Hey iedereen,
ben benieuwd hoe het hier met iedereen gaat.
Ook al ben ik even niet meer actief geweest. Heb ik een vraagje. Zoals de titel al zegt. Ik snap het niet meer en wil het niet meer. M’n leven is op het moment een grote zooi. Dit heeft een aantal redenen.
M’n vader is op het moment depressief.
M’n moeder moet weg voor n kanker onderzoek.
Tussen mijn ouders verloopt het niet helemaal soepel
Ik heb best veel last van moodswings als jongen
En als laatste zie ik het allemaal even niet meer. Ik heb stress, wil van mijn lijden af zijn. En wil weer afvallen.
Nu klinkt dit allemaal misschien wel gek en stel ik me aan maar ik wil het graag allemaal uitleggen;
-Mijn vader is naar de huisarts gegaan omdat mijn moeder hem dit had opgedragen na wat gesprekken die hij had met haar. Die volgende dag kwam hij thuis met anti-depressiva die hij weigert te gebruiken. En ik voel me hier gewoon schuldig over. Wat als ik mijn ouders iets te veel heb lastig gevallen. Als ik nu de doorslag ben geweest.
-Mijn moeder is een paar jaar geleden geconstateerd met kanker. In haar eierstokken. Ik weet niet precies hoe dit zat maar ze heeft toen een paar dagen in het ziekenhuis en op de ic gelegen. En had ons nooit iets gezegd hierover. Nu weet ik dat ze terug moet naar het ziekenhuis en ben ik gewoon bang dat het weer slecht met haar zal gaan. Al is het voor controle dit is na een borstonderzoek geweest als ik het goed heb. Stel nou. Ja dat is waar ik mee zit.
-Ik heb de laatste tijd meegekregen dat mijn ouders veel ruzie hadden en ook over mijn vaders bedrijf. Dat niet al te lekker loopt en m’n moeder hier de laatste tijd echt heel boos over is. Wat nu als dit stuk loopt
-Ik heb als jongen erg last van moodswings ik word soms ineens heel snel of boos ergens op. Zonder goede reden. Ik kan de hele dag blij zijn en dat het dan opeens omslaat. Ook op het voetballen krijg ik dag vaak te horen. Ook heb ik dit met de gevoelens die ik nu beschrijf ik kan de hele dag blij zijn en ineens heel sad zijn.
-Ik heb de laatste tijd weer een kleine terugval ik ben de laatste 3 jaar een beetje depri geworden rond deze tijd. En ik ben er gewoon klaar mee. Ik wil dit niet meer. Ik veroorzaak problemen. Heb wel veel vrienden maar eigenlijk geen goede vrienden. Niemand waartegen ik iets kan zeggen althans. Nu heeft niemand iets geweten van al deze problemen tot ik me erover heen had gezet en van plan was het tegen de mentor te vertellen. Maar ik nu COVID heb en. Ik het wederom niet zie. Daarbij vind ik mezelf weer dik worden. Nog iets waar m’n moeder me al sinds vorig jaar voor waarschuwt. Ik eet weer amper. Ik sta bijvoorbeeld ook extra laat op zodat ik niet hoef te lunchen. Ik eet dan een paar chipjes voor m’n ouders ogen zodat het lijkt alsof ik wel eet en heb ik dan toch een eetaanval gekregen dan durf ik niet eens te gaan douchen omdat daar een spiegel hangt. Mijn moeder weet wel altijd als dit gebeurt maar zij weer denk ik ook niet wat ze dan moet doen. Ik weet ook niet of het anorexia is want ik weet dat ik niet dik ben maar ik wil nog minder ofzo.
ik weet dat het een lang verhaal is. Maar ik hoop dat iemand de moeite heeft genomen om het te lezen.
mvg. Ik