Hai allemaal, Bird hier.
Dus, ik ben een 17 jarig meisje. Op mn 14de werd er kanker in mijn systeem gevonden. Vanaf toen ging alles eigenlijk heel snel en is het een beetje wazig voor me.
Mijn ouders zijn gescheiden, al sinds ik 4 was. Ik heb nu een stiefmoeder en stiefvader. Ook heeft mijn biologische vader 2 nieuwe kids gekregen samen met mijn stiefmoeder en heb ik er door haar een stiefbroer bij gekregen.
Uhm, sinds ik ziek ben heb ik gemerkt dat mijn ouders heel egoïstisch zijn..
Mijn vader trekt alles naar zich toe, hij is ervan overtuigd dat hij er het meest mee zit terwijl ik degene ben die ziek is. Mijn stiefmoeder gedraagt zich alsof ik er wat aan kan doen dat ik ziek ben, ookal zegt ze van niet.
Mijn moeder kon nooit bij me blijven slapen in het ziekenhuis, met het excuus dat mn stiefvader dan alleen thuis zou zitten. (Ook al is hij een volwassen man en was ik nog maar 14.) Ook maken mn stiefvader en ik vaak ruzie en dan verdedigt ze me niet.
Sinds een tijdje geleden sneed ik mezelf met zo'n beetje alles wat ik kon vinden. Scharen, messen, een pincet. You name it. Ik ben gesnitched op school door een klasgenootje en mijn mentor heeft mij en mijn moeder gebeld voor een gesprek. Dus dat was leuk (not.)
Ik ben al een tijdje gestopt en ga naar een psycholoog e doe EMDR voor alle trauma. Maar de laatste tijd heb ik weer de impuls om mezelf pijn te doen. Tegenwoordig doe ik dit vooral door mezelf te knijpen, krabben of oude wondjes weer open te pulken.
Heeft iemand nog tips?
Met mijn ouders praten helpt niet want wat ik ook zeg ik krijg hetzelfde excuus.