Hee wat heftig zeg!

Ik zou als het allemaal voor jou ook wat rustiger is, haar deblokkeren en dus de mogelijkheid voor contact bij haar leggen.

Maar doe wat voor jou goed voelt, als jij liever weer contact zoekt is dat ook oke!

Het zal vast lastig geweest zijn voor je zeg. Dus misschien heb je wat aan een gesprek op www.113.nl. Daar zitten deskundigen ter preventie van zelfmoord. Daar staan ook ervaringsverhalen etc.

Verder zou ik adviseren om wel in contact te blijven. Met je ouders en je zou ook de politie (of ouders van die vriendin) kunnen vragen hoe zij er tegenaan kijken.

Goed dat je het deelt en als je nog vragen hebt, of je wilt het er over hebben, altijd welkom!

Sterkte!

Lizet.

Hey Anno.2007,

Heftig voor je, begrijpelijk dat je even schrikt. 

Ik sluit me aan bij bovenstaande reacties. Ik vind het heel dapper van je vriendin dat ze dit naar je stuurde en je vertrouwde. Ze had er ook kunnen kiezen om het niet te doen. Dat zegt echt wel wat over jullie vriendschap, vind ik. 

Je hebt echt goed gehandeld. Je hoeft niet jezelf de schuld te geven voor wat er is gebeurd. Ik heb ongeveer hetzelfde meegemaakt met een vriendin. We hebben toen ook gelijk personen erbij gebracht en haar tegengehouden om op dat moment zelfmoord te plegen. Zij was toen ook heel boos en ik kon dat eerst niet begrijpen, we wilden het beste voor haar en er voor haar zijn. Ik zat zelf natuurlijk ook vol met emoties door de periode die er voor haar bijna zelfmoordpoging was en dan die dag dat ze echt zelfmoord wilde plegen. 

Maar net zoals Blue ken ik ook die andere kant. Als ik zelf met mezelf in gevecht hierover ben, reageer ik dat ook wel af op andere mensen. Niet bewust, maar dat gebeurt gewoon. Het is echt niet zo dat je dat wilt, je wilt niet de mensen kwetsen. Maar omdat je die mensen vertrouwt en het daar kwijt kan gebeurt het. Dat is voor jou en voor anderen lastig om in te zien en te begrijpen, dat snap ik.

Begrijpelijk dat je jezelf nu ook kut voelt. Geef dat gevoel ook de ruimte, dat mag er ook zijn. Het helpt je heel erg als je erover praat en niet alleen met dit gevoel en gedachten blijft zitten. 

Wat je nu moet doen is voor ons misschien lastig om te zeggen, omdat wij jou en jouw vriendin niet kennen. Maar jullie zijn al 5 jaar vrienden, ik denk niet dat je nu de vriendschap hebt verpest. Het is juist goed dat je er voor haar wilde zijn en je zorgen maakte. Je kunt ervoor kiezen om even geen contact op te nemen, totdat je het zelf weer fijn vind en er klaar voor bent. En als zij eerder contact opneemt is dat oke. Doe waar je jezelf prettig bij voelt. Het heftige gevoel moet denk ik bij jullie allebei even zakken en dan zie je wel wat er gebeurt. Ik denk dat je vriendin het wel fijn vind als je contact houdt en haar ziet. En ik denk dat jij dat ook wilt en daar behoefte aan hebt.

Geef de moed en hoop niet op , sterkte!

Groetjes,

Simply Me

Heyy,

Wat heftig!!!

Jij hebt goed gehandeld, dat weet ik zeker.

Mijn vroegere vriendin had anorexia, toen ik en mn andere besties haar waarschuwden werd ze ook enorm kwaad en verbrak al het contact. Later hebben we onze mentor ingeschakeld en die heeft contact opgenomen met dr ouders.  Ze is toen opgenomen in een ziekenhuis, ze was er echt heel slecht aan toe. Nog steeds kijkt ze ons niet aan als we dr toevallig tegenkomen en ze heeft ons overal geblokt. 

Mensen met zulke heftige problemen reageren meestal alles af op hun beste vriendinnen, of ouders. Niet omdat ze kwaad op je zijn, gwn omdat ze het zelf niet meer weten.

Khoop dat je hier iets aan hebt! Veel sterkte, ik en anderen op dit forum zullen er altijd voor je zijn!

Liefs 

xxagirlxx