Hoi 

ik ben de laatste tijd  heel erg verdrietig en een leeg gevoel. ik wil  het liefst alleen in me kamer zijn. waar het stil is. als ik ergens anders met andere mensen ben voelt het als of ik moet overgeven, hoofdpijn en mijn oren doen dan heel veel pijn. als ik iets afspreek heb ik er eigenlijk helemaal geen zin in maar anders kom ik nooit naar buiten. ik voel slecht dat ik me slecht voel want er is niks heel ergs gebeurd in mijn leven, maar als ik daar aan denk voel ik me nog slechter omdat ik geen echte redden heb.  ik voel me ook slecht als ik aan me familie en vrienden denk, want ik sluit ze steeds meer buiten , omdat ik me slecht voel.ik praat er nooit over  ik praat eigenlijk alleen als iemand iets vraagt aan mij. en ik ben bang dat ik ze daar mee pijn doe. maar als ik dan om me heen kijk op school zie ik alleen maar blije gezichten en mijn vriendinnen blij zijn met andere kinderen en ik voel dan een steek in me hart. ik weet dat zij ook andere vrienden kunnen hebben maar het doet pijn als ik zie dat ze beter vrienden hebben dan mij. ik probeer dan blij te zijn voor hun, maar dat is zo moeilijk. ik voel me zo waardeloos mijn vrienden hebben genoeg andere betere vrienden mijn ouders zijn vooral met me zusje en ik en me zusje hebben vaak ruzie. Ik ben de laatste tijd ook aan het snijden.  Ik weet niet meer wat ik moet doen en ik wil het liefst weg van de wereld. ik wil het liefst dood maar ik ben bang dat me ouders , zusje en vriendinnen denken dat het hun fout is. en dat is het niet of dat ze heel verdrietig worden en misschien het zelfde krijgen en ik wil dat echt niet. dus het liefst wil ik helemaal weg dat ik dood ben maar niemand weet wie ik ben en het is als of ik er nooit ben geweest. ik probeer positief te blijven maar het word steeds moeilijker.  

ik weet niet meer hoe ik veder moet doen. ik wil het niet aan me ouders en zusje zegen.