Hi, ik ben nieuw hier dus k weet niet of dit is hoe het hoort, maar basically: k heb een super leuke vorm van depressie (pds - persistente depressieve stoornis (mag ik dit uberuabt delen??)) en het main advies dat ik krijg van psychologen enzo is dat ik moet ‘erkennen dat er een probleem is’ en ‘zelf compassie’ moet hebben. Maar ik erken heus wel dat er een probleem is, maar het is makkelijker om het van me af te duwen door er sarcastisch over te doen. Dat is overigens wel ook mijn enige manier om met m’n probleem om te gaan hahaha. Maar ik begrijp dus echt wel dat er een probleem is maar ik kan er gewoon niet normaal over praten want dan voelt het te echt en erken ik dat ik (in mijn ogen) zwak ben. En dan beginnen ze over zelf compassie en ik begrijp oprecht niet wat ze daarmee bedoelen.
Dus, uhh, help? Hoe fix if dit?
