Hallo,
Dit is best lastig. Misschien heb ik nog wel een tip
Je zou een brief kunnen schrijven aan je zus, waarin je alles uitlegt, en dat je er niet zo veel aan kan doen, dat je er een controle over hebt. Op deze manier hoef je niet met haar te praten, en voorkom je dat je tijdens het praten ineens heel boos word.
Ik hoop dat dit je helpt.
Hoi meisjemetmisofonie,
Ik snap heel goed wat je beschrijft. Zelf heb ik niet de diagnose, maar ik heb alle kenmerken van misofonie. Ik ben dan nog wel redelijk goed om mijn woede in te houden, maar mijn god, wat wil ik graag mensen graag uitschelden en in elkaar trappen als ze bepaalde geluiden maken.
Het is nu op een punt dat ik bepaalde situaties vermijd, zodat ik er niet mee hoef te dealen, omdat ik mensen niet echt kan uitleggen wat ik precies voel. Men begrijpt dit vaak niet.
Ik weet dat er bepaalde therapie bestaat voor misofonie. Hier zou je naar kunnen informeren bij je huisarts en/of behandelaar. Hierbij leer je om de nare geluiden met positievere dingen te associëren, zodat je minder woede e.d. ervaart.
Hier zijn nog wat dingen die ik doe:
Ik eet vaak alleen op mijn kamer. Als anderen eten ga ik naar boven of naar buiten. Ook luister ik vaak muziek wat dan zacht staat. Hierdoor hoor ik mensen niet ademen, maar kan ik wel een gesprek met ze voeren. Mijn muziek blokt de meeste eetgeluiden ook wel, behalve als mensen een cracker ofzo eten.
Is je zus op de hoogte van je misofonie? Je zou met haar eventueel een documentaire kunnen kijken over misofonie, waardoor ze je misschien beter begrijpt. Anders kan de tip om een brief te schrijven, zoals Laagvliegster05 al zei ook werken!
Je hoeft je niet te schamen voor je misofonie. Je kan hier helemaal niks aan doen. Ik snap dat het héél frustrerend is, maar het heeft verder ook geen zin om boos te worden en gefrustreerd te raken om het feit dat je misofonie hebt. Beter steek je die energie in iets leuks 
Dit klinkt natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan, maar soms helpt het al om je te realiseren dat je er niks aan kan doen dat je dit hebt.
Gr. Pin
Ik denk dat als je het aan iedereen in je omgeving goed kan uitleggen, dat er dan ook al heel veel minder rare reacties zullen zijn op je misofonie. Ik ken iemand die het ook heeft, en ook erg boos op me kan worden, maar ik weet altijd, dat ze er niet veel aan kan doen. En ik heb geleerd ermee om te gaan.
Zoals @Pin hierboven ook al zei, is het misschien handig om contact op te nemen met je huisarts.
Ook het '’blokkeren'’ van de nare geluiden met muziek helpt denk ik ook wel.
groetjes
Hallo meisjemetmisofonie :)
Vervelend! Misschien kun je op een training gaan om je boosheid dat meer onder controle te krijgen. Niet dat je boosheid compleet wegmoet maar dat je niet langer meer woedeaanvallen krijgt. Je kunt zoals Pin zegt ook op die therapie speciaal voor monotonie gaan.
-TheMightySlayer <3
Hoi meisjemetmisofonie,
Ik snap heel goed wat je beschrijft. Zelf heb ik niet de diagnose, maar ik heb alle kenmerken van misofonie. Ik ben dan nog wel redelijk goed om mijn woede in te houden, maar mijn god, wat wil ik graag mensen graag uitschelden en in elkaar trappen als ze bepaalde geluiden maken.
Het is nu op een punt dat ik bepaalde situaties vermijd, zodat ik er niet mee hoef te dealen, omdat ik mensen niet echt kan uitleggen wat ik precies voel. Men begrijpt dit vaak niet.
Ik weet dat er bepaalde therapie bestaat voor misofonie. Hier zou je naar kunnen informeren bij je huisarts en/of behandelaar. Hierbij leer je om de nare geluiden met positievere dingen te associëren, zodat je minder woede e.d. ervaart.
Hier zijn nog wat dingen die ik doe:
Ik eet vaak alleen op mijn kamer. Als anderen eten ga ik naar boven of naar buiten. Ook luister ik vaak muziek wat dan zacht staat. Hierdoor hoor ik mensen niet ademen, maar kan ik wel een gesprek met ze voeren. Mijn muziek blokt de meeste eetgeluiden ook wel, behalve als mensen een cracker ofzo eten.
Is je zus op de hoogte van je misofonie? Je zou met haar eventueel een documentaire kunnen kijken over misofonie, waardoor ze je misschien beter begrijpt. Anders kan de tip om een brief te schrijven, zoals Laagvliegster05 al zei ook werken!
Je hoeft je niet te schamen voor je misofonie. Je kan hier helemaal niks aan doen. Ik snap dat het héél frustrerend is, maar het heeft verder ook geen zin om boos te worden en gefrustreerd te raken om het feit dat je misofonie hebt. Beter steek je die energie in iets leuks Dit klinkt natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan, maar soms helpt het al om je te realiseren dat je er niks aan kan doen dat je dit hebt.
Gr. Pin
heel erg bedankt. ik ben door verwezen naar bepaalde therapie. ik die dit ook al een half jaar maar met grote autisme vormen is het heel lastig om te leren. we moeten op de gemeente wachten tot ik kan beginnen met een nieuwe therapie. helaas zijn we al 5 weken aan het wachten..
Ik denk dat als je het aan iedereen in je omgeving goed kan uitleggen, dat er dan ook al heel veel minder rare reacties zullen zijn op je misofonie. Ik ken iemand die het ook heeft, en ook erg boos op me kan worden, maar ik weet altijd, dat ze er niet veel aan kan doen. En ik heb geleerd ermee om te gaan.
Zoals @Pin hierboven ook al zei, is het misschien handig om contact op te nemen met je huisarts.
Ook het '’blokkeren'’ van de nare geluiden met muziek helpt denk ik ook wel.
groetjes
zelf is muziek voor mij heel erg fijn. ik luister zoveel mogelijk muziek om geluiden te vermijden. ik eet elke avond alleen boven. helaas vind ik het erg lastig om mensen uit te leggen wat ik heb, dit komt omdat hier vorig jaar misbruik mee is gemaakt. ik had mijn “vriendinnen” het verteld en toen we ruzie hadden gingen ze expres nare geluiden tijdens toetsen maken.. :(
bedankt voor de tip, ik denk dat ik een brief aan mijn zus ga schrijven!!
