Hoi,
Ik haat mijn leven en wil het liefst dat ik opeens dood ga ofzo. Niet dat ik zelfmoors wil plegen, maar dart ik hoop dat mijn lecen gewoon perongeluk over is. Dat ik word aangereden of dat ik stik. Het was het makkelijkst geweest als ik nooit had bestaan. Helaas leef ik.
Ik voel me vaak gewoon super kut en zit op mijn kamer te huilen. Ik wil het er wel over hebben met iemand. Maar mijn ouders moeten het niet te weten komen. Ik wil gewoon niet dat ze zich zorgen maken om mij. Mijn moeder is ook gesloopt door mij en mijn zus en zusje, ik wil niet dat ze er nog iets bij krijgt en mijn vader is gewoon niet degene die ik het wel vertellen.
Ik wil gewoon bij iemand mijn hart luchten. Als ik het aan mijn mentor zou vertellen weet ik bijna honderd procent zeker dat ze het door zou vertellen. Ook weten een paar vriendinnen die ook hun leven haten dat ik het liefst dood zou willen zijn. Het voelt alleen minder echt als ik er met hun over praat.
Een andere optie is mijn Engels docent of stagiaire. Ik weet niet waarom. Maar ik vertouw hun het meest alleen ben ik nog steeds bang dat hij met mijn mentor gaat spreken en dat mijn mentor het dan aan mijn ouders verteld.
Weet een van jullie wat ik kan doen?
