Hallo,

Gisteravond was het weer zover; spelletjesavond met tante en haar vriend. Net zoals afgelopen keren kregen we ruzie na afloop van het spel. Keer op keer dezelfde ruzie met dezelfde uitkomst. Mijn vader en ik kunnen normaal vrij goed met elkaar, maar niet als hij 8 biertjes op heeft. Hij gaat zich dan gedragen als een 14-jarige puber. Na afloop van het spel ben ik ongeacht de uitkomst bijna altijd chagrijnig. Als mijn vader dan vervelend begint te doen en niet ophoudt, vraag ik boos aan hem "of hij wel goed bij z'n hoofd is", zodat hij stopt. (Dit soort reacties probeert hij ook wel eens bij mn broertje uit te lokken, zodat hij daarna tekeer tegen hem kan gaan.) Meteen krijg ik mn vader, tante en haar vriend over mij heen. Ik zou neerbuigend, respectloos en dom zijn. Ik hoef mijn gedrag niet eens proberen uit te leggen, want zij weten natuurlijk veel beter waarom ik doe wat ik doe. NOT. Toch ben ik iedere keer diep gekwetst, voel me machteloos, niet begrepen en verdrietig.

Ik vind dat je als ouder respect van je kinderen moet krijgen, maar het ook moet geven. Ook als er een meningsverschil is. Is iemand het hier mee eens?

Daarbij zou ik graag willen weten of iemand anders ook wel eens zoiets heeft meegemaakt, ik heb namelijk het idee dat mij dit als enige overkomt, wat (hopelijk) niet zo is.

Alvast bedankt!