De Kindertelefoon.nl

Hoi,

Ik denk dat het lastig uit te leggen hoe het precies voelt als ik depri bent. Ik denk dat mentale pijn die je hebt bij een depressie vaak nog erger is dan fysieke pijn. Bij een depressie heb je een hele sombere stemming die er voortdurend is voor een lange tijd. Ik heb dan vaak dat ik geen interesse meer heb om dingen te doen die ik eerst wel leuk vond, ik ben vaak moe en ik slaap slecht, en ik heb dan geen motivatie meer om iets aan school te doen. 

En snijden doe ik en veel mensen als ze depressief zijn vaak als je even geen mentale pijn meer wilt hebben, maar in plaats daar van fysieke pijn. Sommige mensen doen het ook om zichzelf te straffen of om andere redenen. Het snijden kan na een tijdje ook verslavend werken.   

Groeten,

TheColorGreen

voelt nii heel blij

nou een depressie, wat ik voel is gwn alsof ik in een eindeloze tunnel zit waar ik niet uit kan, het is erger dan fysieke pijn want deze pijn blijft langer. soms is het zo erg dat je geen andere uitweg ziet dan snijden, als ik snij is het gwn alsof al mijn stemmen weg gaan, allemaal stil. het voelt zo goed. alsof je eindelijk rust hebt maar na een paar minuten is de harde werkelijkheid weer terug. 

het voelt voor mij gwn alsof de wereld verder gaat maar ik vast zit. ik heb geen zin om op te staan, elke ochtend is een gevecht met mezelf om op te staan. het voelt alsof niemand je begrijpt en je er alleen voor staat. ik ben mentaal zo moe, moe van alles moe van het leven en het proberen om door te zetten. 

ik kan het niet goed uitleggen maar ik hoop dat je hier iets aan hebt 

Hoi zoals je bij je vorige topic kon zien heb ik mij vroeger veel gesneden en ook depressief geweest. De rest staat ook in dat topic.

Het is een beetje moeilijk uit te leggen want bij iederen is het anders maar ik doe mijn best.zoals @anoniempjex13 al zei.  En ook zoals @TheColorGreen al zei .Zo voelde het ook en voor veel andere mensen.

De fysieke pijn is bijna niks vergeleken mentaal, zoals de meeste al zeiden. Toen ik me in die tijd zo voelde kon ik me echt met vanalles snijden tot aan messen doe denk ik wel 45cm en nog meer waren en erg scherp. Een ander die niet die gedachten zo hebben zou dat echt pijnlijk vinden.  Maar bij mij deed het me niks.

Elke dag was weer een gevecht met mezelf,  en het voelde ook alsof niemand mij deed begrijpen. Ik dacht heel vaak, dat ik mijn geest moest rusten en wat ik hier nou doe, ik kon niet helder nadenken. Als ik toen bijvoorbeeld naar school ging (basisschool,  die van mij had veel verdiepingen)dacht ik aan echt vanalles. Hoe ik mijzelf pijn kon doen al was het met een potlood on opgemerkt na de pauze naar buiten nemen en helemaal proberen in mijn arm te drukken tot aan de gedachtes om op de hoogste verdieping te staan en te denken, wat zou er gebeuren als ik nu spring? Het boeide mij werkelijk niks toen. Ik was moe van mijzelf van anderen en van de wereld. Ik wou alleen nog maar slapen en niet meer wakker worden. Ik had goede en slechte dagen de meeste waren slecht hooguit 1x in de maand een beter gevoel wat de volgende dag weer weg ging. 

Snijden was voor mij zoals @TheColorGreen al zei een soort van uitweg om even niets te voelen.  

Het kan na een tijdje ook inderdaad verslavend zijn .

Er zullen mensen zijn die het snappen en die het niet snappen.

Ik moet wel zeggen dat ik alles deed verbergen.en niks zei tegen niemand,  wat eigenlijk wel zou moeten denk ik. 

Het echte hele gevoel kan ik niet beschrijven. Dar is voor de meeste anders.

Ik hoop dat je het een beetje een indicatie geeft. Dit waren enkele gevoelens voor mij toen, die heb ik ni niet meer.

Groetjes gebruiker c 

Bedankt iedereen

Heyo,

Voor mij voelde een depressie als een soort druk op je borst. Je voelt je constant de schuldige alsof ik diegene was die alles fout doet. Ik had nergens zin, omdat ik het toch fout zou doen.  En als dan iemand anders er iets over zij bevestigd dat allen maar meer me gedachten. 

De enigste gevoelens die ik dan heb is verdriet,boosheid en angst.Verdriet dat je alles fout doet, en het verdriet dat alleen zelfmoord nog een oplossing is. Boosheid omdat je zo'n enorme stommeling bent, zo'n enorme loser, dat je iemand bent die nooit iets zal bereiken in zijn leven, die wordt uitgekost door (voor mij ouders) familieleden. En dan de angst over het maken van een plan, het plannen van een dag en het moment.  Ook een angst van wat als me opa en oma ineens binnenkomen, of als iemand me net ziet terwijl ik bezig ben met de voorbereidingen,  wat gaat er gebeuren als het fout gaat, wat zullen ze ervan vinden als het mislukt en ze komen er achter. En dan me psychoses waar ik niet veel over ga vertellen, die me constant gek maken. Zelf nu ik eigenlijk geen depressie meer hebt, zijn daar de psychoses die het leven ook niet makkelijk maken.

Dat is wat ik voel tijdens een depressie.

Ik heb me heel veel gesneden. Vooral op me armen, benen en borst.  Voor mij is snijden een soort straf. Als ik iets fout doe, dan komt er 1 streepje bij. Haalde ik een onvoldoende voor een toets dan werd het een grote diepe snee. Op de avond voor dat ik een poging deed sneed ik altijd. Dit was een soort voorgerechtje. Van je denkt dat dit pijn doet hé? Nou let dan maar is op wat er zo gaat gebeuren. En dan hoppa weer een diepe snee.  Hoe voelt het? Ik vind dat het heel vreemd en naar voelt. Ik wordt meestal ook misselijk als ik het voorwerp over me arm laat gaan.

Dit is natuurlijk voor iedereen anders, maar zo heb ik het beleefd en voel ik het.

See ya!

Spookyzx. 

hoi hoi

wat ik voel ik ben depri en ik doe aan automutilatie (betekent jezelf pijnen)

je hebt een raar gevoel wat niet beschrijfbaar is je voelt je radeloos en in onmacht door de adrenaline in je lichaam die je hebt omdat je je zo in onmacht voel.

Je voelt je heel slecht en je hebt het gevoel alsof je niks kan en je raakt de controle kwijt,

doordat je je zo slecht voelt me adrenaline voel je de pijn niet als je jezelf pijnt.

En dat maakt dat dat een fijn gevoel geeft omdat je mentale pijn omzet is fysieke pijn en dan voel je andere pijn daarom is echt ook zo fijn iets en voelen alternatieven voor automutilatie veel minder fijn dan op dat moment dat je jezelf echt pijn doet.

Later kan het wel pijn doe en dan heb ik ook wel spijt want je schiet er daadwerkelijk niks mee op.

Maar omdat alles zo zwart is en geen goed dingen doet doe ik het,

Ik doe het nog steeds en het stoppen is heel moeilijk net zoals roken en drinken maar als ej de goede hulp hebt kan je er mee leren leven maar weg gaat het nooit.

Als ik een poging doe is dat nog rotter daarna en is heel moeilijk om dan door te gaan.

ik heb nu de goede hulp.

hoop dat je hier iet mee kan