Hi ik ben een meisje van 12 jaar oud.

 ik schrijf dit zodat ik aan iemand eindelijk mijn verhaal kwijt kan. Iemand  die er niet gemeen over gaat doen of  het doorverteld.

In mijn eerste topic heb ik mijn reden gedaan maar ik leg hem nog beter uit.

Oké, ik ben 2 jaar geleden naar een nieuwe plaats verhuisd, op mijn vorige school werd ik gepest en in elkaar geslagen. ( dit was niet de reden om te verhuizen. )Ik werd daar gepest vanaf groep 3 tot groep  5. Want in groep 5  verhuisde ik naar een andere plaats.  

Het ging in die nieuwe plaats heel goed.

Ik haalde ineens alleen maar 10 en. En ik was heel erg populair.

Terwijl ik op de vorige school blij was met een 3.

Oké, in groep 6 ging het dus goed.

In groep 7 ging het net zo goed met de cijfers.

En populariteit.

Alleen begon ik aan mijzelf te twijfelen, ik begon mijzelf lelijk, arrogant en nog veel meer te vinden. Maar ik kon het over mij heen zetten omdat ik dacht dat er mensen waren die van mij hielden.  Ik hield me dus groot maar. in groep 8 

( dit schooljaar ) begin het gedoe pas echt!

Oké ik bedoel dit schooljaar vrolijk en was blij om mijn klas weer te zien.  En we hadden de leukste meester van de school. En we zouden op schoolkamp gaan over een paar weken.  ( we hebben schoolkamp aan het begin van het jaar. )

Maar na 2 weken veranderde  dat.…

Ik sprak met mijn vriendinnen af in het park,

En we praatte veel. Ze waren alle 3 verliefd op dezelfde jongen. En ik toen oook. Hij had mij vorig jaar 2 keer gevraagd. En ik heb nee gezecht door de chacarijnigheid van mijn vriendinnen. Maar ze vertelde mij dat hij over mij roddeld. En ze vertelde verhalen precies na zoals ik ze in het GEHEIM aan hem heb verteld.

Ik was gebroken en ook nie meer verliefd. En dit ging zo bij de hele klas. Niemand was nog te vertrouwen. Mijn vriendinnen vertelde alles aan iedereen. En ze roddelen net als  de hele klas over mij. En ze willen het nog steeds nie toegeven.  Terwijl ik alles wat ik kan doe voor de klas..…

Ik begon te geloven. Wat ze zeiden..

Dat ik lelijk arrogant wn dat soort dingen ben. Ik voelde me slecht en begon mijzelf te snijden.

Zelfs mijn ouders zeiden stiekem gemene dingen over mij. Op een dag werd ik in de klas betrapt met krassen op mijn arm. Ik zei gwn dat ik was uitgegleden over een scherpe vloer en iedereen leek mij te geloven. Het begon alleen maar erger te worden ook het geroddel het ging zover dat ze zeiden dat ik beter dood kon gaan. Ik doe nu nog steeds of ze niks  zeggen. Maar ik begon in te zien dat de wereld beter af is zonder mij. Ik pleeg meerdere keren per dat een poging tot zelfmoord, Helaas allemaal mislukt. :( 

Ik kon het niet meer aan en begon op een dag  begon ik ineens te huilen in de klas het was de dag van mijn verjaardag. Maar het was de stomste dag ooit. Ik voelde me alleen. De meester wou alleen met mij praten en ik moest wel.…

Hij wist gek genoeg precies wat er aan de hand was. En hij ligte die dag nog mijn ouders in.

Het was ook de dag van.mijn kinderfeestje. Ik had alle meiden van de klas uitgenodigd voor een slaapfeestje. Om te hopen dat ze dan stopte  met roddelen. Maar het was verschrikkelijk..…

Niemand luisterde naar mij.…

Een paar andere meiden hadden de leiding over MIJN slaapfeestje over.

Het was allemaal verschrikkelijk…

mijn ouders wisten het en gingen mij alleen maar ondervragen. Het werd alleen maar erger en ik zat de hele dag alleen op mijn kamer. 

Ik zette bij de rest een toneelstukje op om net als of te doen dat het goed met me ging.

Vooreerst heb ik ook last van slaapproblemen ik slaap met geluk 1 uur..…

Nu weer veder met het verhaal.

Mijn moeder had stiekem een therapeut ingehuurd en ik moest erheen.

Het enige voordeel was dat het onder schooltijd was. Ze was gemeen, luisterde niet, en dacht precies te weten hoe het zat. Maar dat is nie zo.

Gelukkig mocht ik naar een  maand weg. 

Maar helaas moest ik naar een andere therapeut. Met haar kon ik het beter vinden en ik hoefde hier maar 3 keer heen. 

Helaas moest ik hierna naar naar heftige therapie . Het is daar heel stom. Ook zijn mijn ouders heel streng. Het is moeilijk om dit geheim te houden. Oooh ja....     kamp was verschrikkelijk, we mochten niks, en de kinderen mocht ik nie.

Ik wens nog steeds iedere dag op de dood.…

Het verhaal is uiteindelijk toch maar 1 deel ;)

Bedankt voor het lezen!