hoi ik ben Lisa, een meisje van 14.
Ik voel me al een tijdje niet goed. Dit komt omdat ik me op bijna alle vlakken anders voel dan andere en ik val mensen niet graag lastig met mijn problemen. Een tijdje geleden (ongeveer 6 maanden) ontdekte ik een manier om alles heel eventjes te doen stoppen namelijk straffen. In het begin 24u niet drinken, 48u niet drinken, een aantal dagen niet eten en zo steeds opbouwen tot snijden. Mijn beste vriend had dat gemerkt en ik hem dan ook in vertrouwen verteld dat ik dat deed en hij reageerde erg begripvol. Vorige week ging een meisje naar hem toe en vroeg iets over me. Ze kregen een discussie en ineens riep hij voor de hele klas dat ik zelfmoord wil plegen. Ik stond vastgeplakt aan de grond en keek direct naar de leerkracht die vervolgens mij ook raar aankeek. Na de les moest ik een uur op gesprek met haar. Ze vroeg of dat het waar was wat ze gehoord had. Ik ontkende alles, want zoals ik al eerder verteld heb; ik val mensen niet graag lastig met mijn problemen. De leerkracht vond het nodig om mijn ouders over het ‘voorval’ te verwittigen. Mijn ouders waren woedend en begrijpen het niet. Nu hebben ze allerlei regels opgesteld voor mijn mentale gezondheid. Bv ik moet elke dag 2x een uurtje naar buiten, mag niet meer chatten met vrienden,… (ze denken dat ik niet dood wil, maar vinden het raar dat dat in de klas geroepen werd.) Nu weet ik niet goed wat ik moet doen…Iedereen vraagt continu of het waar is, De leerkrachten kijken me raar aan en ik voel me super ongemakkelijk doordat ik al eens een poging heb ondernomen. Door heel dit gedoe heb ik echt precies de nood om het nog eens te doen, maar deze keer ‘deftig’. De vorige keer deed ik een overdosis, maar nam blijkbaar net te weinig om echt dood te zijn.
Wat moet ik nu doen? Of hebben jullie tips?