Hii, ik heb dat zelf ook, met vriendinnen en op school zien ze mij als dat altijd blije meisje, Wat dus echt niet zo is, 1 jaar geleden kwam een vriendin van mij om het leven en iedereen zag mij als dat blije persoon dat er het snelst overheen was en het beste ervan wou maken. Maar ik heb maanden slecht geslapen en gehuilt, Uiteindelijk ben ik met mijn mentor en vriendinnen gaan praten. Ik weet niet hoe maar het heeft echt geholpen om gewoon je hart te luchten over hoe je je echt voelt. Je moet niet denken dat je vriendinnen het irritant vinden als je het hun verteld. Als het echte vriendinnen zijn zullen ze je helpen en er voor je zijn.
Dusjaa dit was mijn hele lange verhaal voor wat mij heeft gewerkt weet niet of dat voor jou ook zo is :-)) : lucht gewoon je hart
veel groetjes en sterkte! <3
Hey Rahaisha0607
Wat zwaar voor je, dat je je wanneer je alleen bent erg naar voelt. Het zou kunnen wat je zegt; dat je je vrolijk voordoet, en je oprechte emoties vrijwel wegstopt. Da’s namelijk niet gezond, en yep, die emoties moeten er na een tijd ook uit.
Zelfs de ‘moeder’ van een vriendengroep heeft een vriend(in) of vertrouwenspersoon nodig waarbij deze terecht kan. Denk je, zoals anoniemmssk voorstelde, naar iemand toe te durven? Een docent, familielid, of vriend(in) waar je je goed bij voelt? Een anoniem gesprek met de Kindertelefoon is ook een optie; vaak lucht dat erg op.
Als je niet meteen weet naar wie je heen kan of wanneer je alleen bent, kan het helpen om te schrijven wat er in je omgaat. Dat heb je alvast heel goed gedaan in dit topic. Misschien ben je hiernaast wel geholpen met het bijhouden van een dagboek, waarin je wanneer dat nodig is noteert hoe het met je gaat. Op die manier krijg je ook nog eens een overzicht over wat er zoal in je omgaat.
Gr. Kenshin
