Hoi, wat naar voor je je dat je je zo voelt, dat gun je niemand! Als ik jou was zou ik die vriend in vertrouwen nemen of een leraar/decaan op school of je ouders! Zorg dat het aanspreekbaar wordt! Je zelf snijden is natuurlijk NIET de oplossing want uiteindelijk maakt dat je pijn erger. En niemand verdiend het om zich zo naar te voelen echt niet!
miss is het iets om met iemand van de kindertelefoon te gaat chatten of bellen zei kunnen je ook goed helpen!
zorg alsjeblieft goed voor je zelf! Maak het aanspreekbaar! Het kan miss even duren voordat je je weer helemaal beter voelt maar uiteindelijk komt alles goed , ik kan het weten!!
alles komt goed!
Heyy
Ik weet heel zeker dat je goede vriend hiermee niet stoort hoor! Daarvoor heb je toch vrienden! Wil wel even zeggen dat snijden of jezelf van het leven beroven niet helpt! Dat lijkt een goeie oplossing maar is het echt niet! Je zult er veel andere mee verdriet mee doen! Er zijn vast veel mensen die om je geven! Ook je ouders geven om je , ookal gaat het thuis niet zo goed! Als je er nood aan hebt kun je ook altijd chatten met de mensen van de kindertelefoon! Je kunt ook eens met je klasleerkracht/ mentor/leerlingenbegeleider spreken. Die kunnen je ook helpen! Het is echt belangrijk dat je jezelf goed verzorgt. Je eigen lichaam kapot maken zal er zeker niet op helpen! Als je littekens hebt zul je aan de tijd worden herinnerd waarin je je niet goed voelt. Is ook niet leuk toch? Zoek aub hulp! Het feit dat je hierover een topic schrijft wil zeggen dat je de hulp echt wel wilt,dat je wilt overleven. Hoop dat je je snel beter voelt!
Groetjes!
Kaas123
Allereerst ontzettend bedankt voor jullie reacties! Dat doet me veel!
Met die vriend durf ik het eigenlijk niet te delen, ik ben bang dat hij erg schrikt, me gek vind en dan de vriendschap verbreekt.
Op school gaat het ook niet lukken. Ik heb niet zo’n goede band met mijn mentor, en de vertrouwenspersoon van mijn studie is voor langere tijd afwezig.
De huisarts durf ik niet, want ik ben bang dat ik dan gelijk doorverwezen wordt naar een psycholoog en daar heb ik alleen maar slechte ervaringen mee.
Als ik dit allemaal zo op een rijtje zet dan kom ik echt maar tot 1 oplossing. En heel eerlijk, die oplossing voelt goed...
tekst verwijderd door De Kindertelefoon nav forumregel 2 en 4
Ja, je hebt denk ik wel gelijk...
Anoniem023 , heeft absoluut GEEN gelijk! ‘Dat’ is NOOIT een oplossing voor je problemen/gevoelens! Alsjeblieft ga met iemand hier over praten! De kindertelefoon helpt je heel goed, ga eens met hun praten of chatten.
Maar ik durf er niet met iemand over te praten. Ik heb al weleens met de kindertelefoon gechat, maar een echte oplossing komt daar nooit echt uit. Altijd krijg ik het advies om naar de huisarts te gaan of het aan iemand anders te vertellen, maar dat kan ik gewoon niet:(
Ik weet zeker als je eenmaal iemand toe vertrouwd komt het allemaal goed! Ik moest aan het begin wennen om met een psycholoog te praten maar het ging telkens beter! En nu voel ik me weer helemaal goed! Blijf doorzetten en geloven dat het goed komt! Want alles komt weer goed!
Hey sharon
Ik had zo’n zelfde probleem, maar vertellen helpt.
Ik heb het laatst tegen mijn favo docent verteld en mijn 4 beste vrienden weten alles. Zij helpen mij ook met het sterker worden en de kracht opbouwen om door te gaan.
Het snijden kan lekker voelen, maar verdienen doe je het niet. Je bent zoals je bent en met snijden maak je het alleen lastiger om te verbergen dat je het bent. Dus het valt een keer op en om roddels te voorkomen is het misschien beter om het te vertellen en van elke stap een positieve stap te maken. Die je zet op weg naar vrijheid en geluk. Het klinkt allemaal misschien makkelijk, maar ik weet dat het moeilijk is en ik weet ook de nadelen van hulp. Want ik zit nu bij 1 psycholoog, 1 huisarts en een groep vanuit het onderwijs en dat is soms heel verwarrend. Maar het zorgt er wel voor dat ik het makkelijker volhoud.
Hou ons alsjeblieft op de hoogte van de dingen die je onderneemt en probeer zoveel mogelijk positieve dingen te zien.
Wat deed je eigenlijk bij de therapie van 113 wat niet geholpen heeft?
Hey sharon
Ik had zo’n zelfde probleem, maar vertellen helpt.
Ik heb het laatst tegen mijn favo docent verteld en mijn 4 beste vrienden weten alles. Zij helpen mij ook met het sterker worden en de kracht opbouwen om door te gaan.
Het snijden kan lekker voelen, maar verdienen doe je het niet. Je bent zoals je bent en met snijden maak je het alleen lastiger om te verbergen dat je het bent. Dus het valt een keer op en om roddels te voorkomen is het misschien beter om het te vertellen en van elke stap een positieve stap te maken. Die je zet op weg naar vrijheid en geluk. Het klinkt allemaal misschien makkelijk, maar ik weet dat het moeilijk is en ik weet ook de nadelen van hulp. Want ik zit nu bij 1 psycholoog, 1 huisarts en een groep vanuit het onderwijs en dat is soms heel verwarrend. Maar het zorgt er wel voor dat ik het makkelijker volhoud.
Hou ons alsjeblieft op de hoogte van de dingen die je onderneemt en probeer zoveel mogelijk positieve dingen te zien.
Wat deed je eigenlijk bij de therapie van 113 wat niet geholpen heeft?
Dag Dichtende puber,
Bedankt voor je reactie!
Ik vind het zo moeilijk om hulp te zoeken… Ik heb 1 goede vriend (die al meer van mij weet dan mn ouders) maar ik durf het hem echt niet te vertellen. Ik ben bang dat hij me een aansteller vind of denk dat ik gek ben. Ik ben bang om hem te verliezen, en ik kan hem echt niet verliezen.
Bij 113 is het vooral gericht op de zelfmoordgedachten, dus het maken van een veiligheidsplan etc. Bij mij werden de gevoelens alleen juist erger op het moment dat ik er mee aan de slag ging. Dus tijdens de therapie periode ben ik gaan snijden, steeds vaker en dieper. En nu kan ik ook niet meer stoppen.
Ik word zo gek van mezelf dat ik het niet aan iemand durf te vertellen. Ik heb nu een brief geschreven om die aan een goede vriend te geven. Maar ik ben zo bang dat hij me knettergek vind en de vriendschap verbreekt.
