Hoi,
Voordat iemand dit leest: dit gaat over zelfbeschadiging en dat kan soms een trigger zijn voor anderen. Lees niet verder als dat voor jou een trigger is.
Ik kom weer eens met mijn ergste geheim. Ik beschadig mezelf vanaf afgelopen zomer. Dus al best een tijdje. Maar het wordt steeds erger. In het begin was het alleen mezelf een beetje knijpen. Toen werd het echt krabben op mijn armen. En nu heb ik al een paar keer met een mes gesneden. Net niet dat er bloed uit komt en ik heb gelukkig maar 2 kleine littekens van het krabben. Maar ik ben heel bang dat het erger wordt, dadelijk snijd ik mezelf weer een keer en komt er wel bloed uit...
Ik ben nu heel goed op weg met 20 dagen clean. Alleen het wordt steeds lastiger en ik merk dat ik steeds meer weer denk dat ik dat moet doen als ik me slecht voel.
Ik heb begeleiding die hiervan weet, alleen zij kan mij niet helpen. Ook mijn ouders weten het en hebben hulp gezocht. Alleen diegene zei dat ze mij niet kon helpen omdat ik nog geen 'erge' littekens had volgens haar. Maar nu heb ik vanalles geprobeerd en krijg ik nog geen hulp. Ik ben bang dat als we iemand anders zoeken om te helpen dat diegene hetzelfde zegt dus wat moet ik doen?
Weet iemand hoe je hier vanaf komt? En vooral hoe je het niet doet als je je slecht voelt?
