Hey!
Dit klinkt heel cliché, maar ik vind het echt heel vervelend voor je dat je je zo voelt en het is heel goed dat je dit hier durft te zeggen.
Je zult dit vast al vaker gehoord hebben, maar het allerbeste wat je kan doen is met iemand in gesprek gaan. Dit kan iedereen zijn: je ouders, vrienden, een oom of tante, een mentor/contactpersoon op school, je huisarts of misschien wil je liever contact opzoeken met een echte psycholoog. Misschien dat de persoon aan wie je het verteld je niet direct kan helpen, maar het kan al heel fijn en opluchtend zijn om iemand in je omgeving dit te kunnen vertellen. Natuurlijk is dit ook heel moeilijk, want je kan soms het gevoel hebben dat je diegene hiermee lastig valt. (Dat heb ik ook vaker) Desondanks denk ik dat die persoon alleen maar blij is als jij zegt waar je mee zit, want dan kan er ook iets aan gedaan worden.
Er zijn nog andere, kleinere dingen die je wellicht zou kunnen proberen. Je kan elke avond voordat je naar bed gaat even alles opschrijven wat je dwarszit. Laat alles er even uit. Daar moet je ook ruimte voor geven. Wat ook helpt is de natuur in gaan. Het is officieel bewezen dat dit helpt. Je hoeft niet direct elke dag 2 uur te gaan lopen, zelfs een wandeling van 10 minuten maakt al een verschil!
Deze dingen klinken allemaal nogal zweverig en ik snap dat wandelen niet direct een oplossing biedt tot je situatie. Daarom raad ik je vooral aan het gesprek met iemand aan te gaan. Dit kan ook met iemand online natuurlijk! Wat je vooral niet moet vergeten, en dat meen ik echt, is dat je niet alleen bent, hoe alleen je je ook mag voelen. Ik hoop dat ik je ten minste een beetje heb kunnen helpen en als je iets nodig hebt kan je me altijd taggen.
Heel veel sterkte en liefs!
