Heyhoi ik ben een meisje van 16 en loop al een paar jaar met depressieve gedachtes rond. Maar sinds eind 2017 is dat steeds meer geworden, hulpverleners konden me ambulant niet meer helpen waardoor ik opgenomen werd. Daar ben ik meerdere keren weggelopen en heb daar 2 pogingen gedaan waardoor ik in het ziekenhuis belande. Ook op die crisisopname wisten ze na 6maanden niet meer wat ze moesten doen dus hebben ze me naar de gesloten jeugdzorg gestuurd. Ik ben daar een half jaar klein gemaakt en opgesloten in kamers met camera’s op m’n hoofd en in scheurkleding. Het ging daar heel slecht en sneed veel, elke keer als k had gesneden kwamen ze zuchtend binnen en belde de beveiliging om het te laten hechten. Ik heb daar geleerd m’n gevoel weg te drukken omdat groepsleiding niks om je gaf en geen tijd had. Na een half jaar en verschillende groepen mocht ik eindelijk weg, maar na een week thuis zijn ging het weer mis. Ik nam een overdosis en belande weer in het ziekenhuis, toen ik net hersteld was van de overdosis nam ik voor de 2e keer in 2 weken een overdosis en liep weg. Ik was van plan voor de trein te springen maar de politie had me al gevonden en ik werd naar de ambulance gebracht en werd opnieuw opgenomen, nu 2 maanden verder en 2 opnames verder gaat het nog slechter. Ik heb wel thuishulp maar die vertellen alles tegen m’n ouders. En therapie is moeilijk op korte termijn te krijgen omdat ik ben gediagnostiseerd met borderline en depressie.. dus ik weet niet wat ik moet doen, inmiddels begin ik ook te hallucineren omdat ik niet of 1uur slaap per dag. Ik weet niet meer wat ik moet doen, m’n zelfmoord plan en afscheidsbrieven liggen klaar..
herkent iemd zich in dit gevoel want ik heb het gevoel helemaal alleen te staan. En heb je dan ook tips hoe ik hieruit kan komen..
ik ben hopeloos
xx
Bladzijde 1 / 1
Hoi,
Wow, ik schrik wel echt van je verhaal! Wat heb jij veel meegemaakt zeg!
Ik schrik ook heel erg van de manier waarop je bent behandeld tijdens je opnames! Dat kan echt niet! Wist je dat je hier een melding van kan maken?
De opnames hebben je eigenlijk helemaal niks goeds opgeleverd. Je hebt geleerd je gevoelens weg te stoppen, in plaats van ze te delen en je hebt geleerd om alles alleen te moeten doen en dus geen hulp te accepteren. Dat lijkt me heel naar en moeilijk voor je!
Je hebt ook al vaak geprobeerd om een eind aan je leven te maken, maar het is keer op keer mislukt. Je zit nu thuis met thuishulp, maar dit helpt niet. Ze vertellen alles aan je ouders. Wist je dat ze dit niet mogen doen? Hulpverleners hebben geheimhoudingsplicht en dat geldt ook voor deze mensen. Wat jij ze vertelt, moet tussen jullie blijven (tenzij je vertelt jezelf of iemand anders iets aan te gaan doen). Je kan vragen om een andere hulpverlener als je je niet prettig voelt bij degene die je nu behandelt.
Je hebt nu ook een zelfmoordplan en afscheidsbrief klaarliggen. Toch ben je naar het forum gekomen om om hulp te vragen. Om steun te zoeken en herkenning te zoeken. Weet je waarom? Tijdens de opnames, had je toen veel contact met andere jongeren? Met jongeren die ongeveer hetzelfde voelden als jij? Vond je dat prettig? Misschien is er wel iets van groepstherapie mogelijk voor jou.
Je slaapt ook al niet veel en daarom begin je te hallucineren. Blijf je expres wakker of lukt het je niet in slaap te komen? Om beter in slaap te komen, moet je een vast ritme proberen op te bouwen. Iedere avond rond dezelfde tijd je bed in en er de volgende dag weer rond dezelfde tijd uit. Minimaal een uur van te voren devices en andere schermen wegleggen en dan geen energierijk voedsel meer nuttigen. Dit zou al voor een verbetering kunnen zorgen.
Ik vind het knap dat je ondanks alles jezelf wel staande hebt gehouden. Je hebt het alles behalve makkelijk gehad, maar toch ben je hier. Daar heb ik enorm veel respect voor. Aan doorzettingsvermogen ontbreekt het je in ieder geval niet! Ik denk dat jij met de juiste ondersteuning van de juiste persoon er echt wel komt.
