What if I feel this way for the rest of my life?

  • 21 December 2018
  • 2 reacties
  • 118 Bekeken

  • Anonymous
  • 0 reacties
Waar moet ik beginnen? Ik heb zelf meegeholpen eraan dat mijn leven kapot is. Ik zie geen toekomst meer voor me, mijn verleden haalt mij harder in dan wie of wat dan ook. Ik kan het niet loslaten, ik zal nooit meer gelukkig kunnen worden,want het verleden blijft in mijn gedachte spelen.

  • Vroeger was ik een player. Ik was jong, onervaren, en hield van nieuwe dingen uitproberen. Vrijwel veel mensen zaten op dating-apps, zoals dat Hot Or Not en Badoo. Bij elke jongen die me aansprak voelde ik me vereerd. Ik wilde ook bij iemand horen, mijn hele leven, en als het uit ging voelde ik me rot, en ging meteen weer op zoek. Ik ben ongeduldig, ik wil alles hebben, maar tegelijkertijd ook niks. Zo voelt het. Mensen wie ik afstootte, die ik links liet liggen omdat ik altijd bij de jongen wilde zijn. In mijn relaties over de boys zeggen dat ze vreemdgingen, en met andere meisjes deden praten. Waar was ik mee bezig?
  • Ik kreeg een beste vriend, we hadden ontzettend veel lol, konden het goed met elkaar vinden. Eens hadden we het zo gezellig met elkaar en zaten we in een blije bui dat we (hoe stom ik mezelf nog steeds vind) en me afvraag waarom, we een naaktfoto naar elkaar hebben gestuurd. Ik stond er met mijn gezicht op, niet nadenkend over de gevolgen ervan, want toen dacht je niet eraan dat we ooit ruzie zouden krijgen. Het ging zó goed. Maarr...... toen..... hij had contact met een meisje en ik was heel erg jaloers, ik snap nog steeds niet hoezo, als ik dat opnieuw kon herleven had ik het anders aangepakt. Hij zocht minder contact met mij en trok steeds meer naar haar toe. Ik voelde me aan de kant geschoven. En toen, ja hoor ik was zo pissig dat ik van alles eruit had gefloept naar hem, wat precies allemaal weet ik niet meer. En hij blokkeerde me. Maar ik kon hem écht (dacht ik), en dacht die komt wel weer terug. Maar nee, eventjes... hij vertelde me dat die mijn foto had en dreigde ermee om die door te sturen. En het ergste en het vuilste wat ik nooit had gedacht dat mij dat zou overkomen was uitgekomen. Op een avond had ik diploma uitreiking, en die middag kreeg ik van verschillende personen een bericht met die foto of ik dat was. Ik ontkende glashard, maar je zag dat ik het was omdat mijn gezicht erop stond, en mijn kast kwamen veel mensen bekend voor omdat er stickers opzaten met mijn favoriete voetbalclub. Ik wilde die avond niet meer gaan, maar ik kon niet anders. Ik moest.Toen ik eenmaal daar was merkte ik al het geroesemoes, maar ging er niet echt op in, ik dacht; laat deze avond zo snel mogelijk voorbij zijn.... en het duurde en het duurde... ik wist op dat moment niet dat mijn ouders en zelfs mijn familie die foto ook doorgestuurd hebben gekregen. Dit is het laatste wat ik wilde. Ik schaam me, voel me vies. Want iedereen gaat je als slet zien wat ik totaal niet ben. Maar het ergste van alles is dat ik erachter ben gekomen dat zelfs mijn BLOED EIGEN NICHTJE deze foto dus heeft gekregen, maar hem zelf ook heeft doorgestuurd! wat is dat voor familie? mijn eigen bloedverwand? Je eigen familie z o voor schut zetten? Dat mijn eigen nichtje het ook rond heeft gestuurd weet ik pas sinds kort. In die 3 jaar (in 2014 is dat gebeurt rond die foto), heeft ze gewoon tegen me gepraat, en ik tegen haar, niet dat we heel close waren maar gewoon als je elkaar zag af en toe vertellen, en doen alsof der neus bloed. Hetgeen dat dat gebeurt is met die foto, heeft me al veel verdriet en ellende aangedaan, maar het feit dat mijn eigen nichtje er aan heeft meegewerkt, komt er bij mij niet door. Ik hoef haar ook nooit meer te zien, spreken, horen of wat dan ook. Dit kan ik haar nooit vergeven. Mijn ouders weten hier nog niks van, maar toevallig vandaag kwam mijn oom in, de vader van haar, dat hij de relatie beindigd heeft met zijn vriendin na 4 jaar. En ik kon me niet inhouden en heb tegen mijn moeder gezegd, en dat je maar weet dat ik haar nooit meer hoef te zien, maar ze moest werken dus ze heeft het nog niet aangehoord dat zij eraan heeft meegeholpen. Ik ben benieuwd naar haar reactie. Je eigen familie die je ook zo te kijk zet, nee bedankt.
Daarnaast heb ik weinig vrienden, door die dingen die er zijn gebeurd. Mensen zien mij als een slet, terwijl ik niet zo ben. Alleen als mensen eenmaal zo'n gedachte over je hebben, verandert dat nooit meer. Mijn verleden blijft in mijn hoofd hangen, scenario's die rondgaan. Ik weet dat ik niks meer kan terugdraaien, hoe graag ik ook opnieuw geboren zou worden, om gezien te worden als een aardig meisje. Ik heb alleen nog 1 beste vriendin en zij weet hiervan, en zegt dat iedereen een tweede kans verdient. Mar dan nog het feit dat veel mensen je zien als 'dat meisje van die foto' bahbah. Dat zal nooit meer bij me weggaan. Ik weet dat niet iedereen je vriend is en kan zijn, maar ik heb een soort naam erdoor gekregen, waardoor veel mensen liever passen. Ik wil geen naam hebben, maar ik heb het aan mezelf te danken. Hoe word ik ooit gelukkig? Hoe kan ik ooit leven met mijzelf? Hoe kan ik ooit mijn verleden loslaten?

