Hey, ik ben een meisje (15) en ik zit eigenlijk met een probleem. Ik haat me zelf en ik kan mezelf soms niet eens aankijken in de spiegel. Ik vind mezelf lelijk, haat mijn karakter, vind mezelf dom en niet goed genoeg etc. Ik kom er net achter dat er eigenlijk maar 2 dingen zijn waarvan ik blij kan worden en dat is douchen met de muziek keihard en formule 1 kijken. Dit zijn eigenlijk de enige momenten waarop ik mezelf kan zijn en waarop ik blij ben met mezelf. Ik wil wel aan vriendinnen vertellen wat er allemaal aan de hand is, maar die begrijpen niet echt hoe erg het is. Ook wil ik het wel allemaal aan mijn ouders vertellen maar ik ben ten eerste bang dat ze boos op me worden en zeggen dat ik over dat soort dingen geen grappen mag maken, en ten tweede wil ik ze niet kwetsen, mijn tante heeft zelfmoord gepleegd een aantal jaar geleden en dit is dus een gevoelig onderwerp bij ons. Ik ben al naar een psycholoog gegaan, maar dit werkte niet. Heeft iemand tips of wil er iemand praten?
Bladzijde 1 / 1
Hi!
Heb het er eerst over met je ouders. Het is een gevoelig onderwerp en als ze denken dat je ene grapje maakt moet je rustig uitleggen dat je geen grapje maakt en echt aan iemand je hart wil luchten. Ze zullen je vast helpen omdat ze weten hoe het af kan lopen en dus zullen ze denk ik niet denken dat je je aanstelt. Als je ouders ervan weten kan je t aan je vriendinnen vertellen. Vertel het eerst aan je beste en daarna aan meerdere. Doe er niet stoer over op school (was je wss ook niet van plan maar toch) anders kunnen mensen denken dat je aandacht zoekt en dat is echt niet zo. Maar lieg er ook niet over als iemand die je eigenlijk niet heel erg mag opeens zegt "hee jij bent toch depressief". Ik denk dus dat je als eerst naar je ouders moet gaan. Zeg daar ook dat je naar n psycholoog wil, je hebt al gezegd dat dat niet werkt voor je maar t is belangrijk dat er wordt vastgesteld wat je nou echt hebt. Dat kan een psycholoog. En die kan je doorverwijzen naar een psychiater die je medicijnen kan geven waardoor je er minder last van krijgt.
K hoop dat dit hielp! 🙂
Heb het er eerst over met je ouders. Het is een gevoelig onderwerp en als ze denken dat je ene grapje maakt moet je rustig uitleggen dat je geen grapje maakt en echt aan iemand je hart wil luchten. Ze zullen je vast helpen omdat ze weten hoe het af kan lopen en dus zullen ze denk ik niet denken dat je je aanstelt. Als je ouders ervan weten kan je t aan je vriendinnen vertellen. Vertel het eerst aan je beste en daarna aan meerdere. Doe er niet stoer over op school (was je wss ook niet van plan maar toch) anders kunnen mensen denken dat je aandacht zoekt en dat is echt niet zo. Maar lieg er ook niet over als iemand die je eigenlijk niet heel erg mag opeens zegt "hee jij bent toch depressief". Ik denk dus dat je als eerst naar je ouders moet gaan. Zeg daar ook dat je naar n psycholoog wil, je hebt al gezegd dat dat niet werkt voor je maar t is belangrijk dat er wordt vastgesteld wat je nou echt hebt. Dat kan een psycholoog. En die kan je doorverwijzen naar een psychiater die je medicijnen kan geven waardoor je er minder last van krijgt.
K hoop dat dit hielp! 🙂
maar ik heb het ook aan 2 vriendinnen vertelt, omdat ze dan weten waarom ik soms down of chagrijnig ben enzo. De ene nam het heel goed op en zei dat ze er altijd voor me was, weer heel fijn. Maar de ander die negeerde het en vond het toch belangrijker om te laten zien welke schoenen ze wilde gaan kopen. Dit vond ik best wel kut.
ook heb ik het mijn beste vriend verteld, deze zei ook dat hij er altijd voor me is en vroeg of ik zin had om weet eens iets te gaan doen, dus daar kijk ik nu wel naar uit.
zou ik het nog andere vriendinnen op school moeten zeggen?
Hoi dat is niet nodig (schamen ) want iedereen is mooi in zijn eigen manier
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your E-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
