Hoi @ikweethetnietmeer2009 ,
Fijn dat je vriendin je helpt! 
Dat die jongens dat zeggen is echt heel erg... Gaat je vriendin dat ook tegen school zeggen?
En je bent gewoon welkom als je wat kwijt moet hoor:)
Hey @ikweethetnietmeer2009. Wat fijn om te lezen dat je vriendin je gaat helpen! Ik hoop net zoals @Jesse08 wel dat die vriendin ook gaat zeggen wat die jongens tegen je hebben gezegd want dat is echt heel erg en dat kan natuurlijk niet..
En je bent altijd welkom hier om je verhaal te vertellen wij zijn er altijd voor je. Liefs van mij <3
ze heeft tegen mij gezegd wat ze tegen de docent gaat zeggen. en die jongens hebben waarschijnlijk dan hele grote problemen
Hey! Fijn dat je steun en hulp krijgt. Jij hebt anderen ook geholpen en gesteund zoals mij. Dus ik hoop dat het je vooruit helpt! Maar je hoeft niet weg van het forum hoor 🥺 we hebben jou er maar wat graag bij! Veel sterkte en ik hoop dat het nu wat beter zal gaan voor je!
Liefs, Tover xxx
Zelfs al zou alles helemaal geweldig gaan met je, mag je hier nogsteeds je ding doen en vertellen, ik ben echt zo erg blij voor je dat je hoogstwaarschijnlijk hulp gaat krijgen. En die rot jochies verdienen in de problemen te komen, wat hun hebben gezegd is niet oke. Echt niet. Jij verdient het allerbeste, en het allerbeste is hulp, niet de dood.
Als je meer weet geef ons een update, oke? (Alleen als je ons wilt updaten)
En heel veel sterkte, het feit dat je nu durft jezelf open te stellen om geholpen te worden is zo'n grote en moedige stap, daar moet je trots op zijn!
Oh en het is echt heel aardig van jouwn vriendin dat ze het wilt vertellen voor je, echt fijn dat ze je daarmee helpt
Weg ga ik nooit. Zelf al gaat het goed met mij dan hoeft het niet te betekenen dat het met jullie gaat. De kindertelefoon krijgt mij nooit te pakken
. Op m'n 18e moet ik er wel af maar ik kan jullie dan nog 4 jaar helpen🥳.
En wat je zegt @LampenKap. Die jongens verdienen het? Ik ben enorm boos op ze en dat geef ik toe. Het liefst was ik nu naar het huis van 1 van hen gegaan en hem vol een klap in het gezicht gegeven. Maar ik ben een mens net als zij. En dat ik mij wel kan beheersen en hij niet betekenen dat hij het niet waard is om problemen te krijgen. Het liefst had ik hier nu zijn naam genoemd zodat iedereen weet wat voor een sukkel hij is. Maar dat zou betekenen dat hij een depressie krijgt net als ik en het zelfde moet doorstaan.
gister was alles even als een bom inslag. Ik had eerst een gesprek met een docent, toen met iemand anders en die vond dat mijn ouders gebeld moesten worden, ze had toen mijn vader gebeld en die moest en zal mij ophalen, hij kwam aan en begon gelijk te huilen. Toen ik thuis kwam durfde ik niks te zeggen want ik was bang voor wat er allemaal ging gebeuren. Mijn moeder had die docent gebeld en de vriendin die alles tegen die docent had gezegd. Toen is ze naar boven gekomen en heeft ze met een paar andere mensen gebeld voor advies. Diegene zei dat ze het op een bepaald moment aan mij moest vragen. Mijn moeder dacht dus dat het slim was om dat gelijk de avond na scouting te doen terwijl we een gezellig gesprek hadden. Als het aan mij ligt komt dat gesprek er nooit.
Mijn vader was gister 20x zo gezellig en vroeg of ik morgen (vandaag) pannenkoeken wou bakken. Volgensmij denkt hij dat het aan hem ligt. Ik ga vandaag ook opeens shoppen met mijn moeder. Ik denk eat zij hetzelfde doet/denkt als mijn vader
Je hoeft ook niet perse een gesprek aan te gaan, als het je echt niet lukt, en je het echt wilt vertellen, kun je het ook gewoon opschrijven. Dan hoef je geen reacties en dergelijke te verdragen terwijl je duidelijk kunt vertellen wat er aan de hand is en hoe je het zelf beleeft. Het geeft jullie denk ik allemaal wat rust. Plus het is een basis tot een gesprek, als je die wilt hebben.
