Vraag

wat vertel ik aan mijn psycholoog?

  • 15 July 2022
  • 3 reacties
  • 77 Bekeken

Badge

Mijn ouders weten inmiddels alles over mij, nou ja, bijna alles.

Sinds 2 jaar voel ik mij depressief en ben ook al naar 2 psychologen geweest. Vaak gaat dit maar voor even goed en val ik daarna weer in mijn oude patroon: mijzelf snijden en het liefst alleen op deze wereld willen zijn. Sinds kort is het patroon veranderd: mijzelf snijden en het liefst niet meer op deze wereld willen zijn.
Inmiddels heb ik weer een nieuwe psycholoog en vermoede ze dat ik depressie heb door Asperger. Ik kan mijn psycholoog alles vertellen, wat ook logisch is natuurlijk. Ik heb alleen veel dingen die ik niet wil vertellen zoals de suïcidale gedachtes. Door mij hebben mijn ouders al veel meegemaakt en ik wil niet dat ze hun enige dochter verliezen door wat voelt als de enige oplossing. 
Ik weet ook dat als ik dit tegen mijn psycholoog vertel, dat dit direct naar mijn ouders zal gaan door geheimhoudingsplicht. Het voelt voor mij al serieus, doordat ik al een datum had geprikt. Maar ik kon mijn ouders niet achter laten. Ik weet gewoon niet goed wat ik moet doen zonder dat mijn ouders anders naar mij gaan kijken.


3 reacties

Reputatie 1
Badge +1

We lezen dat je in een lastige situatie zit. Je kunt De Kindertelefoon elke dag van 11:00 tot 21.00 uur bellen (0800-0432) of met ons chatten als je anoniem je verhaal wil delen. Ook kan je voor hulp of ondersteuning contact opnemen met 113 Zelfmoordpreventie via www.113.nl.

Groetjes, Bente van De Kindertelefoon

Ik zou het haar gewoon vertellen, een vertrouwenspersoon kan heel fijn zijn. Praat er gewoon over en je ziet wel wat er gebeurt. Misschien kom je steeds in je oude patroon omdat je niet helemaal eerlijk bent naar je therapeut? Misschien zal het beter worden als je er gewoon even goed met iemand over praat :)

Badge

hi, het spijt me echt dat je hiermee om moet gaan, ik weet hoe moeilijk het is. Je psycholoog is er om je te helpen, als je aan hun uitlegt dat je het moeilijk vind om over te praten, gedeeltelijk door je ouders, zal die dat zeker begrijpen. Het is altijd beter als je hulpverlener weet hoe het met je gaat. Het kan dat je psycholoog inderdaad verplicht is om het aan je ouders te vertellen, wat heel ingewikkeld zou zijn. Mijn advies is om aan je psycholoog te vragen of/wanneer die dat zou doen en om een beetje proberen te accepteren dat dat op dit moment misschien de beste optie is. Je stelt niemand teleur met jouw pijn. Het wordt beter, het kost gewoon tijd en dat is ontzettend naar . 

Reageer