Gr. Pin
Wow, ik schrik wel echt van je verhaal! Wat heb jij veel meegemaakt zeg!
Ik schrik ook heel erg van de manier waarop je bent behandeld tijdens je opnames! Dat kan echt niet! Wist je dat je hier een melding van kan maken?
De opnames hebben je eigenlijk helemaal niks goeds opgeleverd. Je hebt geleerd je gevoelens weg te stoppen, in plaats van ze te delen en je hebt geleerd om alles alleen te moeten doen en dus geen hulp te accepteren. Dat lijkt me heel naar en moeilijk voor je!
Je hebt ook al vaak geprobeerd om een eind aan je leven te maken, maar het is keer op keer mislukt. Je zit nu thuis met thuishulp, maar dit helpt niet. Ze vertellen alles aan je ouders. Wist je dat ze dit niet mogen doen? Hulpverleners hebben geheimhoudingsplicht en dat geldt ook voor deze mensen. Wat jij ze vertelt, moet tussen jullie blijven (tenzij je vertelt jezelf of iemand anders iets aan te gaan doen). Je kan vragen om een andere hulpverlener als je je niet prettig voelt bij degene die je nu behandelt.
Je hebt nu ook een zelfmoordplan en afscheidsbrief klaarliggen. Toch ben je naar het forum gekomen om om hulp te vragen. Om steun te zoeken en herkenning te zoeken. Weet je waarom? Tijdens de opnames, had je toen veel contact met andere jongeren? Met jongeren die ongeveer hetzelfde voelden als jij? Vond je dat prettig? Misschien is er wel iets van groepstherapie mogelijk voor jou.
Je slaapt ook al niet veel en daarom begin je te hallucineren. Blijf je expres wakker of lukt het je niet in slaap te komen? Om beter in slaap te komen, moet je een vast ritme proberen op te bouwen. Iedere avond rond dezelfde tijd je bed in en er de volgende dag weer rond dezelfde tijd uit. Minimaal een uur van te voren devices en andere schermen wegleggen en dan geen energierijk voedsel meer nuttigen. Dit zou al voor een verbetering kunnen zorgen.
Ik vind het knap dat je ondanks alles jezelf wel staande hebt gehouden. Je hebt het alles behalve makkelijk gehad, maar toch ben je hier. Daar heb ik enorm veel respect voor. Aan doorzettingsvermogen ontbreekt het je in ieder geval niet! Ik denk dat jij met de juiste ondersteuning van de juiste persoon er echt wel komt.
Gr. Pin
hey,
Je hebt echt ontzettend veel meegemaakt. Ik vind het echt dapper dat je dit verhaal deelt!
Je krijgt nu thuishulp, maar het helpt je niet zo goed. Heb je dat verteld aan de persoon die je behandelt? Misschien begrijpt hij/zij dan wel dat je je hier niet zo goed bij voelt, daar is vast een oplossing voor te vinden.
Wat vinden je ouders van de situatie? Kunnen ze je helpen? Begrijpen ze je?
tips om hieruit te komen, mm lastig. Probeer van dingen het positieve in te zien, ik weet uit eigen ervaring dat het ontzettend moeilijk is om positief te denken maar het kan zeker helpen. Denk aan iets leuks als je je zo klote voelt, is er iets wat je blij maakt? Iets waar je je frustraties in kan uiten? Voor mij helpt het als ik gitaar ga spelen of alles wat ik voel op te schrijven. Maar dat is verschillend per persoon natuurlijk.
Wees verder vooral eerlijk over wat je voelt en wat je wil, daar kom je het meest ver mee.
Liefs,
Xxjee
Je hebt echt ontzettend veel meegemaakt. Ik vind het echt dapper dat je dit verhaal deelt!
Je krijgt nu thuishulp, maar het helpt je niet zo goed. Heb je dat verteld aan de persoon die je behandelt? Misschien begrijpt hij/zij dan wel dat je je hier niet zo goed bij voelt, daar is vast een oplossing voor te vinden.
Wat vinden je ouders van de situatie? Kunnen ze je helpen? Begrijpen ze je?
tips om hieruit te komen, mm lastig. Probeer van dingen het positieve in te zien, ik weet uit eigen ervaring dat het ontzettend moeilijk is om positief te denken maar het kan zeker helpen. Denk aan iets leuks als je je zo klote voelt, is er iets wat je blij maakt? Iets waar je je frustraties in kan uiten? Voor mij helpt het als ik gitaar ga spelen of alles wat ik voel op te schrijven. Maar dat is verschillend per persoon natuurlijk.
Wees verder vooral eerlijk over wat je voelt en wat je wil, daar kom je het meest ver mee.
Liefs,
Xxjee
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your E-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
