Hoi princes in nood,

Wat vervelend om te lezen dat je het zo moeilijk hebt! Ik kan me voorstellen dat het allemaal niet zo lekker gaat met wat je beschrijft. Zeker nu door Corona is het lastig om onszelf bezig te houden, nu veel dingen waar we eigenlijk afhankelijk van zijn wegvallen.

Je schrijft wel dat je nog belt met vrienden. Dat is natuurlijk niet helemaal hetzelfde, maar het weer even contact. Wat goed dat je dat doet! Blijf dat ook vooral doen! Wellicht kan het ook helpen om te videobellen, zodat je elkaar ook ziet.

Normaal ga je veel naar de manege en spreek je af met vrienden. Nu kan dat niet en daardoor ben je weer teruggevallen in oude patronen. Ik snap dat je je daar rot om voelt, maar het is ook begrijpelijk dat je even niet meer weet wat je moet doen als alles wegvalt wat je normaal gebruikt om jezelf staande te houden. 

Zelf heb ik hier ook last van en het gaat dan ook minder goed met me tijdens Corona dan ervoor. Ik heb voor mezelf een paar projectjes gestart die ik doe tijdens deze crisis. Iedere dag besteed ik daar dan even aandacht aan. Dat zijn dingen waar ik naartoe kan werken en waarbij ik mezelf vooruit zie gaan. Ook houdt het me bezig, wat natuurlijk helemaal top is. Als ik dit niet had gedaan, was ik nu ook een wrak geweest.

Zijn er dingen die je eigenlijk al een tijdje uitstelt of dingen die je leuk lijken om te kunnen? Heb je bv altijd al goed willen kunnen tekenen, blind typen of alle letters van het alfabet achterstevoren kunnen opnoemen? Ik zeg maar wat, maar bedenk dat je vanalles kan doen en dat je er nu veel tijd voor hebt! Iedere dag doe je een beetje en voor je het weet gaat het een stuk beter. 

Verder klinkt het ook alsof je wel wat hulp kan gebruiken. Je schrijft dat je een psycholoog had, maar zij hielp je niet. Goed dat je niet meer naar haar toe gaat als je je daar alleen maar slechter door ging voelen! Je hebt zelf al een beetje rondgekeken naar hulp, maar daar kun je niet terecht door je leeftijd. Is het misschien een idee om je huisarts in te lichten over je gevoel en dat je hulp nodig hebt? Veel psychologen gaan momenteel online door met gesprekken en dat zou je misschien al kunnen helpen. Het is toch 1x per week even een contactmomentje, structuur en sociaal contact. Zeker omdat je noemt dat je toegenomen zelfmoorgedachten hebt, zou het fijn zijn als iemand in je omgeving hiervan op de hoogte is en contact met je houdt. Zou je dit zien zitten?

Verder wil ik nog even benadrukken dat je er niet alleen voor staat! Als je gewoon even wil praten met iemand kun je altijd contact opnemen met de KT en 113 Zelfmoordpreventie is ook een organisatie die je kan contacteren als je zelfmoordgedachten erger worden.

Ik hoop dat dit iets helpt en ik wens je veel sterkte,

Gr. Pin

hey

bij ons op de manege mag helemaal niemand er meer heen dus ook niet voor rijden tegen betaling helaas.

waarom vind je je psycholoog zo stom?

ik had nooit het gevoel dat ik veilig was en eerlijk kon zijn en als ik wel eerlijk zou zijn dat ze het meteen tegen mijn ouders ging vertellen of dat ik niet meer weg mocht en ze de crisis opvang zou bellen want dat is al een keer bijna gebeurt en ik heb me er onder uit kunnen praten zodat ik niet gedwongen werd opgenomen, ook al wil ik nu wel worden opgenomen maar ik wil niet dat het zo 1,2 gebeurt want daar want ik niet vrolijk van en ik wil ook niet echt in de klinieken hier in de buurt worden opgenomen want ik ben bij beide wel eens 1 dagje geweest en daar is het niet bepaald fijn. 

de vriendinnen waar ik mee bel doen we ook met video. ik wordt ook helemaal gestoord door al het nieuws op de radio en spotify dus daar luister ik ook gewoon niet meer heen. ik kan inderdaad wat nieuws leren. ik zal helaas wel weer terug moeten naar dezelfde psychologe over een tijdje waar ik echt geen zin in heb. ik heb het er ook al met mijn ouders over gehad toen ik nog in therapie was bij haar (die gelukkig is stopgezet voor een maand of 3) dat ik een andere psycholoog wou maar daar hebben ze het gewoon nooit meer over gehad na de laatste keer dat ik haar zag dus ja nu krijg ik dus gewoon helemaal geen hulp meer en ik wil niet zeggen dat ik een psycholoog wil want dan gaan ze me waarschijnlijk helemaal uithoren waarom ik dat wil, en mijn ouders weten niet dat ik me weer verwond en ze weten uberhaubt niet dat ik ooit zelfmoordgedachtes heb gehad en dat wil ik ook zo houden 

groetjes

Hey,

Ik begrijp waarom je je niet fijn voelt bij je huidige psygologe. Ik kan alleen nu niet bedenken hoe je aan een andere komt zonder het tegen je ouders te zeggen.

Het kan idd een heel goed idee zijn om een duidelijke brief te schrijven, als jij je daar fijner bij voelt. Je zal het uiteindelijk toch wel tegen je ouders moeten zeggen, denk ik.

Is er geen andere stal in je buurt waar je misschien een pony/paard kan rijden?

Xx

Denk je dat je het wel kan proberen, die brief?

Hoe gaat het nu met je?

@prinses in nood fijn dat je je nu toch al beter gaat en idd fijn dat je weer naar de manege kan want ik weet hoe realext het is om effe je hoofd op de manege leeg te maken en veel plezier tijdens je privé les 

@prinses in nood  ja dat klopt sommige paardrn maaken daar misbruik van 

maar was het wel leuk ? 

@prinses in nood dat is jammer