar maanden tegen haar. Ik kan er niet meer afblijven, durf niet meer buiten komen zonder. Als ik het vroeger deed, had ik er een leuk en happy gevoel bij, maar nu is dat over. Ik word er alleen maar slechter door, maar mijn lichaam heeft het nodig dus kan niet stoppen. Het feit dat ik zo hard tegen haar lieg, daar kan ik niet tegen. Ik voel mij zo ongelooflijk schuldig en zeg altijd ‘nee’ als ze eens wilt afspreken (ik woon alleen). En mijn probleem maakt mij alleen maar ongelukkiger en kan er niet meer mee leven en ook niet met het feit dat ik lieg tegen iemand die ik het allerliefste zie. En als ze er achter komt van iemand anders, is het nog erger. De enige oplossing is zelfmoord, maar dat wil ik haar ook niet aandoen want dan gaat ze zeker kapot zijn. Ik weet echt niet wat te doen..
Zelfmoord, wat moet ik doen?
A
A
Hoi
Ten eersten ik weet dat je het niet voor aandacht doet.
Het is heel moeilijk dat je dit niet aan je moeder verteld.
Ik zou als ik jou was het tog tegen je moeder zeggen.
Zij kan je helpen.
En ik denk dat je je moeder heel veel pijn doet als ze zelfmoord pleeg.
Je moeder houd van jou.
En het leven is niet gemakkelijk.
Maar om het dan opgegeven.
Het is niet in 1 2 3 begonnen dus het zou ook niet in 1 2 3 goed komen.
Ga anders naar je huisarts.
Er zijn nog zo veel mogelijk heden.
Eb de tijd zou het leeren.
Ik hoop dat het snel beter gaat en geef de hoop niet op.
Groetjes angelv
Ten eersten ik weet dat je het niet voor aandacht doet.
Het is heel moeilijk dat je dit niet aan je moeder verteld.
Ik zou als ik jou was het tog tegen je moeder zeggen.
Zij kan je helpen.
En ik denk dat je je moeder heel veel pijn doet als ze zelfmoord pleeg.
Je moeder houd van jou.
En het leven is niet gemakkelijk.
Maar om het dan opgegeven.
Het is niet in 1 2 3 begonnen dus het zou ook niet in 1 2 3 goed komen.
Ga anders naar je huisarts.
Er zijn nog zo veel mogelijk heden.
Eb de tijd zou het leeren.
Ik hoop dat het snel beter gaat en geef de hoop niet op.
Groetjes angelv
A
Hoi!
Je bent verslaafd geraakt aan drugs, en durft het niet tegen je moeder te zeggen, omdat je bang bent dat je haar zal kwetsen.
Hoe langer je wacht, hoe meer pijn het gaat doen. Als je het nu vertelt, zal je moeder misschien pijn hebben, omdat ze weet dat jij lijdt, maar denk erom dat de pijn erger was geweest als je nog langer had gewacht.
Zelfmoord lijkt me hier helemaal niet de oplossing. Dat zou je moeder zo veel malen meer pijn doen dan vertellen dat je een verslaving hebt. De pijn van iemand verliezen aan zelfmoord is zwaarder en blijvender dan de pijn die je voelt als je verneemt dat iemand een verslaving heeft.
Zoals @AngelV zegt, kan je naar de huisarts gaan. Die kan je helpen, en eventueel doorverwijzen naar organisaties die je kunnen helpen met afkicken. Je bent je er zelf bewust van: alleen is dit niet doenbaar. Met hulp die gespecialiseerd is in het helpen van personen met een verslaving, kan jij afkicken.
Je huisarts en die organisaties kunnen jou ook hulp bieden bij het inlichten van personen rond jou. Zij begrijpen dat dit iets is dat niet makkelijk is om te zeggen. Ze kunnen je moeder ook uitleggen hoe ze jou gaan helpen, zodat ze begrijpt wat er gaat gebeuren.
Om af te sluiten wil ik zeggen: ik had dit nooit als een schreeuw om aandacht opgevat. Jij vraagt om hulp, wat verstandig is, en waar dit forum voor bedoeld is.
Groetjes
x
Je bent verslaafd geraakt aan drugs, en durft het niet tegen je moeder te zeggen, omdat je bang bent dat je haar zal kwetsen.
Hoe langer je wacht, hoe meer pijn het gaat doen. Als je het nu vertelt, zal je moeder misschien pijn hebben, omdat ze weet dat jij lijdt, maar denk erom dat de pijn erger was geweest als je nog langer had gewacht.
Zelfmoord lijkt me hier helemaal niet de oplossing. Dat zou je moeder zo veel malen meer pijn doen dan vertellen dat je een verslaving hebt. De pijn van iemand verliezen aan zelfmoord is zwaarder en blijvender dan de pijn die je voelt als je verneemt dat iemand een verslaving heeft.
Zoals @AngelV zegt, kan je naar de huisarts gaan. Die kan je helpen, en eventueel doorverwijzen naar organisaties die je kunnen helpen met afkicken. Je bent je er zelf bewust van: alleen is dit niet doenbaar. Met hulp die gespecialiseerd is in het helpen van personen met een verslaving, kan jij afkicken.
Je huisarts en die organisaties kunnen jou ook hulp bieden bij het inlichten van personen rond jou. Zij begrijpen dat dit iets is dat niet makkelijk is om te zeggen. Ze kunnen je moeder ook uitleggen hoe ze jou gaan helpen, zodat ze begrijpt wat er gaat gebeuren.
Om af te sluiten wil ik zeggen: ik had dit nooit als een schreeuw om aandacht opgevat. Jij vraagt om hulp, wat verstandig is, en waar dit forum voor bedoeld is.
Groetjes
x
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your username or e-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