Probeer er over na te denken. Je ouders zijn overduidelijk bezorgd en ik denk dat je misschien hulp kunt krijgen als je het aangeeft. Je ouders zouden bijvoorbeeld via de gemeente aan aanvraag kunnen doen voor een therapeut of psycholoog of zoiets. Misschien een diagnose voor depressie. Maar dan moet je wel op een manier communiceren.
sorry dat ik een tijdje niet had gereageerd. ik had wel gereageerd maar dat is of in mijn hoofd verkeerd gegaan dat ik niet op verstuur had gedrukt of dat het iets technisch was. dus hier komt mijn reactie die ik een paar dagen geleden wou versturen.
vorige week was even een living hell. mijn ouders proberen alles goed te maken. geen idee wat maar ik vind het wel oke. mijn ouders willen steeds ‘leuke’ dingen met me doen maar dat is juist stom. ik heb ook huiswerk en als ik geen tijd heb om het te maken (niet dat ik anders huiswerk maak) krijg ik stress. dan voel ik me erger en zij proberen mij weer op te vrolijken door ‘leuke’ dingen te doen waardoor ik nog minder tijd heb voor huiswerk en meer stress krijg en zo gaat het door. ik had zondag een soort depressie aanval gekregen en heb mezelf heel erg gesneden. ik heb toen heel veel moeite gedaan om het te verbergen. ik ben maandag ook van vermoeidheid op mijn bureau in slaap gevallen. ik kan nog wel een cirkeltje maken dat je met vermoeidheid geen huiswerk kan maken, stress krijgt, gaat snijden en zo voort.
ik heb geprobeerd een briefje te schrijven zoals @LampenKap zei. dat ging gewoon niet lekker. ik weet niet waarom maar het ging gewoon niet.
ik heb dinsdag te horen gekregen dat ik autisme heb. ik ben daar best blij mee (dat ik het te horen heb gekregen). iedereen blij dat het eindelijk duidelijk is. toen ik het mijn boer vertelde had hij zoiets van ‘ben je blij dat je autisme hebt?’ ik heb gewoon gezegd dat ik blij ben dat ik het weet terwijl het is dat ik blij ben dat de aandacht die altijd naar heb ging omdat hij ADHD en ander zooi in zijn hoofd heeft nu ook naar mij gaat. ik wil die aandacht die ik als 3-4 jarige aan hem moest geven.
ik denk dat het daar is gestart dat ik dood wou/wil. ik leef voor mijn broer. ik heb van jongs af aan geleerd dat mijn broer anders is, speciaal is en dat er altijd iemand is die op hem moet letten. alle aandacht ging naar hem. en het enige waar ik aandacht voor kreeg was hoeveel ik op mijn broer leek. er komen nu opeens heel veel beseffen. zoals dat ik mijn haar in het 1e jaar van de middelbare zwart heb geverfd. ik denk dat ik het heel lelijk vond maar dat ik niet meer op mijn broer wou lijken. en dat ik mijn eigen aandacht wou. ik heb nu wel aandacht. de aandacht van mensen die vragen hoe het met me gaat omdat ze niet willen dat ik door hun dood ga. de aandacht die zij moeten geven zodat zij hunzelf kunnen redden door te zeggen dat het mijn schuld was omdat zij altijd vroegen hoe het gaat.
ik heb besloten om alles in muziek te stoppen. ik heb twee liedjes geschreven die ik hier graag wil laten lezen maar dat kan niet omdat er namen in zitten. ondanks dat ik alles in die muziek stop blijven de woorden van die jongens door mijn hoofd spoken. ik had laatst snoep gekocht en ze vroegen of zij er ook 1 mochten. ik had ze bijna wat gegeven. ik had ze bijna vergeven dat ze dat allemaal hadden gezegd. je kan wel zeggen “vergeven en vergeten”. misschien dat ik ze ooit vergeef maar het vergeten doe ik nooit.