Ouders die zeggen dat ik niet zo sip moet kijken, maar eens moet lachen vaker. Ze zeggen altijd alles komt goed, maar zij voelen die pijn niet wat ik in me heb, ze doen er zo makkelijk over. Als ik me wil laten teste op iets, ADD (omdat ik zoveel pieker en nadenk) is het van AGH je hebt niks. Ik voel me onbegrepen, en niet thuis, ik heb me zolang sterk voorgedaan, maar ik kan het niet meer. Elke dag opstaan, en het enige waar ik energie nog uit haal is werken en voetbal kijken. En als afleiding nog series kijken. Maar dit wil ik niet mijn hele leven lang. Ik wil gelukkig worden met iemand, trouwen, kindjes krijgen, een leuke baan, mijn leven is op orde qua werk, maar daarbuiten is het een puinhoop. Ik leef met angst, ik voel me aangekeken op straat, waarom ik? Ik heb mijn verdiende loon gekregen en dat is binnen zitten en wachtten totdat ik weer kan gaan slapen, jankend in slaap vallen, en zo laat mogelijk opstaan. Er is toch niemand die het intereseert.

Ik ben bang om hulp te zoeken, want vraag me af of het gaat helpen. Ik zie het zwart-wit. Iemand die je mooie verhalen vertelt, maar de situatie verandert toch niks.

Het is voor mijn gevoel beter als ik er niet meer ben, iedereen lijdt toch zijn eigen leventje.. ik heb alles kapot gemaakt en ik ben het zelf schuld.

Ik hoopte dat hier iemand was die met me wilde praten, dat ik toch iets had van sociaal contact, en iemand die me begreep en geen oordeel had.
😥
Sorry for the long story.

Fuck myself. I think I was an angel but I am a devil.

2 reacties

hii,
knap dat jij je verhaal hier durft te vertellen!


dat je jezelf een "player" vind herken ik bij mensen die ik nu ken, die willen zo graag een vriendje en doen daar alles voor en raken daardoor vrienden kwijt. dit is niet het slimste maar aan de andere kant komt dat een beetje door de leeftijd....

ik ga je alles besparen over die naaktfoto. fouten maken is menselijk en je vertrouwde die vriend.
dit is daarnaast ook heel verkeerd van die vriend.

dat jij je zo voelt is heel begrijpelijk maar daar moet je iets aan doen!
probeer anders te praten met je mentor/dokter, zoals je zegt denk je dat het niks help maar deze mensen kunnen vaak helpen aan "een nieuw begin".
zoals je beste vriendin zei; iedereen verdiend een 2de kans, en een 3de en nog meer!

ik weet niet precies wat voor school je zit maar aangezien je een diploma uitreiking heb gehad denk ik mbo/hbo, je zou erover na kunnen denken van school/klas te wisselen, misschien helpt dit om nieuwe vrienden te maken?

ik hoop echt dat je hier iets aan heb gehad.

daarnaast, you're not The Devil neither a Angel, you are a Human. and Humans make mistakes
Hoi,

Je hebt helemaal gelijk. Je situatie kun je niet veranderen. Je verleden ook niet. Wat je wel kan veranderen, is de manier waarop je ermee omgaat. Hoe je er tegenaan kijkt en hoe je het je leven wel/niet laat beïnvloeden. En dát kan een hele hoop verschil maken!

Je schrijft voornamelijk over het verleden. Over bepaalde gebeurtenissen die hebben plaatsgevonden en waar je aan blijft denken, maar ook aan gevolgen van bepaalde acties uit het verleden, die nu nog z'n uitwerking hebben. Je kan leren om gedachtes los te laten, om ze niet meer zo'n impact in je leven te laten krijgen. Dingen die nu nog steeds op je doorwerken, zoals misschien een tekort aan hechte vriendschappen, of confrontaties met de foto, dat zijn dingen waar je aan kan werken. Aan jouw houding daartegenover en hoe je hiermee om moet gaan. Wat nu een goede aanpak zou zijn of niet.

Wat ik jou aanraad, is om met iemand te gaan spreken. Iemand die je vertrouwt kan een goed begin zijn. Bijvoorbeeld een leraar op school, je mentor, de vertrouwenspersoon, een vriend(in), je ouders of je huisarts. Via je huisarts kun je in contact komen met een psycholoog/therapeut, wat - denk ik - jou goed zou doen. Diegene kan jou helpen je gedachtes op een rijtje te zetten en om te werken aan een toekomst waar je met blije gedachten op kan terug kijken.

Tot slot wil ik je nog een compliment geven, dat je het hier allemaal hebt opgeschreven. Dat is een heel goed begin!

Gr. Pin

Reageer