De Kindertelefoon.nl

Hallo allemaal,,HeyIk zit een beetje met iets, en misschien zijn er hier mensen die me een beetje kunnen helpen..Vast en zekerIk snijd mezelf nu ongeveer 2 tot 3 jaar. In de eerste tijd hiervan was het nog niet zo zichtbaar.

Toen het zichtbaarder begon te worden hebben mijn ouder het ontdekt..

Ze zeiden dat ik het nooit meer moest doen en gingen mij daarop controleren.

Toen ze op een gegeven moment niet meer gingen controleren en de stress zo hoog opliep bij mij sneed ik mijzelf soms nog wel eens, maar dat was zo weinig dat je het eigenlijk niet kon zien, of heel makkelijk een smoes over kon verzinnen voor die geen die het wel opviel.Wat heftig! En ook al erg lang.Ik denk dat het wel goed is dat jouw ouders het ontdekt hebben, want anders was je niet gaan minderen. En zelfbeschadiging is nooit de oplossing.ik snap echter heel goed dat de stress soms simpelweg té veel word. Maar er zijn ook andere dingen die je kunt doen tegen je stress.in plaats van snijden kun je een hobby gaan uitoefenen waar jij gelukkig van word, of je mishandelt je kussenverder zijn er ook ‘valeriaandruppels’. Dit is gemaakt van valeriaan (een esienciele plant) en deze olie helpt erg tegen stressvermindering en rustig worden. *bij mij in elk geval.

Nu sinds september vorig jaar gaat het weer slecht met me.

En snijd ik mijzelf steeds vaker en dieper.

Ik heb nu ook hulp gezocht en ben doorverwezen naar de Jeugd GGZ.

Heb daar een aantal onderzoeken gehad en krijg binnenkort een adviesgesprek.

Dus ben ik nog niet bezig met een behandeling.Wat vervelend dat het weer zo slecht met je gaat.Ik vind je wel een topper, dat je hulp hebt ingelicht. Velen zouden hier de moed niet voor hebben. (Zoals ik).

Ondertussen worden de wonden wel steeds erger en meer.

Ik korfbal en mensen kunnen het zien, ik probeer het wel zoveel mogelijk te bedekken maar dat lukt nu gewoon niet meer en het begint op te vallen.Tja, het enige wat ik kan zeggen (wat immers heel simpel klinkt) heb je al heel vaak gehoord. Namelijk STOP met jezelf pijn doen. Je zult iets anders moeten vinden om je stress in uit te kunnen putten. Dit is vast even moeilijk, maar niet onmogelijk!Maar waar ik eigenlijk naartoe wil is dat ik van plan ben open kaart te spelen tegen mijn ouders.

Mijn ouders weten op dit moment ervan dat ik bij de Jeugd GGZ ben aangemeld omdat het niet zo goed gaat met me en het liefst er een eind aanmaak.

Pleeg geen zelfmoord! Hiermee zal je zo veel mensen zoveel pijn mee doen. En jij bent sterk, jij zult jezelf hier best doorheen trekken. Ik geloof dat, en iedereen op dit forum die met dezelfde problemen dealen. Geloof me, jij bent het waard om hier te mogen zijn!

Maar mijn ouders weten niks over het snijden.. (Tenminste dat denk ik )

Ik vind dit gewoon heel eng om te vertellen want ik ben bang voor hun reactie.Dat snap ik, maar het is wel het beste. Als je het niet direct durft kun je het ook aan jouw mentor vertellen. En dan kun je aangeven dat je een gesprek wilt met je mentor en je ouders. Dan sta je er niet alleen voor.Ik vroeg mij dus eigenlijk af of iemand ervaring heeft met het vertellen aan ouders over jouw zelfverwonding.Nee, ik verwond mijzelf wel, maar ik heb nog geen moed gevonden om dit te vertellen.Wat waren de reacties?Ik weet het niet. Mijn vader vind het vast zwak. Mijn moeder zou denken dat ik aandacht wil. Maar nee, dat hebben ze toch echt fout.Hoe heb je het gedaan? ... Waar heb je het gedaan?Thuis, vooral snachts in mijn kamer zodat niemand het kon opmerken. Of in de badkamer met de deur opslot.Met wie heb je het gedaan?Ik snap de vraag niet.. maar als je bedoelt met wie ik sneed, nou gewoon. Alleen.Hoe staan ze er nu tegenover?Ik heb het niet verteld.

Hoop dat iemand me kan helpen..Ik hoop dat ik je een beetje geholpen heb..XXX

Xx A



Bericht aangepast door de Kindertelefoon ivm regel 9

---

Hoi,



Allereerst vind ik het heel erg knap van je dat je hulp hebt gezocht en dat je nu naar een manier zoekt om je ouders te vertellen van je zelfbeschadiging! Dat is heel erg moedig van je! :)



Ik heb mezelf ook beschadigd en af en toe doe ik het nog wel eens. Zelfbeschadiging is een onderwerp bij mij thuis, waar we dan niet echt veel over spreken. M'n moeder heeft me een keer geconfronteerd met wonden en dat toen aan mijn hulpverlening verteld. Zij deden er verder niks mee. Ook heb ik een paar keer wonden laten checken door m'n moeder omdat ik dacht dat ze ontstoken waren Verder is het vooral iets waarvan ze (mijn moeder) denk ik wel weet dat ik het doe, maar niet waar, wanneer, hoe, etc. Zo heb ik zichtbare littekens, waarvan ik zeker weet dat ze ze heeft gezien (net als mijn vader, vrienden en andere mensen), maar gewoon niks over heeft gezegd. Wel weet ik zeker dat ik er met haar over kan praten als ik dat wil.



Toen ik voor het eerst aan vormen van zelfbeschadiging deed, vond ik dit echt een big deal. Toen heb ik dat wel tegen mijn moeder gezegd. Dat ik niet wist waarom ik het deed en dat ik het ook wel een beetje eng vond. Toen vertelde ik haar dat ik haar iets moest vertellen en gingen we op haar bed zitten en erover praten.



Er is geen foute manier om zoiets met je ouders te delen. Je moet het op een manier doen, die voor jou comfortabel is.



Zo kun je bijvoorbeeld een brief schrijven. Je kan je wonden/littekens laten zien. Je kan 's avonds tijdens het eten of op de bank het onderwerp aansnijden (verkeerde woordkeuze ). Je kan ze een mail sturen, een appje of het iemand anders laten vertellen (bv de hulpverlening). En dit is allemaal prima. Jij doet het op jouw manier en dat ik altijd goed.



Van mijn vader weet ik niet zo goed wat hij er allemaal van denkt. Hij heeft mijn littekens ook gezien, dus hij zal het ongetwijfeld weten, maar we hebben daar oprecht nog nooit over gesproken. Van mijn moeder weet ik dat ze het niet fijn vindt dat ik mezelf snijdt. Natuurlijk vindt ze dat niet fijn, want haar kind verwond zichzelf... Ze gaat alleen niet zo ver dat ze me controleert o.i.d., omdat ze weet dat dat geen zin heeft. Ze probeert er voor mij te zijn, als ik haar nodig heb.



Ik hoop dat dit iets heeft geholpen,

Gr. Pin

---

Goed dat je het wil vertellen dat is super dapper van je ik zou dat egt niet durven. Ik snij mezelf ook maar ik heb het niet tegen mn ouders gezegd dus daar kan ik je helaas niet mee helpen.

Weet wel dat er altijd mensen voor je zijn

---