Skip to main content

Hey iedereen,

 

Ik weet het even niet meer. Ik ben het zo zat om altijd maar somber te zijn. Ik doe alles om blij te zijn, maar niets werkt. Ik ben weer aan dood aan het denken. Ik wil niet dood, maar ik wil zo ook niet leven. De zelfmoordgedachtes komen steeds maar terug en ze willen niet weggaan. Ik denk steeds dat ze weggaan als ik weer zou snijden, maar ik  ben bijna een maand clean en dat wil ik ook niet verpesten.

 

Ik mis ook mijn mentor heel erg. Voor de vakantie ben ik gestopt met mijn gesprekken met haar, omdat ik nu proffesionele hulp krijg, maar ik ben heel erg gehecht aan haar. Ik ben wel vaker gehecht geraakt aan docenten, wat ik altijd heel stom vind van mezelf, maar nog nooit zo erg als nu. Geen idee wat ik eraan kan doen. 

 

Ik voel me ook zo eenzaam. Ik heb wel wat mensen met wie ik omga, maar ik heb niet het gevoel dat ze me kennen yk? Ik ben de hele tijd bang dat ze stiekem een hekel aan me hebben of me saai vinden. Niemand appt me ook ooit, ik moet altijd de eerste zijn. 

 

Ik ben gewoon heel moe. School lukt niet, het enige wat ik vandaag heb gedaan is mijn krantenwijk  en voor de rest heb ik gewoon in bed gelegen. Ik mis het niet eten, want dan voelde ik me in controle en productief. 

 

Dankjewel voor het lezen. Sorry als dit wat chaotisch is.

xxx

Hee,

wat vervelend dat je je zo voelt! Het is echt niet erg dat jij je aan je docenten hecht, dat is niks om je voor te schamen! Als het even niet zo lekker loopt, weet dan dat zij er allemaal voor je zijn en aan je denken. Als je je somber voelt kun je misschien een gesprek met één van je docenten starten. 

Het eenzame gevoel dat je hebt herken ik heel erg! Een tip hiervoor is: wees lekker jezelf, je bent mooi zoals je bent, echt waar. Misschien lijkt het eind van de tunnel heel ver weg, maar langzaam zet je kleine stapjes. Probeer goed aan jezelf te denken want jouw mentaal welbevinden is heel belangrijk! Je komt er wel, ik geloof in je☺️


heeyyyy!

ik hoop dat het momenteel iets beter met je gaat maar ik las je verhaal en ik kan er heel erg aan relaten. Ik voel me de laatste tijd precies zoals jij omschreven hebt en ik zie dat je hulp krijgt wat zeker fijn is neem ik aan! ik zie de laatste tijd gewoon geen nut meer ergens in als het ware, en heb nergens motivatie voor. Ik vind het zo jammer om te lezen dat zoveel leeftijdsgenoten er last van hebben omdat we nog zo jong zijn. Het enige wat mij een beetje sterk houd is als ik aan mijn toekomst denk. Ik ben er sinds kort achter gekomen wat me nou echt leuk lijkt en wat voor opleiding ect. Ik wil doen binnenkort, wat echt helpt! Als je gewoon iets hebt om naar uit te kijken en voor te werken kom je echt een stapje verder en tuurlijk lost het niet alles op maar voor mij in ieder geval is het een begin. Ik laat je dit weten omdat het jou misschien ook kan helpen en zodat je weet dat er heel veel en misschien zelfs mensen om je heen waarvan jij niet afweet, hetzelfde meemaken als jij.  Voor de rest kan ik wel cliche zeggen dat het goedkomt ect. maar omdat ik het zelf meemaak weet ik dat dat soort woorden eigenlijk op een gegeven moment niks meer met je doen. Nog een tip is om te proberen whatever er ook gebeurt de situatie altijd op een positie manier te bekijken. Ik begrijp dat dat moeilijk kan zijn maar aan het einde van de dag maken we onszelf eigenlijk gek dus dan kan je ook proberen het positieve in moeilijke situaties te zien.

als je een luisterend oor of iets nodig heb kan je me opzich wel connecten want ik weet dat het fijn is om met iemand te praten die je begrijpt. Heel veel sterkte verder <3


Hoi,

We lezen dat je in een lastige situatie zit. Je kunt De Kindertelefoon elke dag van 11:00 tot 21.00 uur bellen (0800-0432) of met ons chatten als je anoniem je verhaal wil delen.
Ook kan je voor hulp of ondersteuning contact opnemen met 113 Zelfmoordpreventie via www.113.nl.

Sterkte en groetjes, Esther van De Kindertelefoon


Reageer