Ik (15) heb al een lange tijd last van woede. Ik word te snel boos. Ik heb hier al sinds mijn 11e/12e ongeveer last van. Ik word bijvoorbeeld vaak boos als ik me schaam omdat ik onbewust iemand ongemakkelijk heb gemaakt of gekwetst, als iets gewoon niet lukt of als ik iemand niet begrijp en ik me daardoor dom ga voelen. Het veroorzaakt dus ook veel ruzie. Ik ben erdoor veel vrienden kwijt geraakt en zelfs een relatie verkloot met iemand die ik nog steeds leuk vind (diegene en hun vrienden hebben mij door die situatie ook heel lang ge-cyberpest, dat is uiteindelijk opgelost maar ik heb daar nog steeds last van). En zelfs daarna heb ik nogsteeds vaak ruzie met hen. Soms lijkt het erger te zijn door stress (volgens diegene), maar het lijkt mij gewoon een mentaal probleem, aangezien ik natuurlijk niet boos op iemand wil worden, zeker niet op iemand die ik leuk vind.
Heel soms is het ook hun fout, als die dan boos worden terwijl ik mijn gevoelens probeer uit te leggen, en word ik of boos of ik begin te huilen. Of als hun reden om boos op mij te worden oneerlijk was. Dan komt die wel sorry zeggen. En als het wel mijn fout was, zeg ik ook altijd sorry, maar heel gemeend, ik zeg altijd waarom het me spijt en dat de dingen die ik gedaan had niet terecht waren.
Maar het erge is nog de woedeaanvallen die ik heb gehad. Op de basisschool heb ik veel geworsteld en gevochten. Als ik uitgedaagd werd, werd ik ook meteen fanatiek. Gelukkig kon ik daar snel overheen komen door het besef dat als ik dat op het VO zou flikken, ik meer problemen zou krijgen. Ik ben ook wel eens boos geworden op mijn broer om iets kleins, ik voelde zo’n sterke golf met woede dat ik scheld woorden gebruikten die ik nooit gebruik, ik kreeg dus ook problemen met mijn ouders daarover, en dat moment en andere momenten waarbij ik boos word en naar iemand snauw die laat weten dat ik kattig doe, voel ik ook een gevoel dat zegt “sorry ik wil dit ook niet, ik bedoel dit niet, ik kan hier niks aan doen” maar mijn boosheid is sterker dus ik kan dat niet uitten.
Ik heb dit vorig jaar een klein beetje aan mijn mentor toen die tijd verteld, niet over de woede aanvallen en de ruzies, maar wel dat ik snel gefrustreerd word. Hij toonde begrip als je het hebt over hoe vervelend dat is, en hij vroeg wat ik deed voor afleiding, en dat was wel een fijn gesprek.
Weet iemand hoe ik sneller af kan koelen? of voorkomen dat ik boos word, en het al helemaal niet te agressief uit?