er is een andere jongen en die zegt de hele tijd dat ik gevoelig ben voor woorden. ik weet dat hij het als grapje bedoelt maar toch zet het mij aan het denken. misschien overdrijf ik wel. maar alle woorden die ik mij kan herinneren is dat ik het verkeerd doe. dat blijft hangen. als ik online een spellingsfoutje maak of een zin niet laat kloppen dan gaat mijn broer er vaak meteen op wijzen. dat voelt voor mij alsof hij zegt dat ik imperfect en nutteloos ben. ik hoor vaak dat ik mooi kan schrijven en mooie zinnen/verhalen maak. dat komt omdat ik altijd op mijn fouten ben gewezen en alles 3-4x doorlees en zoveel mogelijk fouten eruit haal.
ik weet niet waar dit opeens allemaal weg kwam en je mag het ook gewoon negeren. het lucht wel even op om het allemaal even te zeggen. ook al was bedoeling om een update te geven van 0 tot 10 zinnen.
dit laatste schiet mij nog even te binnen. ik ga al een hele tijd naar een psycholoog/ therapeut (ik weet nogsteeds niet wat ze is). ze probeerde er woensdag over te praten maar ze kon er niet meer uit krijgen dan af en toe mijn schouders op trekken wat geknik en wat nee geschud.
Heyhey @ikweethetnietmeer2009,
Echt heel raar van die jongen dat hij dat zei, zoiets zeg je toch niet?! Je kan misschien, als je dat ziet zitten natuurlijk, je liedjes wel op het forum plaatsen. Je vervangt gewoon de namen door puntjes, haakjes, etc. Dan weten wij op het forum allemaal de namen niet, en kan jij veilig je gevoelens uiten zonder dat iemand je identiteit achterhaalt.
Misschien klopt het wel dat je gevoelig bent voor woorden. Sommige mensen hebben dat, ik zelf ook. Alles wat er gezegd word neem je persoonlijk op je, alsof alles jou schuld is. Maar dat is meestal niet zo!
p.s. Je bent niet nutteloos en imperfect!! Je bent PRACHTIG zoals je bent, en als mensen je niet mooi vinden, nutteloos, imperfect, etc. weet dan in ieder geval dat niet iedereen een goede smaak heeft voor leuke mensen. Want je bent prachtig, belangrijk en perfect zoals JIJ bent.
Schaakgirlll
Dat is erg heftig en wat stom van die jongen! je bent op het forum sowieso altijd welkom. Ik hoop dat het beter gaat nu je vriendin het gezegd heeft.
groetjes Snorrebolder
even een hele snelle update.
mijn ouders hebben toen ze het hoorde dus opeens heel veel “leuke” dingen gedaan. en nu is het net alsof er niks is gebeurt. ik vond al die aandacht irritant maar geen aandacht ook. mensen snappen niet dat ik niet het middelpunt wil zijn maar ook niet helemaal achteraan wil staan.
die jongen die zei dat ik zelfmoord moet plegen heeft dat weer gedaan. mijn vriendin (die weet dat hij dat heeft gezegd) die vroeg of ik het weer aan een docent ging melden. ik denk wel dat ik dat morgen ga doen. ik twijfel alleen aan wie. ik heb 4 mensen uit wie ik twijfel.
- de onderdirecteur van de bovenbouw. ik mag hem niet perse en ben ook oncomfortabel met hem. maar als ik het meteen tegen hem zeg dan heeft die jongen een nog groter probleem
- mijn coach. hij is pas een half jaar op de school en hij geeft mij niet het gevoel dat ik naar hem toe kan met dit soort dingen
- mijn coach van het 1e en 2e jaar. ik mag hem echt heel erg maar hij is niet meer mij coach waardoor ik twijfel of ik naar hem moet stappen hiermee. dit is ook de docent tegen wie mijn vriendin alles heeft verteld
- de coach van die jongen. ik weet niet eens wie de coach van die jongen is.
dit keer was het niet perse dat ik dood moest. hij zei letterlijk ‘jouw stem is zo irritant dat elke keer als ik het hoor dat ik dood wil’. ik zei dat ik het niet erg zou vinden als hij dood was (ik weet dat ik het niet hoor te zeggen). toen zei hij dat ik beter dood kon gaan.
ik schaam me kapot dat ik het heb weggelachen. ik had meteen moeten opstaan en naar een docent toe moeten gaan. zijn moeder heeft de vorige keer een telefoontje gehad met een waarschuwing over ongepast taalgebruik. ik heb er al eens voor gezorgd dat er iemand is geschorst van mij mag hij de tweede zijn.
