Vraag

wat moet ik doen


  • Anonymous
  • 0 reacties
Hai,

Ik vind het niet leuk om te zeggen maar het is nog slechter geworden en ik ben nu zo alleen dus ik weet niet wat ik moet doen ik kan nu met niemand praten en echt letterlijk niemand ik heb nu ook vankantie dus met leraren praten gaat lastig ze zijn nog wel op school maar ik weet niet of het het waard is om dan naar school te gaan om met een leraar te gaan praten..ik ben ook liever niet thuis of ik ben bij een vriendin maarja daar kan ik niet de hele tijd blijven of ik dwaal de hele dag door een bos tot 12 snachts omdat ik bang ben om naar huis te gaan ik heb deze hele maand al hele heftige zelfmoord gedachtes en ik ben zo bang want ik weet zeker dat ik het ga doen.. ik voel me zo alleen.

Dus als iemand weet wat ik moet doen hoor ik het graag..

Xx

10 reacties

Hallo,

ik heb zelf ook zelfmoordgedachtens maar minder erg. Ook ben ik waarschijnlijk depressief en wil vaak weglopen van huis.
ik ben 14 jaar (bijna 15).
is er iemand die hiervan weet?
en vinden je ouders het goed dat je zo laat pas thuis bent?
je zou met 113 kunnen praten. Dat ik ook al een paar keer gedaan.
de eerste keer vind ik het doodeng maar nu vind ik het alleen nog maar fijn dag ik het heb gedaan. Dit is mijn eerste stal naar hulp geweest en nu krijg ik ook hulp van psychologen en mijn ouders.

ps, hoe oud ben je?
Hai,

Ja me mentor en schoolarts mensen weten ervan
Me vader weet het wel dat ik weg ben gelopen ben maar hij geeft niet om me hij wil het liefst dat ik helemaal weg ben en ik heb geen moeder meer duss

Ik ben trouwens 16 jaar
Misschien kun je terecht bij een pleeggezin? Contacteer eens VeiligThuis.
Hi

Ik weet niet of ik wel in pleeggezin wil ik ben dan letterlijk alles kwijt de honden en katten.. En die ga ik wel erg missen
Je moet stoppen met door het bos lopen tot 12 uur 's nachts. Dat is een beetje eng en gaat je niet helpen. Wel kun je op andere tijden door het bos lopen om te ontspannen. Misschien helpt dat.

Ook kun je een dagboek bijhouden waarin je al je gedachten kwijt kunt. Dat helpt vaak. Doe iets met je gedachten, maak tekeningen, schrijf verhalen... Op die manier kun je al je gedachten verwerken.

Groetjes,

Geen_Naam
Maar waar moet ik dan heen ik ga niet naar huis als ze me horen aankomen.. Enja andere tijden ga ik er ook heen dat helpt wel opzich

En ik heb al een boekje waar ik alles in schrijf dat werkt wel oke ja.. Sorry als ik zo intresseloos overkom ik waardeer t echt

Dankje voor de moeite
Maar waar moet ik dan heen ik ga niet naar huis als ze me horen aankomen.. Enja andere tijden ga ik er ook heen dat helpt wel opzich

En ik heb al een boekje waar ik alles in schrijf dat werkt wel oke ja.. Sorry als ik zo intresseloos overkom ik waardeer t echt

Dankje voor de moeite

Je komt niet interesseloos over, hoor.

Fijn dat zo een boekje helpt, trouwens! Maar waarom wil je niet naar huis?

Als je jezelf snijdt, moet je dat trouwens niet doen. Je moet je gedachten verwerken en door jezelf te snijden werkt dat maar heel eventjes. Het helpt niet écht.

Je kunt ook tekeningen maken, waarin je je gedachten loslaat. Teken bijvoorbeeld een meisje die alleen door het bos loopt. Het maakt niet uit of het lelijk is; daar draait het niet om. De enige die het ziet ben jij, maar het is om je gedachten te ordenen.

Groetjes,

Geen_Naam

Post Scriptum

Goed dat je naar de KinderTelefoon bent gekomen! Samen lossen we dit op.
Hi

Me vader word elke x heel boos op me en neemt dingen van me af daarom ben ik liever niet bij hem
Ik ben ookal een tijdje gestopt met snijden.
Dat met die tekeningen ga k proberen..
Misschien kun je VeiligThuis bellen. Heb je dat al gedaan?
Hey Coconutt11

Je gemoed is er niet op vooruit gegaan. Je probeert je thuis te vermijden, en dwaalt vaak rond.

Hoewel de natuur troost kan bieden, is 's nachts ronddwalen in het bos niet aan te raden. Je weet nooit welke engerds zich in de bosjes verschuilen. Uiteraard kan je er overdag tussenuit voor een boswandeling.

Als er duistere gedachten in je opkomen, kan je anoniem terecht bij de Kindertelefoon en de crisislijn. Daar kan je je verhaal doen, en eventueel doorverwezen worden naar diensten die je verder kunnen helpen.

Ik lees dat je al een tijd gestopt bent met snijden. Daar mag je trots op zijn; stoppen is niet gemakkelijk. Ook vertel je dat je een dagboekje bijhoudt. Goed zo, een dagboekje is een positief initiatief. Experimenteer zoals Geen_Naam zei gerust met tekeningen.

Groetjes
Kenshin

Reageer