Hoi,
Ik wil jullie graag mijn levenshaal vertellen, omdat ik zo hard hoop dat er op zijn minst 1 iemand is die me echt begrijpt
Nu precies 1 jaar geleden ging mijn vader dood aan kanker, om precies te zijn aan de chemo kuur die hij kreeg om hem te genezen.
Mijn zusje verwerkt haar energie door boos te worden om elk kleinste dingetje. Mijn moeder heeft een fulltime baan en moet nu alles alleen doen, daardoor wordt ze heel gestrest. Mijn 2 oma's zijn eind 2016 binnen 10 dagen na elkaar doodgegaan, de ene aan ouderdom, de andere door euthanasie. Ik ben nu ongeveer een half jaar geleden naar de middelbare school gegaan en word er heel gestrest van al het huiswerk en de toetsen.
Door dit alles (en nog veel meer) heb ik nu zelfmoordneigingen, maar ik durf het niet te vertellen aan iemand, bang dat ze me niet zullen geloven of me niet serieus nemen.
Mijn vrienden en familie begrijpen niet hoe moeilijk mijn leven is, ik heb al 5 therapeuten gehad die me moesten helpen met mijn verdriet en het is ze alle 5 niet gelukt. Mijn vrienden zeggen soms zelfs dat ik me niet moet aanstellen, of dat er kinderen in Afrika en Azie zijn die het veel erger hebben dan ik. Ik word hier heel verdrietig van, vooral omdat het mijn VRIENDEN zijn, en het ze geen ene reet intereseert hoe mijn leven eruitziet, en wat ik meemaak. Laatst (op schoolkamp) heb ik voor de eerste keer echt tegen ze staan schreeuwen dat mijn leven ze niks inntereseert, en dat ze moesten wegwezen. Daarna heb ik ze over me horen roddelen, en één uur later deden ze weer alsof er niks is gebeurt,net zo als wanneer ik huilend wegloop in de pauzes. Ik weet niet of ik ze nog moet houden als vrienden, of dat ik ze moet negeren,net zoals ze bij mij deden. Het probleem is dat zij mijn enige vrienden zijn en dat, als ik ze laat vallen, ik het moet doen met mijn gestresste moeder en boze zusje. kan iemand me helpen?! Wat moet ik doen?
Bladzijde 1 / 1
Kan er alsjeblieft iemand antwoorden?
Ik weet echt niet meer wat ik moet doen, kan iemand alsje, alsje, alsjeblieft antwoorden??...
Ik weet echt niet meer wat ik moet doen, kan iemand alsje, alsje, alsjeblieft antwoorden??...
Hey ten eerste jij heb alle reden om hier verschrikkelijk verdrietig over te zijn, want Jezus ik kan me niet voorstellen hoe dat wel niet moet zijn. Ten tweede zorg dat je de frustratie ergens kwijt kan, je kan gaan over alles gaan schrijven, je kan iemand zoeken waarmee je kan praten of tekenen, kleien, muziek maken, wat je gedachten maar ook op stil kan zetten en het langzaamaan verwerkt. Maar geef niet op, jij bent het waard elke seconde, elke keer dat je ademt is een toch weer een seconde, een ademtocht die jij weer hebt overleefd. Over je vrienden, je kan ze opgeven maar als ik jou was zou ik het er een keren met ze hebben hoe moeilijk dat ook kan lijken.
Xx
Xx
Vertrouw je je mentor? Ze mag het niet doorvertellen dat recht heeft ze niet!
haaii, ik heb precies hetzelfde doormaakt als jou. Ik begrijp je. oke ik heb misschien net alles meegemaakt maar zeker dat laatste wel. Ook mkijn vriendinnen negeren me compleet, laten me in de steek. Ik weet wat voor een verdietig gevoel dat geeft!! Het is echt verschrikkelijk! In de brugklas had ik zelf niet zo'n last van stress. Dat kwam pas in de 2e klas. Ik kon er niet mee om gaan en werdt helemaal panisch. Iik kon mijn rust vinden bij dieren, tussen de paarden, honden, katten noem maar op! ik denkl dat je dat ook eens moet proberen!! Ook heb ik een planner gekocht, en dit is zooo handiig het gaat al stukken beter!! Ik hoop dat ik je geholpen heb,bij vragen kun je altijd terecht!!
xx LI09
xx LI09
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your E-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
